Με τις φωτιές, που κατέκαψαν τα
πάντα, ακόμα να μαίνονται, πλησιάζει η κρίσιμη στιγμή του απολογισμού. Σε κάθε
κρίση, όπως είναι μια πυρκαγιά, η διαχείρισή της είναι απόρροια τεσσάρων
σταδίων:
1. Αξιολόγηση κινδύνων/εστίες πιθανών
προβλημάτων
2. Εκπόνηση πλάνου διαχείρισης κινδύνων
3. Ανάπτυξη εναλλακτικού πλάνου
διαχείρισης κρίσης
4. Αξιολόγηση της διαχείρισης κρίσης/ενέργειες «ανάρρωσης»
Το πρώτο στάδιο αφορά τον εντοπισμό πιθανών προβλημάτων που
μπορεί να προκύψουν (π.χ. πευκόφυτο δάσος κοντά σε αστική περιοχή), το δεύτερο
αφορά το τι πρέπει να γίνει για να αποτραπεί η κρίση, η πρόληψη δηλαδή (π.χ.
καθαρισμός δάσους, άνοιγμα δρόμων, εθελοντική δράση, drones, αισθητήρες και ό,τι άλλο
επιτάσσει η τεχνολογία).
Η εμπειρία από προηγούμενες καταστροφές θα μπορούσε να
βοηθήσει, αν και εμείς έχουμε την τάση να επαναλαμβάνουμε τα εγκληματικά λάθη
των προκατόχων μας (βλ. Ηλεία 2007, Μάτι 2018, μισή Ελλάδα 2021) και να μην μαθαίνουμε από αυτά.
Όπως λένε, η πρόληψη είναι το παν. Τα πρώτα λεπτά είναι
κρίσιμα. Αν ξεφύγει η φωτιά, τότε θα τρέχεις και δεν θα προλαβαίνεις, όσο άρτιο
και αν είναι το πλάνο διαχείρισης που έχει εκπονηθεί (αν έχει εκπονηθεί – τρίτο
στάδιο). Το έργο το έχουμε ξαναδεί, με εφιαλτικά αποτελέσματα…
Στο ακροτελεύτιο στάδιο είναι η ώρα που θα «κάνουμε ταμείο».
Και για άλλη μια φορά το «ταμείο είναι μείον». Κάποιοι δεν κάνουν ούτε καν
ταμείο… Χαρακτηριστική η δήλωση ανεκδιήγητου υπουργού της προηγούμενης
κυβέρνησης που είπε, μετά την καταστροφή στο Μάτι, το ιστορικό «κοιτάζω πίσω
και δεν μπορώ να βρω ένα λάθος» (όπου δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί
κανείς).
Στον απολογισμό πρέπει να δούμε τι δούλεψε και τι δεν δούλεψε. Και για να ήμαστε ειλικρινείς, με εξαίρεση το γεγονός ότι δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα (από την άλλη, η καταστροφή ήταν τεραστίων διαστάσεων, με αποτέλεσμα να χαθούν περιουσίες, δάση, ζωάκια και πάνω από όλα… οξυγόνο), τα περισσότερα πράγματα δεν δούλεψαν (ακόμα και στο επικοινωνιακό κομμάτι, όπου δεν ζητήθηκε ούτε μία συγγνώμη -σ.σ. η συγγνώμη δεν συνιστά απόλυτα παραδοχή ενοχής- από έναν λαό που δηλώνει εξοργισμένος και θυμωμένος, τα έκαναν θάλασσα).
Ο απολογισμός περιλαμβάνει και τι θα πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα (π.χ. αποζημιώσεις, αναδασώσεις, ενέργειες για να συγκρατηθεί το νερό των βροχών).
Πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε τροπάριο. Ο εχθρός έχει πλέον
πολλά βέλη στη φαρέτρα του και εμείς θα πρέπει να εκσυγχρονιστούμε (και με τη
συμβολή αρίστων, όχι τυχάρπαστων κομματόσκυλων), αν θέλουμε να μην
παραδώσουμε καμένη γη στα παιδιά και τα εγγόνια μας…
