Η Tammy Stirk Ramsey, μάνατζερ και hostess στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Union Bluff, στο Maine, έχει κληθεί για 25 συναπτά έτη να διαχειριστεί μεθυσμένους και αγενείς πελάτες, οι οποίοι έρχονται σε γιορτές ή Σ/Κ και θέλουν να εξυπηρετηθούν αμέσως.
Το τριήμερο της 4ης Ιουλίου το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε,
με την έμπειρη μάνατζερ για άλλη μια φορά να διατηρεί την ψυχραιμία της, να
χαμογελάει και να προσπερνάει τις προσβολές, μην δίνοντάς τους έτσι την
ευκαιρία να της χαλάσουν την μέρα της.
Διαβάστε επίσης Ο νόμος του απορριμματοφόρου (και γιατί κάθε υπάλληλος πρώτης γραμμής πρέπει να τον ξέρει)
Και μπορεί στο τέλος της ημέρας να μην θυμόταν αρκετά από
αυτά τα περιστατικά, ωστόσο ένα γράμμα, που έλαβε μετά από ένα μήνα (!), την έκανε
να ανακαλέσει στο μυαλό της τις βραδιές εκείνες.
Ηταν ένα απολογητικό γράμμα από πελάτη που, όπως είπε
χαρακτηριστικά, παραφέρθηκε εκείνο το βράδυ, μιλώντας άσχημα στην hostess και
αποχωρώντας με την παρέα του μετά από μία ώρα αναμονής. Στο φάκελο εσωκλειόταν, εν
είδει φιλοδωρήματος, και ένα χαρτονόμισμα των 100 δολαρίων…
Ο πελάτης, τον οποίο η Ramsey δεν κατάφερε να ταυτοποιήσει, παραδέχθηκε ότι ήταν αγενής (σε ένα βαθμό το απέδωσε στα κοκτέιλ που είχε καταναλώσει), κάτι που ο ίδιος δεν το συνηθίζει, και ότι αισθάνεται άσχημα που φώναξε στην κοπέλα (“This is bullshit”).
Ο κύριος αυτός, αφού κάνει την αυτοκριτική του, ζητάει συγγνώμη από την Ramsey, η οποία, ούσα
έκπληκτη διαβάζοντας το γράμμα, παραδέχθηκε ότι δεν της έχει συμβεί ποτέ κάτι
παρόμοιο.
Όπως είπε: «Συχνά, καλοί άνθρωποι παίρνουν λάθος αποφάσεις,
αλλά ο κύριος αυτός είχε τη στοιχειώδη ευθιξία να παραδεχθεί το λάθος του, κάτι
που με χαροποίησε ιδιαίτερα».
Ο γράφων το γράμμα, που αυτοαποκαλείται "embarassed customer", της δήλωσε ότι σκοπεύει να ζητήσει συγγνώμη και δια ζώσης, καθώς κάθε χρόνο επισκέπτεται το συγκεκριμένο ξενοδοχείο με την οικογένειά του.
Η Ramsey δημοσιοποίησε το γράμμα στα social media με
την ελπίδα να πείσει ορισμένους «δύσκολους» πελάτες να είναι «ευγενικοί, υπομονετικοί
και να επιδεικνύουν ενσυναίσθηση (ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου υπάρχει έλλειψη
εργατικού δυναμικού και το εναπομείναν προσωπικό κάνει ό,τι μπορεί)».
