Μολονότι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν μια μακρά ιστορία, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, εντούτοις η πρώτη απόπειρα για την κατασκευή ενός ηλεκτρικού αυτοκίνητου μαζικής παραγωγής έγινε αρκετές δεκαετίες αργότερα και συγκεκριμένα στη… Σύρο!
Γυρίζουμε λοιπόν το χρόνο πίσω στα 1969, όταν οι Γιάννης και Αλέξανδρος Γουλανδρής αγοράζουν το Νεώριο της Σύρου. Λίγο αργότερα, ο Γ. Γουλανδρής αποκτά και την Enfield Automotive, με έδρα τη νήσο Wight, και σχεδιάζει το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής. Εν μέσω πετρελαϊκής κρίσης και μετά από μια εργατική απεργία, το 1973, αποφασίζει να μεταφέρει τη γραμμή στη Σύρο.
Το εργοστάσιο στελεχώνεται με ντόπιους τεχνίτες, κυρίως καραβομαραγκούς και μηχανικούς από τα ναυπηγεία, μολονότι κανείς από αυτούς δεν διέθετε εμπειρία από το χώρο της αυτοκίνησης.
Από το 1973 έως το 1976 κατασκευάζονται 123 χειροποίητα δεξιοτίμονα (καθότι προορίζονταν για την αγορά της Βρετανίας) οχήματα, που είναι διαθέσιμα σε διάφορα χρώματα, ωστόσο το φιλόδοξο εγχείρημα δεν έμελλε να ευδοκιμήσει.
Το εγχείρημα στήριξε και ο Ωνάσης που εμφάνισε το ελληνικής κατασκευής ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο δίπλα στα αεροπλάνα του ως όχημα μεταφοράς μέσα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Το συγκεκριμένο όχημα ανήκε στον ίδιο τον Ωνάση.
Τα Enfield 8000 ήταν αμιγώς ηλεκτρικά, έφθαναν σε τελική ταχύτητα τα 77 χλμ. την ώρα και διέθεταν αυτονομία 90 χλμ. Όλα θα διοχετεύονταν στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η Enfield Automotive είχε υπογράψει συμβόλαιο με την κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού – σήμερα, πέντε τέτοια οχήματα έχουν βρεθεί και έχουν επιστρέψει στη Σύρο.
Δυστυχώς, τον Μάιο του 1976, η παραγωγή αίφνης σταματά και το εργοστάσιο κλείνει. Οι λόγοι για τους οποίους δεν τελεσφόρησε το φιλόδοξο project ήταν πολλοί: η ακριβή του τιμή (2.600 στερλίνες), οι δυσκολίες παραγωγής σε ένα μικρό νησί (όλα τα ανταλλακτικά έπρεπε να εισάγονται), η περιορισμένη αυτονομία του και φυσικά ο «πόλεμος» από τις πετρελαϊκές εταιρείες, που δεν είδαν με καλό μάτι αυτή την καινοτομία.
Την ίδια στιγμή, το ελληνικό κράτος έθετε συνεχώς εμπόδια στο έργο της εταιρείας. Ο εκτελωνισμός των ανταλλακτικών που έρχονταν από το εξωτερικό καθυστερούσε, ενώ δεν χορηγούσε άδεια για την κατασκευή τους εντός Ελλάδας. Ακόμα και η κυκλοφορία του ήταν απαγορευμένη καθώς δεν είχε πάρει έγκριση από τους επίσημους φορείς....
Διαβάστε ακόμη: Amphicar. Μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές αποτυχίες όλων των εποχών...{alertInfo}
