Τη Μαρία τη γνώρισα σε ένα σεμινάριο. Είχε όλο το πακέτο για να εργαστεί στο χώρο της φιλοξενίας. Ηταν νέα, επικοινωνιακή, φιλική, ευγενική και πάνω από όλα είχε διάθεση για να μάθει και να βελτιωθεί – προσωπικά εκτιμώ ιδιαιτέρως τα παιδιά που με δικά τους έξοδα (σ.σ. μήπως αυτό θα έπρεπε να το αναλάβει το εκάστοτε ξενοδοχείο στο οποίο εργάζονται;) επενδύουν στην εκπαίδευσή τους.
Διαβάζοντας λοιπόν μια ανάρτηση για επερχόμενο σεμινάριο σχετικά με το πώς να κρατήσουμε το προσωπικό, σε μια χρονιά που αναμένεται να σημαδευτεί από το revenge quitting, επικοινώνησε μαζί μου για να μου διηγηθεί την ιστορία της (με την οποία πιστεύω ότι πολλοί θα ταυτιστούν):
"Φέτος παραιτήθηκα και εγώ από το ξενοδοχείο μετά από έξι χρόνια. Ήταν ξεκάθαρα revenge quitting. Κοίτα να δεις... Δεν είχα ακούσει αυτόν τον όρο...!!!
Εφυγα απαυδησμένη καθώς στην εργοδοσία υπήρχε τέτοια έπαρση και απόκλιση από την πραγματικότητα, που πάντα πίστευαν ότι θα έβρισκαν προσωπικό, έστω και πρόχειρα και προσωρινά, ίσα να βγει η σεζόν, χωρίς καμία μακρόπνοη στρατηγική hr και φυσικά χωρίς καμία αληθινή μέριμνα για το well-being (άντε να τους εξηγήσεις τι είναι αυτό) του προσωπικού.
Στα έξι χρόνια που ήμουν εκεί, είχα έναν σοβαρό ρόλο, ειδικά τα τελευταία χρόνια, δούλευα πολύ σκληρά όχι μόνο στο να διεκπεραιώνω και να πατάω στα έτοιμα, αλλά και στο να προσπαθώ να εξελίξω το προϊόν, να κάνω πάντα το extra mile, να βοηθάω τους γύρω μου. Παρόλα αυτά δεν με κάλεσαν ποτέ στην γιορτή της πίτας, γιατί εκεί καλούσαν μόνο τους μεγαλομάνατζερ... Εκεί που πήγα φέτος, με το που δέχτηκα τη δουλειά με κάλεσαν αμέσως…
Πέρυσι λοιπόν, επειδή είχα υπονοήσει ότι θα φύγω, μου έκαναν αύξηση 100 ευρώ, ένα μήνα πριν κλείσουμε. Ειλικρινά με προσέβαλε αυτό... Μου πέταξαν ένα εκατοστάρικο στον ήδη πολύ χαμηλό μου μισθό, θεωρώντας πώς με έχουν δεδομένη.
Φεύγω από κει με μεγάλη πικρία, για όλα τα παιχνίδια, τα ψέματα, τις αδικίες."
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα, ιδιαίτερα σε μικρομεσαία ξενοδοχεία ή μεγαλύτερα που ελέγχονται από οικογένειες (και όχι μόνο). Εκεί, ο υπάλληλος είναι κατώτερος, δεν είναι ποτέ συνεργάτης, είναι ο άνθρωπος που θα μοχθήσει για να βγει απλώς η σεζόν. Διότι μέχρι εκεί βλέπουν… Καμία μακροπρόθεσμη στρατηγική, καμία στρατηγική επένδυσης στο προσωπικό. Αγνοούν ότι όλο αυτό έχει ένα μεγάλο κόστος, που είναι αρκετά μεγαλύτερο από το να είχαν φροντίσει εξ αρχής να κρατήσουν το προσωπικό τους.
