Υπάρχουν πολλά μικρά και συμπαθητικά ξενοδοχεία ανά τη χώρα που θέλουν αλλά δεν ξέρουν πώς να παρέχουν ποιοτική εξυπηρέτηση.
Πριν λίγο καιρό μία φίλη βρέθηκε
στη Χίο, για την προώθηση του ποδηλατικού τουρισμού. Διέμεινε σε ένα όμορφο ξενοδοχείο,
με ευγενικό προσωπικό και με τα έξοδα πληρωμένα από το δήμο (δεν ξέρω αν αυτό
έπαιξε ρόλο...).
Το απόγευμα, επιστρέφοντας
αποκαμωμένη στο δωμάτιό της, επιθυμεί να χαλαρώσει βλέποντας τηλεόραση. Για
κακή της τύχη διαπιστώνει ότι το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης δεν λειτουργεί
(ατόπημα πρώτο – προφανώς δεν ελέγχθηκε πριν το check in). Παίρνει τηλέφωνο στη
ρεσεψιόν, για να ενημερώσει.
«Αν δεν βρέχει, θα σας φέρω τις
μπαταρίες», της λέει η ευγενική κοπέλα από το front desk, αφήνοντάς την άφωνη (ατόπημα δεύτερο – όταν υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να επιλυθεί
άμεσα). Αν βρέχει δηλαδή, ο πελάτης θα πρέπει να μεταβεί στο απέναντι κτίριο
για να πάρει ο ίδιος αυτό που χρειάζεται.
Η φίλη μου ήταν τυχερή. Δεν
έβρεχε!!! Μετά από λίγο η κοπέλα χτυπάει την πόρτα, της δίνει τις μπαταρίες στο
χέρι, κάνει ένα χαριτωμένο σχόλιο για τον καιρό («ευτυχώς δεν έβρεχε») και
αποχωρεί (ατόπημα τρίτο). Δεν προσφέρθηκε καν να τοποθετήσει η ίδια τις
μπαταρίες στο τηλεκοντρόλ, προκειμένου να διευκολύνει την επισκέπτρια (που
έπρεπε να βάλει τα γυαλιά της για να τις βάλει σωστά), αλλά και να βεβαιωθεί ότι το πρόβλημα ήταν οι μπαταρίες και όχι τίποτα άλλο.
Φυσικά, για follow-up ούτε λόγος…
