Ο εφευρέτης του Segway,
Ντιν Κάμεν, είχε πει για την εφεύρεσή του ότι «θα κάνει στα αυτοκίνητα ότι αυτά
έκαναν στις αλογάμαξες». Ο Στιβ Τζομπς, συνιδρυτής της Apple, είχε διαμηνύσει
ότι «οι επιπτώσεις που θα έχει στον κόσμο θα είναι εφάμιλλες με αυτές των
ηλεκτρονικών υπολογιστών», ενώ ο μεγαλοεπενδυτής, Τζον Ντόγιερ, υποστήριξε ότι
η Segway Inc. θα είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη επιχείρηση που θα φθάσει πρώτη
πωλήσεις ύψους ενός δισ. δολαρίων.
Όλες αυτές οι
βαρύγδουπες δηλώσεις καθώς και εκατοντάδες άρθρα και συνεντεύξεις στον Τύπο,
ήταν αρκετά για να μαγνητίσουν το ενδιαφέρον του κοινού, το οποίο περίμενε με
ανυπομονησία τα αποκαλυπτήρια του Segway, στην πρωινή εκπομπή του ABC Good
Morning America, στις 3 Δεκεμβρίου 2001.
Το Segway ήταν ένα
επαναστατικό δίτροχο ηλεκτρικό όχημα, το οποίο, χάρη στα καινοτόμα κυκλώματά
του, μπορούσε να μετακινηθεί με ασφάλεια προς τα εμπρός όταν ο αναβάτης έγερνε
προς τα εμπρός και να προς τα πίσω όταν ο αναβάτης έγερνε προς τα πίσω, ενώ,
χάρη σε μια χειρολαβή, θα μπορούσε να στρίψει δεξιά ή αριστερά. Μπορούσε,
επίσης, να πιάσει ταχύτητες 20 χλμ./ώρα, ενώ η μπαταρία του είχε αυτονομία για
25-40 χιλιόμετρα – η δε φόρτισή της διαρκούσε 8-10 ώρες.
Ο Ντιν Κάμεν, που
πίστευε ότι το όχημά του ήταν η ιδανική λύση για πόλεις που πνίγονταν στο
κυκλοφοριακό, υπήρξε υπέρμετρα αισιόδοξος σχετικά με την εφεύρεσή του και τον
αντίκτυπο που θα είχε στην κοινωνία. Επανειλημμένα είχε δηλώσει στις αμέτρητες
συνεντεύξεις του στον Τύπο αλλά και εμφανιζόμενος σε μια σειρά τηλεοπτικών εκπομπών,
ότι η εφεύρεσή του θα άλλαζε μέσα σε μία δεκαετία τον τρόπο μετακίνησης των
αστών. Φυσικά, στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και το μότο της εταιρείας του,
το οποίο υποσχέθηκε ότι «το Segway θα κατακτήσει τον κόσμο και θα αλλάξει τις
ζωές μας».
Ένα χρόνο μετά τα αποκαλυπτήρια, το Segway θα
έβγαινε, επιτέλους, στην αγορά, με τιμή πώλησης που ξεπερνούσε τα 5.500
δολάρια, τιμή μάλλον απαγορευτική για το ευρύ κοινό. Παρά τις περί του
αντιθέτου προβλέψεις, η εφεύρεση του Κάμεν θα αποδεικνυόταν πρακτική και
χρήσιμη μόνο για εξειδικευμένες αγορές-στόχους, όπως ήταν η αστυνομία, το
ταχυδρομείο, η πυροσβεστική, ο στρατός, αλλά και εταιρείες που διέθεταν
μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους. Όσον αφορά τις πωλήσεις, αυτές το 2003 δεν
ξεπέρασαν τα 6.000 οχήματα, απογοητευτικά χαμηλές σε σχέση με τον στόχο των
40.000.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η αξιοπιστία του Segway κλονίστηκε το 2003, όταν η εταιρεία, ύστερα από παράπονα που είχαν να κάνουν με πτώσεις από το όχημα, ανακάλεσε όλα τα οχήματα για αντικατάσταση του λογισμικού τους. Τρία χρόνια αργότερα, η ιστορία επαναλήφθηκε, όταν παρατηρήθηκε ότι αρκετά οχήματα άλλαζαν κατεύθυνση από μόνα τους με αποτέλεσμα ο αναβάτης τους να πέφτει (ένας από αυτούς τους ‘’άτυχους’’ ήταν και ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος).
Μέχρι τα τέλη του 2007, μόλις 30.000 Segways είχαν πωληθεί, σκορπώντας απογοήτευση σε όσους είχαν πιστέψει σε αυτό, κυρίως στους επενδυτές του που πίστευαν ότι εύκολα οι πωλήσεις θα έφθαναν τις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οχήματα. Αποδείχτηκαν αρκετά λίγα για να καλύψουν μια επένδυση που ξεπερνούσε τα 100 εκατ. δολάρια και, βέβαια, απελπιστικά λίγα για να προσφέρουν στο κοινό έναν εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης και εντέλει, όπως ήλπιζε ο εφευρέτης τους, να αλλάξουν τον κόσμο.
ΤΙ ΠΗΓΕ ΣΤΡΑΒΑ
Το Segway, τελικά,
αποδείχθηκε ότι είχε περιορισμένες δυνατότητες, με αποτέλεσμα να αποτύχει να
ανταποκριθεί στις υπερβολικές -αν κρίνουμε από τον τρόπο και την ένταση
προώθησής του- προσδοκίες του κοινού. Υπερβολικές ήταν και οι προσδοκίες του
Ντιν Κάμεν, ο οποίος, για ένα τόσο καινοτομικό και διαφορετικό προϊόν (που
συνεπάγεται ότι ήταν ‘’υψηλού κινδύνου’’), επέλεξε να «μην κρατήσει μικρό
καλάθι» και να επαίρεται ότι πρόκειται για ένα επαναστατικό προϊόν που θα
αλλάξει τον τρόπο ζωής.
Ο Κάμεν ήταν τελικά
περισσότερο εφευρέτης παρά επιχειρηματίας, αφού ενθουσιάστηκε από μια ιδέα,
δίχως να αναρωτηθεί αν το δημιούργημά του θα ικανοποιούσε -καλύτερα από τα
υποκατάστατα (όπως τα ηλεκτρικά πατίνια)- μια υπάρχουσα ανάγκη. Όντως, η
εφεύρεσή του μπορεί να υπήρξε αξιοσημείωτη, όμως με τιμή που μπορούσε να φθάσει
και τα 6.500 δολάρια ουσιαστικά έκλεινε την πόρτα στη μεγάλη μάζα του
πληθυσμού. Δικαίως ορισμένοι το χαρακτήρισαν ως ένα ακόμη παιχνίδι των
πλουσίων.
Αν σε όλα αυτά
προστεθεί η σχετικά περιορισμένη αυτονομία της μπαταρίας, τα κατά καιρούς
λειτουργικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν με αποκορύφωμα τις δύο ανακλήσεις
οχημάτων που κλόνισαν την αξιοπιστία του αλλά και η απαγόρευση της κυκλοφορίας του
σε πεζοδρόμια και δρόμους ορισμένων χωρών, τότε εύλογα αντιλαμβανόμαστε ότι
αυτός ο καινοτομικός μηχανισμός δεν θα έφερνε την επανάσταση και φυσικά δεν θα
άλλαζε τον κόσμο…
Ως εκ τούτου δεν
προκαλεί έκπληξη η απόφαση της εταιρείας, πριν λίγες ημέρες, να ρίξει τους
τίτλους τέλους για το Segway.
Πηγή: Super Flops
