Υπάρχουν επαγγελματίες και επαγγελματίες. Υπάρχουν αυτοί, η συντριπτική πλειονότητα, που μέσα στη μετριότητά τους δεν μπορούν να ξεχωρίσουν από τη μάζα, αλλά και αυτοί που αφήνουν ανεξίτηλο το στίγμα τους, που θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να εξυπηρετήσουν τον πελάτη.
Σήμερα θα δούμε έναν από αυτούς, που καταφέρνουν να δημιουργήσουν με τον επαγγελματισμό τους (και την υποδειγματική εξυπηρέτηση που παρέχουν) μια άκρως θετική εικόνα.
Αφορμή στάθηκε ένα άρθρο του φίλου Στέφανου Ξενάκη, που συμπυκνώνει ορισμένες βασικές αρχές εξυπηρέτησης, και το οποίο παραθέτω σχεδόν αυτούσιο:
Μέτσοβο για 4 μέρες με φίλους. Στην επιστροφή διαπιστώνω ότι μία από τις λάμπες του αυτοκινήτου έχει καεί. Μέσα από το διαδίκτυο πια βρίσκεις ό,τι θέλεις. Αναζητώ τηλέφωνα ηλεκτρολόγων αυτοκινήτων, αλλά δεν έχω και πολλές ελπίδες γιατί είναι η ώρα που παίζει ΠΑΣ Γιάννινα–ΑΕΚ. Ο πρώτος δεν απάντησε. Ο δεύτερος, ένας Σπύρος, όχι μόνο απαντάει αλλά είναι και πρόθυμος. Μου δίνει την διεύθυνση του μαγαζιού του.
«Μόλις φτάσεις εκεί, περίμενέ με πέντε λεπτά. Δεν θα αργήσω».
Τα πράγματα γίνονται ακριβώς όπως τα έχει πει. Σε πέντε λεπτά τον βλέπω να πλησιάζει. Χαμογελάει. Τσεκάρει το μοντέλο του αυτοκινήτου και αναζητεί τις κατάλληλες λάμπες. Δεν έχω πολλές προσδοκίες, ήδη ότι βρήκα κάποιον αρμόδιο τέτοια ώρα και μέρα μου είναι αρκετό.
«Προτιμάς την Α, ή την Β λάμπα? Η Α κάνει 10 και η Β κάνει 15 ευρώ. Τα πλεονεκτήματα της Α είναι αυτά, της Β εκείνα. Ο κατασκευαστής σου έχει βάλει Α λάμπα, εγώ όμως σου προτείνω την Β. Δεν είσαι υποχρεωμένος να την πάρεις. Θα σου βάλω και την Α και την Β για να διαλέξεις».
Ήδη δεν πιστεύω στα αυτιά μου. Επιλέγω την Β με κλειστά μάτια. Ο τύπος έχει σκύψει ολόκληρος πάνω στο αυτοκίνητο και κάνει τη δουλειά του εξαιρετικά. Όχι μόνο έφυγε από το σπίτι του όπου έβλεπε το ματς, αλλά καταθέτει όλο του το είναι. Στο τέλος, εκεί που πάει να κλείσει το καπό, διαπιστώνει ότι έχει τελειώσει το υγρό των καθαριστήρων. Πηγαίνει μέσα για να μου το συμπληρώσει.
Πλέον δεν έχω λόγια.
Τον ευχαριστούμε, κάνουμε καλαμπούρι, μας δείχνει τον δρόμο για να βγούμε από τα Ιωάννινα. Στο αυτοκίνητο ο τύπος έχει γίνει το θέμα συζήτησης όλης της παρέας.
Extra mile το έλεγε ό Napoleon Hill στο Think and Grow Rich κι ανέφερε ότι αυτοί που το κάνουν δεν υπερβαίνουν το 2-3% του πληθυσμού. 100 περίπου χρόνια μετά από το συγκεκριμένο βιβλίο, το ποσοστό δεν είναι μεγαλύτερο.
Μεράκι το λέει ο ελληνικός λαός και δεν μεταφράζεται με μια λέξη στα αγγλικά. Σε αγγλικό λεξικό βρήκα τον εξής ορισμό: “meraki=to put a bit of yourself in everything you are doing”. (να βάλεις ένα κομμάτι από τον ίδιο σου τον εαυτό σε ό,τι κάνεις).
Ο Sharma μας είχε πει σε ένα σεμινάριό του ότι «ουδέποτε ήταν τόσο εύκολο για να πετύχει κανείς» εννοώντας ότι σε αυτό το κομμάτι της αγοράς, δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Όταν το είχα πρωτοακούσει είχα θυμώσει πολύ, αλλά στην πορεία κατάλαβα ότι όντως όταν παίζεις σε αυτό το κομμάτι, κυριολεκτικά δεν έχεις ανταγωνισμό.
Σκεπτόμενος όλα αυτά και βγαίνοντας από τα Γιάννενα στον δρόμο για Μέτσοβο, ξανασυναντώ τον Σπύρο με το αυτοκίνητό του. Μου γνέφει να πάρω άλλον δρόμο, που είναι πιο γρήγορος.
Σπύρο το τερμάτισες. Σπύρος Αναστασιάδης λέγεται ο καινούργιος μου Ήρωας και είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, γιατί κυκλοφορούν πολλοί σαν τον Σπύρο ανάμεσά μας. Μην τους προσπερνάμε.
