Ανθρωπιά και αλληλεγγύη, δύο αρετές που θα πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε σοβαρό επαγγελματία αλλά και κάθε υπάλληλο πρώτης γραμμής, σε αυτό τον κόσμο των κοινωνικών ανισοτήτων στον οποίο ζούμε.
Ουκ ολίγες φορές, μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, χωρίς να το διαλαλούν και χωρίς να βγάζουν δελτία Τύπου, βοηθούν σιωπηρά τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Δεν το κάνουν για τη δημοσιότητα (η οποία ωστόσο στην εποχή του διαδικτύου και του διαμοιρασμού της πληροφορίας, μπορεί να «διαρρεύσει»), αλλά επειδή το αισθάνονται, επειδή νοιάζονται.
Ένα τέτοιο περιστατικό, το οποίο διασταύρωσα προσωπικά (τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν πολλές fake ιστορίες αλληλεγγύης), συνέβη πριν λίγες μέρες στο Ηράκλειο, στον Γιώργο Σπυριδάκη. Το μεταφέρω αυτούσιο, όπως το ανέβασε στο λογαριασμό του στο Facebook:
Εχθές περπατούσα σε κεντρικό δρόμο του Ηρακλείου, για να οργανώσω τις σκέψεις μου κ τις δουλειές μου για την εβδομάδα που θα έρθει. Σε όλο το δρόμο ξεφυσούσα για να βάλω σε μια τάξη όλα αυτά που σκέπτομαι κ που έχω να κάνω...!
Έφτασα λοιπόν έξω από ένα μαγαζί που δεν είχα ξαναδεί κ σαν λάτρης του ζυμαρικού στάθηκα να δω τον κατάλογο κ να παραγγείλω...! Καθώς έδινα την παραγγελία μου, μουρμούριζα συγχρόνως, πώς γίνεται μια μακαρονάδα του δρόμου να είναι τόσο ακριβή...! Που όμως είχα να την πληρώσω. Παίρνω την μιζέρια μου κ τον αρνητισμό μου κ στέκομαι να περιμένω την παραγγελία μου.. Εκεί που περίμενα κ χάζευα το κινητό μου, άκουσα μια παιδική φωνή να λέει «Σας περισσεύει κάτι για απόψε;». Σηκώνω το βλέμμα κ βλέπω ένα κοριτσάκι περίπου 5 χρόνων με βρόμικα ρούχα να στέκεται μπροστά στο ταμείο του καταστήματος!
Πάγωσα...! Η ταμίας του καταστήματος απάντησε «Κάτι έχουμε για σένα» και του δίνει μία σακούλα με μια μεγάλη μακαρονάδα...! Η μικρή, που προφανώς πήγαινε κάθε μέρα στο συγκεκριμένο μαγαζί, ήταν μέσα στην τρελή χαρά λες κ της χάρισαν τον κόσμο... Είπε «ευχαριστώ πολύ, μα δεν θα την φάω όλη θα δώσω κ στην γιαγιά μου, σήμερα δεν είχαμε φαγητό..!».
Κ έφυγε περιχαρής με τον κόσμο όλο στα χέρια της...! Δεν κρατήθηκα έβαλα τα κλάματα... Κ πήγα στο ταμείο κ τους είπα ένα μεγάλο μπράβο... Αυτές οι αληθινές ιστορίες πρέπει να μαθαίνονται σε όλο τον κόσμο. Το φιλότιμο κ η ανθρωπιά βγαίνει από τους ανθρώπους που δουλεύουν για ένα μεροκάματο.. Όπως τους ανθρώπους αυτού του μαγαζιού!
Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα τους..
Ίσως αυτό το παιδάκι δεν θα πάει σχολείο σήμερα (τη Δευτέρα) γιατί θα είναι στη ζητιανιά..
Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδάκια.. Μα κ σε αυτά που δεν μπορούν να έχουν τα απαραίτητα...
P.S.
Από ό,τι έμαθα, το συγκεκριμένο μαγαζί (franchise), αλλά και γενικά όλη η εταιρεία έχει ως αρχή να δίνει ένα πιάτο φαΐ στους αναξιοπαθούντες.
