"Καλησπέρα Γιάννη, ξέρω ότι δεν γνωριζόμαστε, είδα ότι δουλεύεις στην εστίαση και επειδή δουλεύω με αρκετούς … ήθελα να μάθω εάν θα ήσουν ανοιχτός να δεις πληροφορίες για ένα επαναστατικό τρόπο δημιουργίας εισοδήματος από τα social media; Εάν είσαι ανοιχτός… καλώς, εάν όχι… δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα😁"
Αυτό το μήνυμα μου έχει έρθει
τρεις-τέσσερις φορές τον τελευταίο καιρό. Κάποιος μου στέλνει αίτημα φιλίας,
τον αποδέχομαι και αμέσως, ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στο προφίλ μου, μου
στέλνει αυτό το πανομοιότυπο μήνυμα. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς μήνυμα,
χωρίς να αλλαχθεί ούτε ένα κόμμα ούτε ένα «και»…
Τις πρώτες φορές απαντούσα
ευγενικά, πλέον τους αγνοώ. Θα μου πει κάποιος, «μα γιατί, δεν θέλεις να δεις
τι θα σου προτείνει;». Όχι, δεν θέλω…
Αυτό το «επαναστατικός τρόπος
δημιουργίας εισοδήματος» παραπέμπει σε πυραμίδα (αν κάποιος γνωρίζει κάτι
παραπάνω, ας καταθέσει την εμπειρία του). Αν ναι, μόνο «επαναστατικός» δεν
είναι, καθώς η πυραμίδα έχει ζωή ενός αιώνα…
Επίσης, πέρα από αυτούς τους πομπώδεις
όρους, δεν μου αρέσει και ότι στην «πέφτουν» απροκάλυπτα, αμέσως μόλις τους αποδεχτείς
ως φίλους. Αντί να σε γνωρίσουν πρώτα και να αλληλοεπιδράσουν μαζί σου, αυτοί
περνούν απευθείας στην πώληση, σαν να καίγονται (προφανώς πληρώνονται από τον
εργοδότη τους, μια εταιρεία-φάντασμα, με ποσοστό επί των πωλήσεων).
Και τέλος, αφού ο τρόπος αυτός για
να βγάλεις επιπλέον εισόδημα είναι επαναστατικός, γιατί όλοι αυτοί δεν τον
κρατάνε για τον εαυτό τους και θέλουν, ως καλοί Σαμαρείτες, να τον
διαμοιραστούν με μας τους κοινούς θνητούς;
