Πριν λίγες μέρες, κατά την παρουσίαση μιας πτυχιακής εργασίας με θέμα τον «υπερτουρισμό», η κουβέντα πήγε, πού αλλού, στη Σαντορίνη. Συζητώντας για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για να αντιμετωπισθεί το οξύ πρόβλημα του υπερτουρισμού (στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλους προορισμούς, έχουν μόνο ληφθεί ορισμένα μέτρα-ασπιρίνες), στη Σαντορίνη και όχι μόνο, προτάθηκε η ιδέα να μπει φρένο στην δημιουργία νέων καταλυμάτων. 
Τι πιο φυσικό, σε ένα νησί που έχει κτιστεί από άκρου εις άκρον, να μπει φρένο στη δόμηση, προκειμένου να διασωθεί ό,τι μπορεί να διασωθεί. Η ιδέα, αν και αποτελεσματική, κρίθηκε ως ανέφικτη καθώς στην Ελλάδα της διαφθοράς τα κάθε λογής συμφέροντα θα πίεζαν τους τοπικούς άρχοντες να κάνουν τα στραβά μάτια.
Διαβάστε ακόμα Μύκονος και Σαντορίνη. Ο Βασιλιάς είναι γυμνός...
Δύο μέρες μετά διάβασα ότι η κυβέρνηση των Βαλεαρίδων, που απαρτίζονται από τέσσερα νησιά, με «αιχμή του δόρατος» τη Μαγιόρκα, πέρασε νομοσχέδιο το οποίο παγώνει τον αριθμό των ξενοδοχειακών κλινών, καθώς και κάθε λογής μισθώσεων, σε βάθος τετραετίας (!) Ο νόμος θα τεθεί σε ισχύ αμέσως μετά τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως των Βαλεαρίδων Νήσων.
Ο στόχος του μέτρου δεν είναι άλλος από την εστίαση στην ποιότητα, όχι στην ποσότητα (σ.σ. η ποιότητα αυτή μεταφράζεται και σε καλύτερη ποιότητα ζωής για τους ντόπιους). Οι ξενοδόχοι της περιοχής ‘’αγκάλιασαν’’ την απόφαση, δεχόμενοι ουσιαστικά να αναπτυχθούν με όρους ποιότητας και όχι ποσότητας. 
Την ίδια στιγμή ενθαρρύνεται και η εισαγωγή της κυκλικής οικονομίας στον τουριστικό τομέα, προκειμένου να μειωθούν οι επιπτώσεις του μαζικού τουρισμού. Οι τουριστικές επιχειρήσεις οφείλουν μέσα σε ένα χρόνο να καταρτίσουν σχέδιο για την επόμενη πενταετία, προκειμένου να εφαρμόσουν κυκλικό μοντέλο, που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει στη μείωση της κατανάλωσης νερού, απορριμμάτων και ενέργειας. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και το μέτρο της μετάβασης από τη θέρμανση με πετρέλαιο σε πιο φιλικές προς το περιβάλλον εναλλακτικές, κάτι που θα ισχύει για κάθε λογής καταλύματα ή ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Και επειδή ο τουρισμός θα πρέπει να συνδέεται με την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, θα ενθαρρύνεται η κατανάλωση τοπικών προϊόντων κατά το σερβίρισμα γευμάτων στους επισκέπτες του ξενοδοχείου.
Όταν η τετραετία παρέλθει, κάθε νησί θα επαναξιολογήσει την κατάσταση και θα αναλάβει δράσεις, αν το απαιτούν οι περιστάσεις. Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε: «Στόχος μας είναι να προφυλάξουμε όχι μόνο τους επισκέπτες, αλλά και τους κατοίκους, τους εργαζόμενους και φυσικά τον προορισμό».
Για την ιστορία, οι Βαλεαρίδες Νήσοι είναι ο δεύτερος πιο δημοφιλής ισπανικός προορισμός, πίσω μόνο από την Καταλονία. Το 2019 υποδέχθηκαν τον αριθμό-ρεκόρ των 16,5 εκατ. επισκεπτών (μόλις 8,7 εκατ. το 2021), μια εξέλιξη που ωστόσο άφησε έντονο το αποτύπωμά της: εκτόξευση ενοικίων, έλλειψη νερού και μόλυνση του αέρα από τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα.
Πάντως, μια πρώτη γεύση της νέας πραγματικότητας πήραν τα τέσσερα νησιά τον Δεκέμβριο, όταν αποφασίστηκε να μπει ένα όριο, μόλις τρία τη μέρα, στις επισκέψεις των κρουαζιερόπλοιων.
Η αντιμετώπιση του υπερτουρισμού απαιτεί τολμηρά μέτρα, τα οποία, σε ορισμένους προορισμούς πρέπει να εφαρμοστούν… από χθες. Δυστυχώς στη χώρα μας, σε αντίθεση με τη Μαγιόρκα και τις Βαλεαρίδες Νήσους, η συζήτηση για το τι τουρισμό θέλουμε πραγματικά και πώς θα είναι οι προορισμοί μας σε βάθος χρόνου δεν έχει ακόμα τεθεί επί τάπητος… Πολύ φοβάμαι, ότι όταν κάποια στιγμή συμβεί αυτό, θα είναι ήδη αργά…
