«Βοήθησε τον πελάτη, ακόμα και αν δεν έχεις άμεσο όφελος». Πρόκειται για μια από τις βασικές αρχές της ποιοτικής εξυπηρέτησης, την οποία δυστυχώς την συναντάμε όλο και πιο σπάνια σπάνια. Πρόκειται για μια χειρονομία που θα δείξει ότι πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, που επίσης σπανίζει στις μέρες μας.
Ενας καλός φίλος, ιδιοκτήτης πολυτελούς ξενοδοχείου στην Πιερία, μου διηγήθηκε μια τέτοια ιστορία, αν μη τι άλλο άκρως συγκινητική. Παραθέτω με μικρές μόνο αλλαγές το περιστατικό:
Μεγάλη Πέμπτη, ανήμερα της Γιορτής της Μητέρας, περιμέναμε για check in έναν κύριο από την Γερμανία. Η άφιξη του είχε μικρή καθυστέρηση και τελικά κατέφθασε στο ξενοδοχείο, ταλαιπωρημένος και άυπνος, στις 02:30 τα ξημερώματα!
Ο άνθρωπος αυτός ήταν τραυματισμένος ψυχικά καθώς είχε, όπως αποδείχθηκε, μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου.
Ο 61χρονος Γερμανός δεν γνώρισε ποτέ τη μητέρα του! Ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να βρει τη μητέρα, τον αδερφό και τις τρεις αδερφές του, τα ετεροθαλή του αδέρφια δηλαδή. Δυστυχώς ένας χωρισμός, μόλις γεννήθηκε το παιδί, ανάγκασε την μητέρα του να επιστρέψει στην Ελλάδα και για χίλιους δυο λόγους να μην υπάρχει επαφή μεταξύ τους - αν και τα τελευταία χρόνια αυτή προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον βρει.
Ο κύριος αυτός μεγάλωσε με την γιαγιά του (και αργότερα την μητριά του, που τον απεχθανόταν) στην Γερμανία. Του έλεγαν ότι η μητέρα του πνίγηκε σε ποτάμι. Όταν άρχισε να μεγαλώνει του φάνηκε περίεργο που δεν έβρισκε τον τάφο της. Τελικά μετά από πιέσεις ο πατέρας του, που παντρεύτηκε ξανά, έσπασε και του είπε την αλήθεια.
Κινήσαμε γη και ουρανό, έχοντας μόνο στα χέρια μας ένα πιστοποιητικό γέννησης, παρόλο που η περίοδος της έρευνας δεν ήταν και η καλύτερη (Μεγάλη Εβδομάδα ήταν όλα κλειστά). Χρυσός οδηγός, διάφορες υπηρεσίες, ιερείς από διάφορες ενορίες ήταν λίγες από τις πολλές πόρτες και τηλέφωνα που χτυπήσαμε. Τελικά καταλήξαμε στο αστυνομικό τμήμα Κατερίνης όπου και δόθηκε αίσιο τέλος σε αυτή την περιπέτεια.
Μολονότι δεν είχαμε το επίθετο της μητέρας από το νέο της γάμο και δεν γνωρίζαμε το επίθετο των υπολοίπων παιδιών, δεν πτοηθήκαμε, αν και οι πιθανότητες ήταν εναντίον μας! Αυτή η ιστορία έπρεπε να έχει happy end! Τελικά βρέθηκε όλη η οικογένεια και πέρασαν το καλύτερο Πάσχα της ζωής τους! Μια πραγματική Ανάσταση! Μαμά -σε προχωρημένη πλέον ηλικία και άρρωστη- και παιδιά, που μοιάζουν απίστευτα μεταξύ τους, μια αγκαλιά! Μεγάλη η συγκίνηση στο αντίο του επισκέπτη μας, που έκλεισε ήδη το ραντεβού για τον επόμενο χρόνο και την υπόσχεση ότι η οικογένεια θα παραμείνει ενωμένη για μια ζωή!
Εμείς μπορεί να κερδίσαμε ένα φίλο, αλλά αυτός κέρδισε σαφώς κάτι παραπάνω: μια νέα οικογένεια!
Ο άνθρωπος αυτός δεν πίστευε στα μάτια του με το πώς τον αγκάλιασε και τον στήριξε σαν άνθρωπο όλο το προσωπικό του ξενοδοχείου. Το ελληνικό φιλότιμο τον σκλάβωσε (σ.σ. ας είμαστε ειλικρινείς, στην -κάθε- Γερμανία δεν υπήρχε περίπτωση να καταπιαστεί κανείς μαζί του)…
