Η ιστορία με αυτό το κτήνος, τον αντιδήμαρχο, που κακοποιούσε τον άτυχο γάιδαρο έκανε το γύρο του διαδικτύου, με τους χρήστες να κατακεραυνώνουν συλλήβδην αυτόν τον υπάνθρωπο. Ωστόσο, δυστυχώς δεν δείχνουμε την ίδια ευαισθησία για κάποια άλλα γαϊδουράκια, αυτά της Σαντορίνης, που επίσης έχουν πέσει θύματα μιας διαχρονικής κακοποίησης, που εντέλει οδηγεί στην απαξίωση και τον αφανισμό τους. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το 1955 υπήρχαν στο νησί 508.000 γαϊδουράκια, το 2015 μόλις 12.000 και 2.000 το 2021.
Τα γαϊδουράκια των Φηρών της Σαντορίνης αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του νησιού, (μετέφεραν τα παραδοσιακά προϊόντα της Σαντορίνης για τους κατοίκους του νησιού από και προς το Παλιό Λιμάνι, αλλά και επισκέπτες στα απομακρυσμένα χωριά) και κατά κάποιον τρόπο αξιοθέατο της Σαντορίνης. Πρόκειται για μία βάρβαρη παράδοση που γεννήθηκε με την έλευση των πρώτων τουριστών στην Σαντορίνη, αλλά και μία άκρως επικερδή δραστηριότητα, που συντηρεί δεκάδες οικογένειες στο νησί.
Ας δούμε όμως ορισμένες άγνωστες πτυχές που προφανώς δεν γνωρίζουμε για αυτή την περίφημη βόλτα με τα γαϊδουράκια:
Μέχρι το 1979 τα γαϊδουράκια στη Σαντορίνη ήταν το μοναδικό μέσο μεταφοράς στο νησί. Έκτοτε χρησιμοποιούνται ως τουριστική ατραξιόν την οποία προωθούν ακόμη και τα τουριστικά γραφεία του νησιού.
Οι αγωγιάτες, δηλαδή οι ιδιοκτήτες των συμπαθέστατων τετράποδων, που έχουν πολλάκις κατηγορηθεί για περιστατικά κακομεταχείρισης, χρεώνουν πέντε ευρώ την «κούρσα».
Σύμφωνα με καταγγελίες, όταν τα «άλογα» γεράσουν, ορισμένοι ιδιοκτήτες τους τα οδηγούν στην άκρη του γκρεμού και τα σπρώχνουν ή απλώς τα αφήνουν να πεθάνουν.
Σε καθημερινή βάση, εδώ και δεκαετίες, τα γαϊδουράκια της Σαντορίνης κάνουν τέσσερις με πέντε φορές την ίδια διαδρομή, ανεβαίνοντας φορτωμένα με πελάτες τα 520 πλακόστρωτα σκαλοπάτια.
Λέγεται ότι αρκετά τα έχουν διασταυρώσει με μουλάρια για να μπορούν να μεταφέρουν υπέρβαρους τουρίστες. Σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν πρέπει να μεταφέρουν πάνω από το 20% του σωματικού τους βάρους, το οποίο είναι περίπου 50 κιλά.
H βάρδια τους κρατάει 8-10 ώρες τη μέρα, συχνά υπό συνθήκες έντονης ζέστης, καλύπτοντας απόσταση 95 χιλιομέτρων, το χρόνο.
Οσοι ασχολούνται με κακοποιημένα ζώα αναφέρουν ότι τα γαϊδουράκια όταν τα κτυπάς και πονάνε κλαίνε και σε κοιτάνε στα μάτια σαν να σε παρακαλούν να σταματήσεις.
Συχνά, τα συμπαθή τετράποδα διακόπτουν την άνοδό τους προς τα Φηρά για να γλύψουν κάποια σκιερή πέτρα και να δροσιστούν. Ακόμα και όταν περιμένουν τον «πολιτισμένο» τουρίστα, παραμένουν δεμένα σε έναν τοίχο ή σε ένα κάγκελο για ώρες κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο χωρίς πρόσβαση σε νερό.
Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν να σταματήσει η εκμετάλλευσή τους. Πριν από τρία χρόνια, η Daily Mail, σε εκτενές άρθρο, μίλησε για «το μικρό βρώμικο μυστικό της Σαντορίνης», και φυσικά δεν αναφερόταν στις καβαλίνες που αφήνουν πίσω τους τα γαϊδουράκια.
Οι τοπικές αρχές, αν και υποσχέθηκαν ότι θα λάβουν μέτρα (π.χ. απαγόρευση σε υπέρβαρους τουρίστες, άνω των 100 κιλών, να τα χρησιμοποιούν), εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα και δεν φαίνονται διατεθειμένες να αποχωριστούν αυτό «το κομμάτι της λαϊκής παράδοσης».
Πολλά πλέον κρουαζιερόπλοια και τουριστικά γραφεία συνιστούν στους πελάτες τους να χρησιμοποιούν το τελεφερίκ, όχι τα γαϊδουράκια.
Το 2021 κατατέθηκε ειδική τροπολογία η οποία ορίζει καλύτερες συνθήκες, όπως ξεκούραση, ώρες που πρέπει να εργάζονται ώστε να αποφεύγουν ακραία καιρικά φαινόμενα, τροφή, μέγιστο αριθμό επιβατών κ.λπ.
Η βαθμολογία στην Google είναι μόλις 1,7, με τους περισσότερους χρήστες να δηλώνουν αποτροπιασμένοι και να ζητούν την κατάργηση του βάναυσου «εθίμου».
