Αρχές 20ού αιώνα.
Το αυτοκίνητο φαίνεται να κερδίζει τη μάχη και να ρίχνει στο καναβάτσο τις πιο αργές αλογάμαξες. Το μαύρο Model T της Ford αρχίζει πλέον να παράγεται μαζικά και λόγω της χαμηλής τιμής αλλά και της αξιοπιστίας του κατακτά την αγορά και εκτοπίζει τις άμαξες.
Την ίδια στιγμή οι παραγωγοί μαστιγίων για κάρα στις ΗΠΑ βλέπουν τις πωλήσεις τους να καταρρέουν. Πανικόβλητοι, οι περισσότεροι από αυτούς, αδυνατώντας να δουν τη μεγάλη εικόνα, τροποποιούν και βελτιώνουν το προϊόν τους (π.χ. προσθέτουν νέα χρώματα), μειώνουν τις τιμές και επενδύουν στη διαφήμιση και στην προώθηση πωλήσεων (π.χ. «στα δύο μαστίγια, το ένα δώρο»).
Από όλους αυτούς ωστόσο δεν επιβίωσε κανένας, αδυνατώντας να αντιληφθούν ότι το περιβάλλον έχει αλλάξει και ότι το μαστίγιο είχε αντικατασταθεί οριστικά από μία νεότερη τεχνολογία - από τις 40 εταιρείες που κατασκεύαζαν μαστίγια, σήμερα μόλις μία εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στο χώρο.
Την ίδια τύχη είχαν εταιρείες που παλαιότερα κατασκεύαζαν σπαθιά, κασέτες, φιλμ, ρολόγια χειρός (ιδιαίτερα οι Ελβετοί κατασκευαστές ακριβών αναλογικών ρολογιών) κ.ο.κ., οι οποίες κάποια στιγμή βρέθηκαν χωρίς αγορά.
Οι λίγοι που επιβίωσαν ήταν αυτοί που είδαν πού κινείται η αγορά και πώς αυτοί δύναται να είναι μέρος αυτής της εξέλιξης – κοινώς απάντησαν σε δύο κρίσιμα ερωτήματα: «τι κάνω καλά;» και «τι νέο προϊόν μπορώ να βγάλω;». Αυτό που ήξεραν καλά να κάνουν ήταν η μεταποίηση του δέρματος, οπότε στράφηκαν στην παραγωγή δερμάτινων ειδών για αυτοκίνητα (π.χ. δερμάτινα καθίσματα).
Διαβάστε ακόμα: Η ιστορία της Ford
Για όλους τους άλλους που δεν κατάφεραν να επιβιώσουν, χρησιμοποιούμε σήμερα έναν όρο, τον ''buggy whip maker'' (κατασκευαστής μαστιγίων για άμαξες), που αναφέρεται στις επιχειρήσεις που δεν καταφέρνουν να μεταπηδήσουν με επιτυχία στην επόμενη τεχνολογική καμπύλη.
Πρόκειται για επιχειρήσεις που έχοντας επενδύσει σημαντικά κεφάλαια και πόρους (χρόνο και προσπάθεια) σε μία υπάρχουσα τεχνολογία, ανθίστανται στην αλλαγή θεωρώντας ότι το νέο δεν μπορεί να βλάψει το παλαιό και καταξιωμένο.
Ακριβώς ότι έπαθε η Kodak, που ενώ τη δεκαετία του ’70 ανακάλυψε την ψηφιακή κάμερα (η τότε έρευνα που εκπονήθηκε κατέδειξε ότι το ψηφιακό φιλμ θα αντικαταστήσει το συμβατικό στα επόμενα 10 χρόνια), δεν προχώρησε ποτέ στην παραγωγή της θεωρώντας ότι δεν πρόκειται να αντικαταστήσει τη ζήτηση για τα συμβατικά φιλμ (προϊόν το οποίο η ίδια είχε εφεύρει).
