Η ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματική και μας την διηγήθηκε, στο πλαίσιο σεμιναρίου για την εξυπηρέτηση πελατών και για την ανάγκη να πηγαίνουμε το extra mile, μια πρώην αεροσυνοδός.
1999
Άφιξη ........αρ. πτήσεως..... από Αθήνα.
«Παρακαλούνται οι κύριοι επιβάτες να παραλάβουν τις αποσκευές τους από τον ιμάντα νούμερο 10». Έκανα την αναγγελία και πήγα να συνοδεύσω τους επιβάτες από το αεροπλάνο μέσα στο χώρο του αεροδρομίου.
Τη στιγμή της αναμονής των επιβατών στο έδαφος αντιλαμβάνομαι τους συναδέλφους μου που ξεφόρτωναν το αεροσκάφος από αποσκευές να βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση και να είναι αγχωμένοι καθώς είχαν μόλις ξεφορτώσει ένα κλουβί με μία ψόφια γάτα.
Μέσα στον πανικό τους αναζητούσαν τρόπο για το πώς να καλύψουν το μοιραίο λάθος που έκαναν οι συνάδελφοί μας από τον προηγούμενο σταθμό αναχώρησης, αφού -όπως φαίνεται- είχαν ''ξεχάσει'' να βάλουν οξυγόνο στο αμπάρι αποθήκευσης του αεροσκάφους, με αποτέλεσμα να επέλθει το μοιραίο για την γάτα του επιβάτη.
Αμέσως άκουσα από τον ασύρματο να λένε πως μέσα στην ατυχία μας σταθήκαμε τυχεροί αφού βρέθηκε μια ίδια σε χρωματισμούς και μέγεθος γάτα από τις πολλές αδέσποτες που κυκλοφορούσαν στο χώρο της πίστας των αεροδρομίων.
Δεύτερη σκέψη δεν υπήρξε, έπρεπε οι συνάδελφοί μου να πράξουν άμεσα. Απλώς με ενημέρωσαν για την όποια ενέργεια έκαναν κι εγώ περίμενα με αγωνία να δω την αντίδραση του επιβάτη και ιδιοκτήτη της γάτας.
Συνόδευσα με το λεωφορείο τους επιβάτες κι έλαβα θέση κάπως πιο απομακρυσμένα στον ιμάντα αποσκευών, λίγο φοβισμένη και αμήχανη γι’ αυτό που θα ακολουθούσε.
Είπα μέσα μου, «τώρα πάει, χαθήκαμε όλοι μαζί».
Και ξαφνικά έτσι όπως γύριζε ο ιμάντας και φάνηκε πίσω από τις κουρτίνες το κλουβί με την γάτα, βλέπω μια κυρία να το πλησιάζει. Ωχ, αναφώνησα, θα γίνει τώρα της αλεπούς (γάτας) ο θάνατος.
Κλείνω τα μάτια στιγμιαία και δαγκώνομαι διακριτικά, γυρίζοντας προς το πλάι για να μη με δουν. Η κυρία κατευθύνθηκε προς το κλουβί και αναφώνησε κάτι που ακόμη, 25 χρόνια μετά, αντηχεί στα αυτιά μου: «Θαύμα, θαύμα, η γάτα μου ζωντάνεψε, η γάτα μου ζωντάνεψε. Εγώ την έδωσα ψόφια για να τη φέρω εδώ και να τη θάψω κι εκείνη ζωντάνεψε. Έγινε Θαύμα».
Για μερικά λεπτά έχω μείνει στήλη άλατος…
Η εταιρεία μας μόλις είχε πάει το extra mile, προσφέροντας μια έξτρα γάτα…
