Το μοντέλο “one size fits all” μας έχει αφήσει χρόνους από καιρού. Τα ξενοδοχεία σήμερα προσπαθούν να στοχεύσουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες καταναλωτών, αρκετές από τις οποίες εντάσσονται στο αστερισμό του niche marketing (μάρκετινγκ νησίδας – στόχευση σε σχετικά μικρές ομάδες με ‘’ιδιαίτερα’’ ενδιαφέροντα). Ας δούμε ορισμένες τέτοιες αγορές-στόχους, αρκετές μάλιστα εκ των οποίων χαρακτηρίζονται σήμερα ως ‘’trendy’’:
1. Λάτρεις της περιπέτειας. Μια μερίδα των επισκεπτών (π.χ. ζευγάρια, οικογένειες) επιθυμεί να δραπετεύσει από την κανονικότητα, προκειμένου να επαναφορτίσει τις μπαταρίες του (π.χ. rafting, bungee jumping, mountain biking κ.ά.). Επικοινωνήστε λοιπόν αυτές τις δραστηριότητες μέσα από το site και τα social media, ενώ προσαρμόστε ανάλογα την προσφορά σας (π.χ. pre-packed breakfasts για όσους φεύγουν νωρίς το πρωί, ειδικός χώρος φύλαξης εξοπλισμού κ.λπ.).
2. Dark tourism. Ως σκοτεινός τουρισμός ορίζονται οι επισκέψεις σε σηµεία όπου έχουν λάβει χώρα τα χειρότερα εγκλήµατα κατά της ανθρωπότητας ή έχουν «στιγµατιστεί» από φρικτές, «φονικές» ιστορίες (π.χ. Chernobyl, Auschwitz). Παραθέστε πόσο κοντά είστε (σε χρόνο και χιλιόμετρα) σε έναν τέτοιο προορισμό, συνεργαστείτε με ξεναγούς ή tour operators που δραστηριοποιούνται στον χώρο του σκοτεινού τουρισμού.
3. Τουρισμός ευεξίας. Αυτό το είδος τουρισμού, που απαιτεί τη συνεργασία με επαγγελματίες, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα τουριστών: αυτούς που κάνουν αποτοξίνωση (όχι απαραίτητα από αλκοόλ), που θέλουν να χάσουν βάρος, να γυμνάσουν κορμί και πνεύμα (γιόγκα, διαλογισμός κ.λπ.), να επισκεφθούν ιαματικές πηγές κ.λπ.
4. Γαστρονομικός τουρισμός. Οι επισκέπτες που ταξιδεύουν για να γευτούν νέες εμπειρίες ή να δοκιμάσουν τοπικές κουζίνες, μπορεί να είναι ντόπιοι ή και ξένοι. Αν το ξενοδοχείο είναι κοντά σε μαγαζιά με παραδοσιακό φαγητό, προβάλλετέ το. Το ίδιο θα κάνετε και αν φημίζεστε για την χρήση ποιοτικών και τοπικών πρώτων υλών στα γεύματα που προσφέρετε.
5. ''Πράσινοι'' τουρίστες. Λάτρεις τη φύσης και υπέρμαχοι του βιώσιμου τουρισμού, οι eco-tourists προσπαθούν να μειώσουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα. Απεχθάνονται τον μαζικό τουρισμό, καθώς επιβαρύνει το φυσικό περιβάλλον και προτιμούν ‘’βιώσιμους’’ προορισμούς (π.χ. βλ. Λειψοί) και ‘’πράσινα’’ ξενοδοχεία, οι οποίοι αμφότεροι θα πρέπει να αναδείξουν τις πράσινες πρακτικές τους.
6. Slow tourism. Οι τουρίστες αυτοί αντιδρούν κυρίως στα οργανωμένα ταξίδια και τις to do lists, αναζητώντας κάτι πιο αυθεντικό. Αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε ένα μέρος, αποσκοπώντας να γνωρίσουν καλύτερα τον τόπο, τη γειτονιά, τους ντόπιους. Θέλουν να ανακαλύψουν «κρυφά διαμάντια» και να ζήσουν σαν ντόπιοι. Ένα ξενοδοχείο θα πρέπει να συνεργαστεί με τοπικές εταιρείες και να αναδείξει τις περιοχές-σημεία που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.
7. Staycation tourism. Πρόκειται για τάση που ανδρώθηκε μέσα στην πανδημία και η οποία αναφέρεται στον εγχώριο/τοπικό τουρισμό. Εν προκειμένω, οι άνθρωποι (κυρίως οικογένειες) αναζητούν ξενοδοχεία εντός της πόλης τους ή σε γειτονικές πόλεις για να ξεφύγουν για λίγες μέρες. Πολλά ξενοδοχεία προωθούνται ως ‘home away from home’, προσφέροντας σχετικές υπηρεσίες (π.χ. pet friendly, aftercare services).
8. Workation tourism. Άλλη μια νησίδα (niche marketing) που ανδρώθηκε μέσα στην κρίση. Οι τουρίστες αυτοί εργάζονται εξ αποστάσεως και επισκέπτονται, για μέρες, εβδομάδες ή και μήνες, προορισμούς φιλικούς προς τους ψηφιακούς νομάδες (digital nomads). Το εν λόγω γκρουπ μπορεί να είναι και ετερόκλητο, καθώς τα ενδιαφέροντά του, πέρα από το σκέλος της εργασίας του, δύναται να διαφέρουν.
