Η σεζόν καλά καλά δεν έχει ξεκινήσει και ήδη έχουν αρχίσει τα όργανα να χτυπάνε. Παρακολουθώ τις αναρτήσεις που κάνουν διάφοροι ξενοδοχοϋπάλληλοι στο Facebook και ομολογώ ότι εκπλήσσομαι και συνάμα απορώ. Ηδη πολλοί έχουν ήδη φύγει από το ξενοδοχείο που είχαν κλείσει και αναζητούν δουλειά σε άλλο ξενοδοχείο. Αρκετοί δε προειδοποιούν τους λοιπούς φίλους της ομάδας να μείνουν μακριά από «το τάδε ξενοδοχείο», καθώς η εργοδοσία δεν τους φέρεται καλά. Αρκετοί άλλοι παραμένουν στο πόστο τους, αλλά δηλώνουν σφόδρα δυσαρεστημένοι. Αρκετοί σχολιάζουν δεικτικά τη συμπεριφορά πολλών πελατών, που είναι αγενείς, άξεστοι ή απλώς θέλουν να κερδίσουν κάτι (π.χ. upgrade;), ενώ άλλοι μιλούν για συνθήκες εργασίας που παραπέμπουν στον μεσαίωνα.
Τελικά πού βρίσκεται η αλήθεια; Είναι η στάση τους δικαιολογημένη ή μήπως φταίνε και οι ίδιοι. Πιστεύω ότι η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση.
Ο χώρος της φιλοξενίας έχει δυστυχώς προσελκύσει πληθώρα αλεξιπτωτιστών, που πιστεύουν ότι θα πάνε να δουλέψουν χαλαρά και θα κάνουν και τις διακοπές τους. Μια συνεργάτιδα, ιδιοκτήτρια μικρού ξενοδοχείου στην Κεφαλονιά, μου έλεγε ότι προσέλαβε έναν τύπο με την κοπέλα του, ο οποίος μετά την πρώτη εβδομάδα άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα, άρχισε να γίνεται εριστικός και εντέλει, αφού έκανε ζημιές στο δωμάτιο που του είχε παραχωρηθεί, έφυγε και έγραψε μάλιστα δύο κακές και ανυπόστατες κριτικές για το κατάλυμα. Η ίδια φοβόταν ότι ο «ψυχοπαθής» θα επιστρέψει και θα της κάνει κακό.
Για πολλούς είναι ένα πάρεργο, μέχρι να βρουν κάτι πιο μόνιμο. Αρκετοί από αυτούς, σε άλλες εποχές (όταν δεν υπήρχαν 80.000 κενές θέσεις, που υπάρχουν σήμερα) δεν θα είχαν καμία τύχη, καθώς συχνά δεν πληρούν τα βασικά για να εξυπηρετήσουν τον πελάτη (και φυσικά δεν αναφέρομαι στην προϋπηρεσία ή το πτυχίο).
Από την άλλη, βέβαια, έχουμε τους ιδιοκτήτες ή μάνατζερ, αρκετοί εκ των οποίων είναι παντελώς ακατάλληλοι και άσχετοι. Τι να πει κανείς γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που εντέλει αποδεικνύονται άθλιοι επαγγελματίες, τόσο απέναντι στους πελάτες όσο και απέναντι στο προσωπικό τους. Ανθρωποι που πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα, αλλά συνήθως δεν ξέρουν τίποτα. Ανθρωποι που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς έφθασαν εκεί που έφθασαν…
Πριν λίγες μέρες διάβασα μια ιστορία που, αν είναι αληθινή, είναι ενδεικτική της ασχετοσύνης τους. Πρακτικάριος έδωσε στο check-in εκ παραδρομής καλύτερο δωμάτιο από αυτό που ο πελάτης είχε κλείσει εξ αρχής - προφανώς δεν τον επέβλεπε (ή δεν τον εκπαίδευσε) κανείς. Αυτό δεν άρεσε στο αφεντικό, που τον έβαλε να πληρώσει το upgrade, παρόλο που η πληρότητα του ξενοδοχείου ήταν μόλις στο 20%...
Φέτος, λέει, πάμε για νέο ρεκόρ στον τουρισμό (αν και εσχάτως ακούγεται ότι ορισμένοι προορισμοί δεν "τραβάνε"), παρ’ όλα αυτά οι παθογένειες παραμένουν. Αναζητείται διακαώς επαγγελματισμός…
P.S.
Συμβουλή προς… ναυτιλομένους. Οσοι ψάχνετε για δουλειά μην αναζητάτε απλώς φανταχτερούς προορισμούς ή ονόματα. Επιλέξτε ξενοδοχεία που σέβονται πελάτες και προσωπικό (κάντε την έρευνά σας – ρωτήστε, διαβάστε κριτικές επισκεπτών και υπαλλήλων).
Οσοι αναζητάτε προσωπικό (και είστε σωστοί επαγγελματίες), μην προσλαμβάνετε με βάση το πτυχίο ή την προϋπηρεσία. Ζητήστε από το υπάρχον προσωπικό να σας συστήσει φίλους. Κάντε την έρευνά σας, μελετώντας τα προφίλ τους στα social media.
