Γκάφα ολκής για το efood με το περίφημο τελεσίγραφο που έστειλε, «στο πλαίσιο της αύξησης της παραγωγικότητας του στόλου και της ευρύτερης στρατηγικής της εταιρείας» σε περίπου 120 κατ’ ευφημισμόν «συνεργάτες» (εργαζόμενοι ή αλλιώς είλωτες), προκειμένου να δεχθούν να μετατραπούν σε αυτοαπασχολούμενους (τουτέστιν χωρίς ασφάλιση και δώρα), freelancers δηλαδή, διαφορετικά η σύμβασή τους δεν θα ανανεωθεί.
Το μήνυμα-τελεσίγραφο, που εστάλη στο κινητό (!) των ενοικιαζόμενων εργαζομένων (με τρίμηνες συμβάσεις, από την Manpower) σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,
προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων (και έλαβε ακόμα και πολιτικές διαστάσεις), με
τους χρήστες των social media να διακόπτουν τη συνεργασία με την εταιρεία και
να ρίχνουν τη βαθμολογία της στα τάρταρα. Ενδεικτική είναι και η δημιουργία του
hashtag #cancel_efood στο Twitter, που αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή θέματα των
ημερών στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Κατόπιν όλων αυτών η efood, που ειρήσθω εν παρόδω είναι κερδοφόρα και μέσα στην
πανδημία γνώρισε στιγμές δόξας, έβγαλε ανακοίνωση που μιλούσε για «παρερμηνεία
και λανθασμένη διατύπωση», όμως το κακό είχε γίνει.
Το πάθημα του efood, όπως και αυτό παλαιότερα του My Market (χαμογελάτε, ακόμα και αν παίρνετε 300 ευρώ), έρχεται να επιβεβαιώσει την παντοδυναμία των social media, την οποία, όπως φαίνεται, υποτίμησαν. Πριν 20 χρόνια δεν θα είχε "ανοίξει μύτη", καθώς κανένα από τα παραδοσιακά μέσα, που ζει από διαφημίσεις, δεν θα αναδείκνυε ένα τέτοιο θέμα.
Υπάρχει όμως και μία κατάχρηση του όρου «συνεργάτης».
Πολλές επιχειρήσεις μιλούν για την αξία των ανθρώπων τους, των συνεργατών τους,
όπως τους αποκαλούν, θέλοντας να περάσουν την εικόνα μιας ομοιογενούς ομάδας με
κοινό όραμα και στόχους. Μόνο που εδώ οι συνεργάτες, που όλο αυτό τον καιρό σήκωσαν το βάρος, είναι αναλώσιμοι, ή όπως έλεγε και ένας γνωστός προπονητής «φύγε
εσύ, έλα εσύ», αδιαφορώντας για το τι θα τους συμβεί και αν θα καταφέρουν να
σταθούν στα πόδια τους.
Η περίπτωση της Gravity Payments
Αφήνουμε όμως το efood και τις αυτοκτονικές του τάσεις (σ.σ. είναι πολύ μεγάλο, και με στήριξη εκ των "έξω", για να σβήσει από το χάρτη - κάτι που δεν το θέλει κανείς, καθώς απασχολεί 3.700 άτομα) και ας πάμε σε μια άγνωστη εταιρεία
που έχει πραγματικούς συνεργάτες και η οποία αποτελεί case study στο
Πανεπιστήμιο του Harvard.
Όταν πριν από 10 χρόνια ο Dan Price, CEO της Gravity Payments με
μισθό ένα εκατ. δολάρια το χρόνο, έμαθε πως μια από τις υπαλλήλους του έκανε
δεύτερη δουλειά για να τα βγάλει πέρα, θορυβήθηκε τόσο πολύ που αποφάσισε να ρίξει
την αμοιβή του στα 70.000.
Τα χρήματα που εξοικονόμησε μοιράστηκαν στους 120 ανθρώπους του, τους συνεργάτες του, οι οποίοι επί τρία συναπτά έτη είδαν το εισόδημά τους να αυξάνεται κατά 20% ετησίως (!). Όμως αυτό δεν του έφτανε. Το 2015, σε μια κίνηση που συντάραξε συθέμελα τα social media, καθιέρωσε ελάχιστο μισθό 70.000 δολάρια το χρόνο, ένα ποσό που για ορισμένους υπαλλήλους ήταν το διπλάσιο από όσα έπαιρναν μέχρι τότε.
Την επόμενη μέρα έγινε αποδέκτης 4.500 βιογραφικών, ενώ πολλοί από τους υπαλλήλους του έβαλαν τα κλάματα… Τότε χλευάστηκε από τον Τύπο και συναδέλφους του, που προεξοφλούσαν την κατάρρευση της εταιρείας του. Όμως όλοι αυτοί διαψεύστηκαν.
Μέχρι προ πανδημίας, το 20% των συνεργατών του είχε
αποπληρώσει τις δανειακές του υποχρεώσεις, διπλασιάστηκε ο αριθμός όσων
εγκαινίασαν αποταμιευτικό πρόγραμμα, ενώ ένα 10% μπόρεσε να αγοράσει μετρητοίς
το πρώτο του σπίτι. Μάλιστα, χαριτολογώντας είπε ότι «από τις δύο γέννες το
χρόνο φθάσαμε τις 40».
Τα δε έσοδα της εταιρείας τριπλασιάστηκαν και το πελατολόγιο
διευρύνθηκε (η εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο των πιστωτικών καρτών
διατείνεται ότι έχει τη μεγαλύτερη πιστότητα, 95%, πολύ πάνω από τον μ.ό. του
κλάδου), απόρροια και της θετικής δημοσιότητας που δημιουργήθηκε.
Διαβάστε ακόμη Γιατί ξενοδοχεία και εστιατόρια ψάχνουν αλλά δεν βρίσκουν προσωπικό;
Η πανδημία έριξε την Gravity Payments στο καναβάτσο, καθώς έχασε
το 55% των εσόδων της. Τότε οι εργαζόμενοι έβαλαν πλάτη να την σώσουν,
μειώνοντας το μισθό τους για να γίνει η εταιρεία βιώσιμη. Το κατάφεραν, και
μόλις τα έσοδα άρχισαν και πάλι να αυξάνονται, το αφεντικό τούς έδωσε πίσω
την διαφορά του μισθού. Εκείνοι του έκαναν δώρο ένα Tesla. Εκείνος τους έκανε
ακόμα μια αύξηση.
Διότι τους «συνεργάτες» σου δεν τους ρίχνεις στη μοιρασιά, δεν
τους εκβιάζεις (στέλνοντάς τους ένα κατάπτυστο μήνυμα στο κινητό), αλλά τους σέβεσαι, νοιάζεσαι γι’ αυτούς, πορεύεσαι μαζί τους, τους
επιβραβεύεις, τους αγαπάς.
Αλλά, άλλο efood και άλλο Gravity Payments…
P.S.
Πάντως Gravity Payments και efood εντέλει έχουν ένα κοινό. Και οι δύο θα μνημονεύονται ως case study στα πανεπιστήμια. Η μόνη διαφορά είναι ότι το efood δεν θα μνημονεύεται ως success story, αλλά ως PR fiasco, "πώς με ένα μήνυμα να σβήσεις θετική φήμη 10 ετών"...
