Μία από τις πιο διαδεδομένες μεθόδους συλλογής πρωτογενών στοιχείων είναι η παρατήρηση. Παλαιότερα την παρατήρηση την αναλάμβαναν οι ερευνητές ή οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, που παρατηρούσαν σχεδόν τα πάντα: τη γλώσσα του σώματος των πελατών τους, τι καταναλώνουν, τι λένε κ.λπ. Πλέον, στη εποχή της τεχνολογίας η επιστήμη της παρατήρησης ανατίθεται σε μηχανές και συγκεκριμένα σε ειδικό εξοπλισμό που καταγράφει τα πάντα.
Κάτι ανάλογο έπραξε πρόσφατα η Βενετία για να παρατηρήσει
τους τουρίστες: πού περπατούν, πού κοντοστέκονται (πιο δημοφιλή «στέκια»
αποτελούν η πλατεία του Αγίου Μάρκου και η Γέφυρα του Ριάλτο), τι κοιτάζουν,
από πού έρχονται κ.λπ. (κάτι σαν Big Brother δηλαδή)…
Η Βενετία των 50.000 κατοίκων αντιμετωπίζει (μέχρι
τουλάχιστον να ενσκήψει η πανδημία) τεράστιο πρόβλημα καθώς, με 30 εκατ.
επισκέπτες το χρόνο, έχει ταυτιστεί όσο καμία άλλη πόλη/προορισμός με το φαινόμενο του
υπερτουρισμού.
Για να καταπολεμήσουν το πρόβλημα, οι αρχές έχουν δοκιμάσει διάφορα μέτρα, με ανάμεικτα αποτελέσματα. Ένα από αυτά είναι οι περιστροφικές πύλες στις εισόδους της πόλης και στους σταθμούς των θαλάσσιων λεωφορείων, οι οποίες διαχωρίζουν τουρίστες και ντόπιους, δίνοντας -όποτε κρίνεται απαραίτητο- «προτεραιότητα» στους δεύτερους (σε μια προσπάθεια να κατευνάσουν τη δυσαρέσκειά τους από την «άλωση» του τόπου τους από τους τουρίστες).
Στη φαρέτρα τους πλέον εντάσσεται και ένας υπερσύγχρονος
πύργος ελέγχου στο νησί Τροντσέτο (δύο ναυτικά μίλια μακριά από τη Βενετία),
που θα καταγράφει -μέσα από κάμερες- όλη την τουριστική κίνηση στη Βενετία. Οι
πληροφορίες που θα συλλέγονται θα βοηθούν στη δημιουργία ενός προφίλ για τις
«ορδές» ανθρώπων που κατακλύζουν την πόλη, αλλά και στην καλύτερη διαχείριση των
τουριστικών ροών - π.χ. σε μέρες/ώρες
αιχμής, ενεργοποίηση των περιστροφικών πυλών, ώστε να προβλέπεται χρέωση για
την είσοδο.
Χάρη σε αυτό τον πύργο ελέγχου, οι αρχές θα γνωρίζουν σε πραγματικό χρόνο πόσα άτομα βρίσκονται σε κάθε σημείο της πόλης και -από πληροφορίες που αντλούν από τα κινητά τους τηλέφωνα- από ποιες χώρες προέρχονται.
Πληροφορίες, επίσης, θα παρέχονται και για την κίνηση δια θαλάσσης (π.χ. πού
παρατηρείται συμφόρηση, ποια δρομολόγια καθυστερούν και πόσο).
Διαβάστε επίσης Προορισμοί σε απόγνωση. Το φαινόμενο του υπερτουρισμού
Ένας από τους στόχους του νέου συστήματος, που κόστισε 3
εκατ. ευρώ και υλοποιήθηκε μέσα σε τρία χρόνια, είναι η αποθάρρυνση -μέσω της
χρέωσης σε σημεία εισόδου που χρησιμοποιούν- των ημερήσιων ταξιδιωτών (συνήθως
προέρχονται από άλλα μέρη της Ιταλίας) να επισκεφθούν την πόλη, καθώς πρόκειται
για τουρίστες που, μαζί με τους επισκέπτες από τα κρουαζιερόπλοια, δεν «αφήνουν» σχεδόν τίποτα στην τοπική κοινωνία - σπάνια
ξοδεύουν χρήματα, καθώς φέρνουν δικό τους φαγητό και κάνουν παράνομα πικνίκ σε
γέφυρες και προκυμαίες.
