Το Tucker Torpedo δεν ήταν ένα αυτοκίνητο σαν όλα τα άλλα. Ηταν ένα αεροδυναμικό, φουτουριστικό αυτοκίνητο, το οποίο, στην επίσημη παρουσίασή του, προκάλεσε το θαυμασμό του κοινού. Δεν ήταν εξάλλου τυχαίο ότι ο Τύπος το χαρακτήρισε «το αυτοκίνητο του αύριο». Παρ’ όλα αυτά, το "αύριο" δεν θα ξημέρωνε ποτέ για το Tucker.
Στις 17 Ιουνίου 1947 ο Αμερικάνος επιχειρηματίας Πρέστον Τάκερ παρουσίασε μπροστά σε 3.000 προσκεκλημένους το Tucker Torpedo, ένα μοντέλο που έβριθε καινοτομιών, σε μια προσπάθειά του να μπει ‘’σφήνα’’ ανάμεσα στους "Τρεις Μεγάλους του Ντιτρόιτ" (GM, Ford και Chrysler). Τα προβλήματα όμως δεν θα αργούσαν να φανούν, αφού έσπασε η ανάρτηση του αυτοκινήτου της έκθεσης, με αποτέλεσμα να σπρωχτεί με τα χέρια στην πλατφόρμα παρουσίασης. Ως αποτέλεσμα, τα αποκαλυπτήρια θα καθυστερούσαν κατά δύο ώρες, αναγκάζοντας τον Τάκερ, που ήταν ο κεντρικός ομιλητής, να αυτοσχεδιάζει πάνω στο πλατό.
Κατά τα άλλα, το αυτοκίνητο θα αποσπούσε εξαιρετικές κριτικές χάρη κυρίως στα καινοτομικά του χαρακτηριστικά. Εξοπλισμένο με κινητήρα ελικοπτέρου, ενισχυμένο πλαίσιο και αποσπώμενο παρμπρίζ για επιπλέον προστασία των επιβατών σε περίπτωση σύγκρουσης, δισκόφρενα μπρος πίσω, προφυλακτήρες εφοδιασμένους με έξυπνο σύστημα πυκνού καπνού, καθώς και περιστρεφόμενο κεντρικό προβολέα, γνωστό και ως ‘’Κυκλώπειο Μάτι’’, το Tucker ήταν σίγουρα από άλλη εποχή και δικαίως χαρακτηρίστηκε ως το «ασφαλέστερο αυτοκίνητο παγκοσμίως».
Για να χρηματοδοτήσει την παραγωγή, ο Τάκερ εξέδωσε μετοχές και εγκαινίασε ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα εξαγοράς ανταλλακτικών, σύμφωνα με το οποίο οι πελάτες θα μπορούσαν -πριν ακόμη αγοράσουν το αυτοκίνητο- να προμηθευτούν διάφορα εξαρτήματα, όπως ραδιόφωνο, καλύμματα κ.λπ. Τα απαιτούμενα κεφάλαια μπορεί να βρέθηκαν, όμως σύντομα ο Τάκερ θα κατηγορηθεί για απάτη και θα οδηγηθεί στα δικαστήρια. Η βασική κατηγορία ήταν ότι υπήρξε παράνομη η έκδοση μετοχών και η προπώληση εξαρτημάτων, όταν την ίδια στιγμή δεν υπήρχε ούτε ένα αυτοκίνητο προς πώληση.
Ύστερα από πολυετή δικαστικό αγώνα, ο Τάκερ αθωώθηκε, όμως δεν κατάφερε ποτέ να συνεχίσει την παραγωγή του πρωτοποριακού μοντέλου του. Πρόλαβε μόλις να κατασκευάσει 51 αυτοκίνητα, από τα οποία 47 κυκλοφορούν ως τις μέρες μας.
ΤΙ ΠΗΓΕ ΣΤΡΑΒΑ
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η βασική αιτία της κατάρρευσης της αυτοκινητοβιομηχανίας Tucker ήταν η έλλειψη ρευστού κεφαλαίου. Ο Τάκερ είχε μια πολύ καλή ιδέα για την κατασκευή ενός πρωτοποριακού προϊόντος, όμως δεν μπόρεσε να χρηματοδοτήσει την παραγωγή του. Αρνούμενος πεισματικά να δανειστεί από τράπεζες, για να μην χάσει τον έλεγχο της εταιρείας του, προσέφυγε σε διάφορες αλχημείες (έκδοση μετοχών, προπώληση εξαρτημάτων και πώληση αντιπροσωπειών), οι οποίες τον κατέστησαν εξαιρετικά ευάλωτο και υπόσκαψαν την φήμη του. Δεν ήταν εξάλλου τυχαίο ότι αρκετοί ήταν αυτοί που πίστεψαν ότι ο εμπνευστής αυτού του αεροδυναμικού μοντέλου ήταν ένας απατεώνας, ο οποίος σκόπευε να μαζέψει χρήματα και να εξαφανιστεί, χωρίς ποτέ να παράγει ούτε ένα αυτοκίνητο.
Πολλοί δε υποστηρίζουν ότι η δικαστική περιπέτεια του Τάκερ υποκινήθηκε από τους "Τρεις Μεγάλους του Ντιτρόιτ'', οι οποίοι δεν είδαν με καλό μάτι την έλευση ενός ανταγωνιστικού μοντέλου. Αν και κάτι τέτοιο δεν αποδείχτηκε ποτέ, η παρουσία και μόνο τριών πανίσχυρων ανταγωνιστών σε μεγάλο βαθμό προδίκαζε το μέλλον τού Τάκερ και της αυτοκινητοβιομηχανίας του εξαιρετικά δυσοίωνο.
Πηγή: Super Flops (εκδ. Σταμούλη)
