Εχω αναφερθεί αμέτρητες φορές, μέσα από αυτό το μπλογκ, για την τεράστια αξία της αναγνώρισης (employee recognition). Δυστυχώς ωστόσο, είναι πιο σύνηθες η αναγνώριση να μην… αναγνωρίζεται, πόσω μάλλον όταν ο υπάλληλος εργάζεται για πολλά χρόνια στην εταιρεία, ή όπως θα έλεγε μια φίλη μου, «έχει κτίσει το μαγαζί». Πάμε να δούμε δύο πραγματικές τέτοιες περιπτώσεις
Ο Kevin Ford εργαζόταν στα Burger King για πάνω από 27 χρόνια και συγκεκριμένα στο αεροδρόμιο του Λας Βέγκας. Η ιστορία του έγινε γνωστή όταν ο ίδιος μοιράστηκε ένα βίντεο στο TikTok, όπου έδειξε το «δώρο αναγνώρισης» που έλαβε από την εταιρεία του για τα χρόνια εργασίας του. Το πακέτο περιείχε φθηνά αντικείμενα όπως ένα σακουλάκι καραμέλες, ένα θερμός, ένα στυλό, και μερικά άλλα μικρά είδη, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο διαδίκτυο.
Το βίντεο έγινε γρήγορα viral, και οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων αντέδρασαν αρνητικά, θεωρώντας το δώρο απογοητευτικό για κάποιον που είχε αφιερώσει τόσα χρόνια από τη ζωή του στην ίδια εταιρεία. Μετά από την έκταση που πήρε η υπόθεση, η κόρη του Kevin ξεκίνησε μια καμπάνια στο GoFundMe για να μαζέψει χρήματα ώστε ο πατέρας της να επισκεφτεί τα εγγόνια του, μιας και δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το κάνει λόγω των περιορισμένων απολαβών του. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη, που συγκεντρώθηκαν πάνω από $270,000 μέσα σε λίγες ημέρες.
Και αν το «ταπεινό» δώρο των Burger King σας φαίνεται «κάπως», διαβάστε και την επόμενη ιστορία…
Καθηγητής σε ιδιωτικό ΙΕΚ, με λίγο-πολύ τα ίδια χρόνια παραμονής με τον κ. Ford των Burger King, χωρίς να λείψει σχεδόν ποτέ, χωρίς να αργήσει σχεδόν ποτέ (αν και ερχόταν από μακριά), έμαθε ότι δεν ανανεώθηκε η σύμβασή του μόλις δύο εβδομάδες πριν την έναρξη των μαθημάτων. Ο τερματισμός της συνεργασίας έγινε… μέσω τηλεφώνου…
Εγινε με… μισόλογα του τύπου «δεν ξέρω αν αξίζει να έρχεσαι για τόσο λίγες ώρες» και «μην εξαρτάσαι από εμάς» (θέλοντας προφανώς να του πετάξει το μπαλάκι και να του πει να ψάξει αλλού). Λίγες μέρες μετά τον ενημέρωσε, πάλι τηλεφωνικά, ότι οι ώρες δεν μαζεύτηκαν (απλώς δόθηκαν αλλού), όποτε τερματίζεται η συνεργασία. Δεν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία να του το πει κατάμουτρα.
Δεν είχε να πει ούτε ένα ευχαριστώ για την προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια (o εν λόγω καθηγητής ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στις τάξεις σπουδαστών και συνεργατών) ούτε φυσικά ζήτησε συγγνώμη που τον έφερε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Οι ιστορίες αυτές υπογραμμίζουν τη συζήτηση για την έλλειψη αναγνώρισης και την ελλιπή στήριξη πολλών εργαζομένων σε μεσαίες ή μεγάλες επιχειρήσεις, ιδίως εκείνων με πολυετή προσφορά και αφοσίωση.
