Οι εργοδότες συχνά διαπράττουν λάθη που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το εργασιακό περιβάλλον, την απόδοση των εργαζομένων και τη συνολική επιτυχία της επιχείρησης. Εστιάζοντας αποκλειστικά στις πωλήσεις και τους στόχους, συχνά υποπίπτουν σε ατοπήματα, με αποτέλεσμα να χάνουν τους καλούς υπαλλήλους και να οδηγούνται σε μαρασμό. Ας δούμε τα πιο συχνά λάθη (θεωρείται ότι υπάρχει ένα δίκαιο σύστημα αμοιβών/κινήτρων):
1. Έλλειψη Επικοινωνίας
Νομίζω είναι το Νο. 1 λάθος. Δεν επικοινωνούν με τους συνεργάτες τους, δεν υπάρχει κανένα open-door policy, δεν ακούνε (και όμως, πολλές ιδέες για βελτιώσεις ή νέα προϊόντα έρχονται από το ίδιο το προσωπικό), δεν βγαίνουν από το γραφείο τους, δεν αλληλοεπιδρούν μαζί τους, δεν τους βάζουν προκλήσεις, τους κρατάνε στο σκοτάδι. Είναι χαμένοι στον μικρο-κοσμό τους…
2. Μη Αναγνώριση και Επιβράβευση
Ένα επίσης κραυγαλέο ατόπημα. Πόσες φορές, αλήθεια, έχουμε ακούσει κάποιον να λέει ότι μετά από τόσα χρόνια εξακολουθεί να μην αναγνωρίζεται ο κόπος του; Η έλλειψη αναγνώρισης μπορεί να οδηγήσει σε απογοήτευση και μείωση της παραγωγικότητας. Ακόμη και η μικρή επιβράβευση, όπως ένας έπαινος δημοσίως, μπορεί να αυξήσει την ικανοποίηση και το ηθικό.
"Ξέρετε τι λείπει από τις περισσότερες επιχειρήσεις"; Αυτή ήταν η ερώτηση που μας έκανε ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο, στην Αμερική: Positive feedback. Ο εργοδότης «ξεχνά» να σου απονείμει τα εύσημα, αλλά την ίδια στιγμή είναι πολύ αυστηρός μαζί σου (π.χ. επειδή ένας -ιδιότροπος-πελάτης έγραψε κακή κριτική ή παραπονέθηκε στον εργοδότη).
3. Μη Επένδυση στην Εκπαίδευση και Ανάπτυξη
Οι εργοδότες που δεν προσφέρουν ευκαιρίες για εκπαίδευση και ανάπτυξη διακινδυνεύουν να χάσουν ταλαντούχους εργαζόμενους, καθώς οι άνθρωποι αναζητούν τρόπους για να εξελίσσονται επαγγελματικά. Η συνεχής εκπαίδευση είναι κλειδί για την προσαρμογή στις νέες τεχνολογίες και τάσεις, και η έλλειψη αυτής μπορεί να επηρεάσει την ανταγωνιστικότητα της εταιρείας.
4. Αδιαφορία για την Ισορροπία Εργασίας-Ζωής
Όταν οι εργοδότες επιμένουν σε υπερβολικές ώρες εργασίας χωρίς να προσφέρουν ευέλικτο ωράριο, ρεπό (όπως συνήθως συμβαίνει σε αρκετά ξενοδοχεία και εστιατόρια) ή ισορροπία εργασίας-ζωής, οι εργαζόμενοι μπορεί να αισθάνονται εξουθενωμένοι και να μειώνεται η παραγωγικότητά τους. Ένα φεγγάρι εργάστηκα σε ένα κολέγιο, το οποίο ζητούσε συνέχεια όλο και περισσότερα (για αύξηση αποδοχών, ούτε λόγος).
5. Ανιση Μεταχείριση
Η προνομιακή μεταχείριση ορισμένων εργαζομένων (που συχνά έχουν μπει με «μέσο») ή η αδικία στη διανομή καθηκόντων, προαγωγών ή επιβραβεύσεων προκαλεί διενέξεις στο προσωπικό. Η ίση μεταχείριση και η διαφάνεια στην ηγεσία είναι θεμελιώδη για τη δημιουργία ενός θετικού και δίκαιου εργασιακού περιβάλλοντος.
6. Δεν Nοιάζονται
Last but not least. Θεωρούν το προσωπικό τους αναλώσιμο, ως τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Δεν το σέβονται, δεν του δείχνουν ανθρωπιά, δεν αφουγκράζονται τις ανάγκες του, κάνουν υποσχέσεις που γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Ενίοτε το ξεφορτώνονται (τηλεφωνικά ή και με mail, καθώς δεν έχουν το σθένος να το αντικρίσουν) σαν στυμμένη λεμονόκουπα, χωρίς να πουν ούτε ένα ευχαριστώ.
