«Να σκύβεις θηλυκά και να φαίνονται ωραία τα δάχτυλα όταν αφήνεις τα ποτά». Αυτή την οδηγία έδωσε στη νέα της υπάλληλο η εργοδότριά της, σε οικογενειακή μονάδα στην Τζια (πηγή ΒΗΜΑ). Εντέλει η κοπελίτσα, μολονότι προσλήφθηκε για το service, «έπαιζε» παντού, σε όλα τα πόστα, ακόμα και στην καθαριότητα. Το δε δωμάτιο που θα διέμενε ήταν μικρό, με ένα κρεβάτι και ένα καναπέ για δύο κορίτσια – η «τυχερή» θα κοιμόταν στο κρεβάτι. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, το 8ωρο απλώς δεν υπήρχε, οι υπερωρίες φυσικά δεν πληρώθηκαν ποτέ, ενώ τα τρία κορίτσια έτρεχαν -ελλείψει προσωπικού- και δεν έφθαναν – για διαλείμματα ούτε λόγος.
Πέρα από τα πρότυπα της «θηλυκότητας» (υπήρχαν και οδηγίες για το πώς θα ανοίγουν «θεαματικά» τις σαμπάνιες στους πελάτες, πώς θα μεταφέρουν τις καρέκλες, πώς θα ντύνονται και πώς θα χτενίζουν τα μαλλιά τους), η οικογένεια είχε και άλλα, που αφορούσαν τους επισκέπτες: η προμήθεια του καφέ γινόταν από το σούπερ μάρκετ (όπως και όλες οι υπόλοιπες προμήθειες, όπως η πορτοκαλάδα) με ρητή εντολή να αγοραστεί το πιο φθηνό. Όλα αυτά για μια μονάδα όπου η διανυκτέρευση κόστιζε 550 ευρώ και το «εξαιρετικό χαρμάνι» να κοστολογείται στην πισίνα στα 8 ευρώ…
Δυστυχώς, εργοδότες σαν αυτή την οικογένεια στην Τζια συναντά κάποιος παντού στην Ελλάδα. Κακοί επαγγελματίες, που έχουν μια εντελώς διαστρεβλωμένη εικόνα για την παροχή των υπηρεσιών.
Στο ίδιο άρθρο ένας υπάλληλος σε πεντάστερο της Μυκόνου, που μένει σε κοντέινερ, δήλωσε: «Το φαγητό του προσωπικού είναι απαράδεκτο. Τρώμε φασόλια 3 φορές την εβδομάδα μέσα στο καλοκαίρι. Το 8ωρο δεν είναι ποτέ 8ωρο, αντιθέτως πάντα υπάρχουν υπερωρίες… οι οποίες δεν πληρώνονται».
Αυτό όμως που χρήζει διερεύνησης είναι γιατί σε μια εποχή όπου υπάρχουν 80.000 κενές θέσεις στο χώρο της φιλοξενίας, το προσωπικό καταδέχεται να το κακομεταχειρίζονται έτσι.
Διότι, κάποιοι πολύ σωστά θα πουν «βρίσκουν και τα κάνουν». Διότι αν ο υπάλληλος από την αρχή βιώνει μια τέτοια εκμετάλλευση, αυτό που θα πρέπει να κάνει είναι να σηκωθεί και να φύγει (γιατί οι παράλογες απαιτήσεις των ιδιοκτητών δεν θα έχουν τελειωμό). Γιατί να ρισκάρουν τη σωματική και την ψυχική τους υγεία, όταν θα μπορούν, έστω και την τελευταία στιγμή, να εργαστούν αλλού (στο Facebook, σε σελίδες ξενοδοχοϋπαλλήλων, υπάρχουν αμέτρητες αγγελίες και από σοβαρά ξενοδοχεία) πιο decent;
