“Good service can save a bad meal, but there is no level of food that can save bad service.” Η καλή εξυπηρέτηση μπορεί να σώσει ένα κακό γεύμα, αλλά ακόμα και το πιο ποιοτικό φαγητό δεν μπορεί να σώσει την κακή εξυπηρέτηση.
Θυμήθηκα αυτό το γνωμικό, όταν μια καλή φίλη και συνεργάτιδα μού διηγήθηκε την «περιπέτειά» της σε πολύ φημισμένο παραθαλάσσιο εστιατόριο (με αστέρι Michelin), πολύ γνωστού σεφ.
Δεν μου είπε τίποτα για την εξαιρετική ποιότητα των εδεσμάτων, ούτε για το όμορφο περιβάλλον, όλα αντάξια ενός φημισμένου εστιατορίου. Αν και μου είπε ότι χρειάστηκε να ζητήσει τρεις φορές, από διαφορετικούς σερβιτόρους, για να έχει οδοντογλυφίδες.
Αυτό που την ενόχλησε σφόδρα ήταν το valet parking, καθώς κατά την αποχώρηση, όταν σιγά σιγά άρχισε να ολοκληρώνεται η εκδήλωση (τουριστικού προορισμού της Β. Ελλάδας), χρειάστηκε να περιμένει 45 λεπτά, λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας (και μόλις δύο ατόμων, που θα έφερναν τα αυτοκίνητα από κοντινή τοποθεσία), για να παραλάβει το αυτοκίνητό της!!
Όπως μου ανέφερε, γύρω στα 15 άτομα -από τα συνολικά 50 της εκδήλωσης- έφυγαν όλα μαζί, κατευθυνόμενα στον τύπο που ήταν υπεύθυνος για το valet parking. Η φίλη μου κάνει την κίνηση να δώσει το χαρτάκι στον υπάλληλο, που είχε σαστίσει από την «πολυκοσμία», αρκετοί εκ των οποίων περιμένουν υπομονετικά στο πεζοδρόμιο. Αυτός αρνείται να παραλάβει το κλειδάκι λέγοντας «Εχω μπερδευτεί, ήρθατε όλοι μαζί. Δεν φταίω εγώ που φύγατε όλοι μαζί!!».
Ο τρόπος που μιλούσε και η στάση του δεν άρμοζε σε ένα εστιατόριο τέτοιου βεληνεκούς. Το μόνο που ήθελε ο πελάτης ήταν να δώσει το χαρτάκι, ώστε να μην χάσει τη σειρά του και κατόπιν να περιμένει κοντά στην είσοδο.
Εντονα ενοχλημένη ωστόσο, βρίσκει τον μετρ και του περιγράφει τι έχει ακριβώς συμβεί. Η απάντηση του μετρ ήταν «Τι να κάνω τώρα, να τον απολύσω;». Ενας άνθρωπος σε τέτοιο πόστο, δεν χειρίζεται ποτέ με αυτόν τον τρόπο ένα παράπονο, πόσω μάλλον όταν είναι λογικό και δίκαιο (δεν φταίει ο πελάτης που το εστιατόριο δεν μερίμνησε σε μια τέτοια μέρα να προσλάβει ένα-δύο ακόμα άτομα για να φέρνουν τα αυτοκίνητα).
Οργισμένη πλέον, πετάει το χαρτάκι πάνω στον πάγκο και κατευθύνεται στην είσοδο. Μετά από 45 ολόκληρα λεπτά αναμονής ήρθε το αυτοκίνητό της…
Ηθικό δίδαγμα: ένα εστιατόριο δεν πουλάει μόνο φαγητό, αλλά μια εμπειρία, η οποία πρέπει να είναι αψεγάδιαστη από την αρχή μέχρι το τέλος. Δυστυχώς, ακόμα και κορυφαίοι σεφ, που ανοίγουν εστιατόρια, δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό.
