Ένα ξενοδοχείο δεν είναι απαραίτητο ότι πουλάει μόνο διαμονή και φαγητό. Ακόμα και τα μικρά ξενοδοχεία θα πρέπει να αναζητήσουν έξυπνες λύσεις ώστε να έχουν πολλαπλές πηγές εσόδων. Μία από αυτές τις λύσεις θα μπορούσε να είναι η ύπαρξη ενός gift shop με τοπικά προϊόντα (και φυσικά όχι με τα παραδοσιακά σουβενίρ, όπως τσολιαδάκια, που θα μπορούσε ο επισκέπτης να βρει παντού).
Βέβαια, ένα gift shop θα πρέπει, για να μην περάσει στην αφάνεια, να υποστηριχτεί από το… μάρκετινγκ. Όπως έκανε η Νένα Παλαιοπάνου, μια οξυδερκής μάνατζερ ξενοδοχείου στη Χίο, η οποία πρόσφερε ως welcome υποβρύχια μαστίχα και/ή λουκουμάκι μαστίχα μαζί με σουμάδα Χίου.
Κατόπιν οι επισκέπτες της έβρισκαν μαστιχόπιττα ή λουκουμάκι εσπεριδοειδών στα μαξιλάρια (στην προ covid εποχή), αλλά και στο πρωινό.
Η Υποδοχή είχε αναλάβει το έργο της πληροφόρησης. Τους έκανε αναλυτική περιγραφή των "welcome" χιώτικων γεύσεων, τους ενημέρωνε ότι μπορούν να γευτούν πολλές χιώτικες γεύσεις στον κατάλογο του εστιατορίου (τα πιάτα του οποίου είχε πρώτα δοκιμάσει και βαθμολογήσει το ίδιο το προσωπικό – βασική αρχή των πωλήσεων: «δεν μπορείς να πουλήσεις κάτι που δεν το έχεις δοκιμάσει») αλλά και κοκτέιλ με ντόπια προϊόντα στο bar του ξενοδοχείου. Στον κατάλογο υπήρχε μάλιστα αστερίσκος στα χιώτικα προϊόντα που χρησιμοποιούνταν στο μενού, ενθυμίζοντάς τους ότι μπορούν να τα προμηθευτούν από το gift shop του ξενοδοχείου.
Ηταν μία win win πρωτοβουλία, καθώς όλοι κέρδιζαν: το ξενοδοχείο διεύρυνε τα έσοδά του προσφέροντας added value στους καλεσμένους (ενισχύοντας ταυτόχρονα την τοπική οικονομία), οι οποίοι μπορούσαν να δοκιμάσουν –και να αγοράσουν- αυθεντικές γεύσεις χωρίς να κουραστούν (η απόσταση του ξενοδοχείου από την πόλη της Χίου, από όπου θα μπορούσαν να τα προμηθευτούν, ήταν 40 λεπτά με το αυτοκίνητο). Αρκετά δε από τα προϊόντα μπορούσαν μόνο να τα βρουν σε χωριά, με την προϋπόθεση να γνωρίζουν τον παραγωγό.
Και επειδή το storytelling δεν θα μπορούσε να απουσιάζει, υπήρχε χαμογελαστή φωτογραφία του παραγωγού ή μικρό photo album (π.χ. για το Χιώτικο μαγιάτικο τριαντάφυλλο και τη διαδικασία που ακολουθείται για τη συγκομιδή του). Επιπλέον, διοργάνωνε και ημέρες γευσιγνωσίας προσκαλώντας τους ντόπιους παραγωγούς να δειγματίσουν τα προϊόντα τους μέσα από δωρεάν interactive δράσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί πελάτες που έτυχε να βρουν αυτά τα χιώτικα προϊόντα σε σούπερ μάρκετ του εξωτερικού, της έστελναν απευθείας μηνύματα με φωτογραφίες, που ουσιαστικά μιλούσαν για "γλυκές αναμνήσεις". Είχαν ουσιαστικά "δέσει" το ξενοδοχείο με την Χίο, τις γεύσεις και τις εμπειρίες τους. Εξ ου και το μεγάλο ποσοστό loyalty των επισκεπτών του εν λόγω ξενοδοχείου.
Η δαιμόνια μάνατζερ είχε επίσης προχωρήσει σε συνεργασία με ένα unique spot του νησιού, ένα εξαιρετικό εστιατόριο, η (πληρωμένη) διαφήμιση του λογότυπου του οποίου εμφανιζόταν στις μαγνητικές κάρτες εισόδου του ξενοδοχείου. Η υποδοχή τους ενημέρωνε κατά την άφιξη, αλλά και κάθε φορά που ζητούσαν να κάνουν κράτηση στο συγκεκριμένο εστιατόριο της χώρας, ότι με την επίδειξη της κάρτας δωματίου τους θα είχαν έκπτωση 15%.
Σήμερα, μια από τις πιο διαδεδομένες τάσεις στον τουρισμό είναι το ''live like a local'' (ζήσε σαν ντόπιος). Ως εκ τούτου για να προσφέρετε μία ολοκληρωμένη και αυθεντική εμπειρία στους επισκέπτες σας θα πρέπει να τους μυήσετε στα τοπικά προϊόντα του τόπου. Από μία τέτοια πρωτοβουλία θα είστε όλοι κερδισμένοι...
