2008
Το Mamma Mia, που γυρίστηκε κυρίως στη Σκόπελο (και λίγο στη Σκιάθο), βγαίνει στη μεγάλη οθόνη. Η επιτυχία είναι δεδομένη όχι τόσο λόγω του εξαιρετικού cast (και φυσικά των διαχρονικών τραγουδιών των ABBA), αλλά των μαγευτικών σκηνών στα δύο πανέμορφα νησιά.
2022
Σχεδόν 15 χρόνια μετά, το ξωκλήσι του Άη Γιάννη, στο Καστρί, εξακολουθεί να προσελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο, που θέλουν να δουν το μέρος (να παντρευτούν με πολιτικό γάμο ή να ανανεώσουν όρκους) όπου τελέστηκε ο κινηματογραφικός γάμος.
Δυστυχώς σε αντίθεση με άλλους «κινηματογραφικούς» προορισμούς στο εξωτερικό, που εξαργύρωσαν και με το παραπάνω τη δημοφιλία τους, εμείς για άλλη μια φορά δείχνουμε ανήμποροι να διαχειριστούμε αυτή την κληρονομιά.
Δεκαπέντε χρόνια μετά τα έχουμε αναθέσει όλα στον αυτόματο πιλότο. Δεν έχουμε κάνει το παραμικρό ώστε να αναβαθμίσουμε την εμπειρία όλων αυτών των επισκεπτών που θέλουν να δουν το ξωκλήσι. Η Εκκλησία (και κατ’ επέκταση ο Δήμος) φαίνεται έχει άλλες ασχολίες, αντί να ασχοληθεί με έναν ελκυστικό προορισμό.
Πέρα από μια μισοσβησμένη πινακίδα (στη Γλώσσα) δεν υπάρχει τίποτα άλλο ώστε να καθοδηγεί τον τουρίστα προς τον προορισμό του. Ο δε δρόμος, καρμανιόλα…
Όταν εντέλει φθάνεις, αντικρίζεις τουρίστες, αυτοκίνητα, λεωφορεία, όλα σε υπερθετικό βαθμό. Η κουπαστή, καθώς ανεβαίνεις, καίει από τον ήλιο. Σε ένα σημείο, όπου στενεύει ο βράχος, υπάρχει κίνδυνος, λόγω κοσμοσυρροής, να συμβεί ατύχημα. Στον περίβολο, που και αυτός είναι γεμάτος από τουρίστες, αντικρίζεις την απόλυτη εγκατάλειψη. Ξύλινα παγκάκια πεταμένα στην πίσω πλευρά. Κάγκελα σκουριασμένα.
Είναι φανερό ότι δεν έχει σκουπίσει ή καθαρίσει κανείς. Θέση φύλακα, εξάλλου, δεν έχει προβλεφθεί.
Αντ’ αυτού, ένα κομμάτι χαρτί κολλημένο στο τέμπλο της εκκλησίας στο κάτω μέρος του στα ελληνικά (όταν οι περισσότεροι επισκέπτες είναι ξένοι) αναφέρει να μην αφήνουν κεριά αναμμένα λόγω κινδύνου φωτιάς...
Αρκετοί από τους τουρίστες που έχουν νερό μαζί τους δεν ξέρουν πού να το εναποθέσουν, καθώς δεν έχει προβλεφθεί κάδος απορριμμάτων (σύλφωνα με πληροφορίες, τον τελευταίο καιρό τοποθετήθηκαν χαμηλά ορισμένοι κάδοι). Αν έχουν ερωτήσεις για την ιστορία της εκκλησίας, απαντήσεις δεν θα πάρουν από κανένα. Ελλείψει δε φύλακα, ο καθείς μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, ακόμη και να κάνει τον πίθηκο πάνω στην αγριελιά (πραγματικό περιστατικό).
Το σίγουρο είναι ότι αν δεν σεβαστούμε εμείς το χώρο, δεν θα το κάνει και ο ξένος. Και δυστυχώς αυτό το μήνυμα περνάμε προς τα έξω. Μήπως θα έπρεπε και τα ξενοδοχεία του νησιού να δραστηριοποιηθούν και μέσω του lobbying να μπορέσουν να πιέσουν καταστάσεις; Δυστυχώς οι περισσότεροι Ελληνες ξενοδόχοι πιστεύουν ότι η ευθύνη τους περιορίζεται στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου τους. Δεν σκέφτονται πελατοκεντρικά
Αλήθεια, σκέφτηκε κανείς να αξιοποιήσει εμπορικά το ξωκλήσι (αν κάποιος έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό, αντιλαμβάνεται τι εννοώ); Να καθιερώσει, για παράδειγμα, ένα (ταπεινό) εισιτήριο, περιορίζοντας αυτόματα τον αριθμό των επισκεπτών; Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι θα έχουν διορθωθεί όλα τα «κακώς κείμενα», ώστε να προσφέρουμε value for money στους επισκέπτες.
Διαβάστε ακόμη: Η κληρονομιά του Breaking Bad
Ακόμα και η εγκατάσταση τελεφερίκ, για πιο «γερά» πορτοφόλια, θα μπορούσε να είναι μία λύση. Ισως θα μπορούσαν να εγκατασταθούν QR codes, ώστε κάποιος να μπορεί να μαθαίνει την ιστορία της εκκλησίας, ακόμα και το τι συνέβη στα παρασκήνια της ταινίας. Ακόμα και η ύπαρξη ξεκάθαρων σημείων που προσφέρονται για instagrammable φωτογραφίες (όπως κάνουν αρκετά ξενοδοχεία).
Το άρθρο βασίστηκε σε σχετική ανάρτηση της Ηρας Βογδάνου
