Δυστυχώς φαίνεται ότι το δεύτερο
κύμα της πανδημίας σκάει στη χειρότερη στιγμή, στην καρδιά του καλοκαιριού. Τα
κρούσματα αυξάνονται σχεδόν σε όλο τον κόσμο, όπως και οι διασωληνωμένοι αλλά
και οι νεκροί, οι περιορισμοί γίνονται ξανά πιο αυστηροί, η ψυχολογία έχει
αντιστραφεί και οι ακυρώσεις για διακοπές πέφτουν βροχή.
Με την Ισπανία, που φαίνεται ότι
χάνει οριστικά το στοίχημα του φετινού καλοκαιριού, η χώρα μας θα μπορούσε
υπό προϋποθέσεις να βγει κερδισμένη και να προσελκύσει τον Αύγουστο και τους επόμενους
μήνες ένα μεγάλο ποσοστό των λιγοστών (το νούμερο είναι σχετικό) «θαρραλέων»
Ευρωπαίων που θέλουν να γευτούν λίγο ήλιο και θάλασσα – ήδη μία αεροπορική
εταιρεία ανακοίνωσε, μετά το «κλείσιμο» της Ισπανίας, ότι θα προσθέσει 30.000
θέσεις σε Ελλάδα και Τουρκία.
Εχθές και το CNN travel σε
άρθρο του αναφέρθηκε στο «Γιατί η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι το καλύτερο
εισιτήριο για διακοπές τώρα», εξυμνώντας τον τρόπο που χειριστήκαμε την
πανδημία, τον χαμηλό αριθμό κρουσμάτων, την τήρηση των κανόνων ασφαλείας και
κυρίως του ειδυλλιακούς προορισμούς και δη τις παραλίες, οι οποίες στην καρδιά
του καλοκαιριού θα είναι σχεδόν άδειες.
Υπάρχει ωστόσο ένα «αλλά». Το
άρθρο γράφτηκε πριν λίγες ημέρες (δημοσιεύτηκε εχθές, πρώτη Αυγούστου), όταν τα επιδημιολογικά δεδομένα
ήταν πιο επιεική (τα κρούσματα δεν ξεπερνούσαν τα 50 την ημέρα). Εχθές για
πρώτη φορά σπάσαμε το ψυχολογικό φράγμα του 100 (110 κρούσματα - αν και τα περισσότερα ήταν μαζικά και σε μη τουριστικές περιοχές), με αποτέλεσμα
να έχουμε τριψήφιο νούμερο. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα «κλοτσήσουμε την
καρδάρα με το γάλα» και θα κινδυνεύσουμε να πάθουμε ό,τι έπαθε και η Ισπανία.
Ολοι αντιλαμβανόμαστε ότι αν χαθεί το στοίχημα του Αυγούστου (και του υπόλοιπου καλοκαιριού) και κατακρημνιστούν οι πληρότητες (αυτή τη στιγμή στα ξενοδοχεία φθάνουν κατά μέσο όρο το 30%), τότε το φθινόπωρο προμηνύεται (ακόμα) πιο δύσκολο, ιδιαίτερα για μία χώρα που (κακώς) στηρίζεται σε υπερθετικό βαθμό στον τουρισμό και δη τον μαζικό τουρισμό.
Αν είχαμε αναπτύξει συστηματικά εναλλακτικές μορφές τουρισμού, θα ήμασταν σήμερα σε άλλο επίπεδο – π.χ. έπρεπε να έρθει το 2020 για να εγκαινιαστεί το πρώτο υποβρύχιο μουσείο στην Ελλάδα, μια χώρα πλούσια σε ναυάγια).
Αυτό θα συμβεί αν πάψουμε να
θεωρούμαστε «ασφαλής προορισμός», ένα positioning που έχει προβληθεί δεόντως
από τα διεθνή Μέσα. Είναι τώρα η ώρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας
(αναφέρομαι κυρίως στους αμετανόητους που πάνε στην εκκλησία ή στον φούρνο
χωρίς μάσκα, τους νέους που διασκεδάζουν ο ένας πάνω στον άλλον και όλους αυτούς
τους ατίθασους Ελληνάρες που επιμένουν να αγνοούν τα μέτρα), να τηρήσουμε τα
υγειονομικά πρωτόκολλα και να κερδίσουμε αυτή τη δύσκολη μάχη – κάτι που θα αποτελέσει
παρακαταθήκη για την επόμενη χρονιά.
Αυτή τη στιγμή ήμαστε στην κόψη
του ξυραφιού. Οι επόμενες μέρες θα κρίνουν το στοίχημα. Αν τα κρούσματα πέσουν και
παραμείνουν σε διψήφιο νούμερο (όντας η μοναδική «όαση» στην "καταπονημένη" Ευρώπη),
μπορούμε να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί. Αν όχι, και επειδή τα αρνητικά νέα ταξιδεύουν πολύ πιο γρήγορα από τα θετικά, θα πάμε στον πάτο…
