Πριν από λίγες ημέρες, οι αρχές της
Ελβετίας έδωσαν το «πράσινο φως» για την επαναλειτουργία, από τις 6 Ιουνίου,
των οίκων ανοχής (μαζί με τους κινηματογράφους, τα νυχτερινά κέντρα και τις
δημόσιες πισίνες). Ωστόσο, το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι την ίδια στιγμή
απαγορεύουν τα αθλήματα με «στενή» σωματική επαφή, όπως το μποξ και η πάλη.
Μάλιστα, ο Ελβετός υπ. Υγείας
δήλωσε ότι «υπάρχουν σίγουρα προσωπικές επαφές, αλλά είναι εφικτή ως ένα βαθμό
η προστασία»(!), κάτι που προφανώς δεν ισχύει για τα αθλήματα και τις δραστηριότητες…
Πρόσθεσε δε, ότι οι οίκοι ανοχής (γνωστοί και ως «sex boxes», όπως αυτό της φωτογραφίας) θα έπρεπε ίσως να
είχαν ανοίξει πιο νωρίς.
Αν τώρα εντοπίζετε μία αντίφαση σε
όλα αυτά, υπάρχει μία λογική εξήγηση. Οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων το
αποκαλούν lobbying και έχει να κάνει με ομάδες πίεσης (εν προκειμένω, τους ιδιοκτήτες
των οίκων ανοχής) που πιέζουν πολιτικούς και νομοθέτες για να νομοθετήσουν υπέρ
τους. Εξάλλου, στην ανθηρή (και νόμιμη) βιομηχανία του σεξ στην Ελβετία, απασχολούνται
περισσότερα από 20.000 άτομα…
Είναι πολλά τα λεφτά…
