Κρήτη: τα τρία S χρειάζεται επειγόντως να εμπλουτιστούν...

Η Κρήτη δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και δυστυχώς τοποθετήθηκε στο μυαλό του επισκέπτη ως ο απόλυτος καλοκαιρινός προορισμός. 
Όπως και οι υπόλοιποι ελληνικοί προορισμοί, για χρόνια καλλιέργησε το μοντέλο «ήλιος, θάλασσα», τα δύο S (sun, sea) διανθισμένα για ένα φεγγάρι με ένα επιπλέον S, το sex (τα «καμάκια», η φήμη των οποίων είχε φθάσει μέχρι τα πέρατα του κόσμου). Ουκ ολίγες ήταν οι κυρίες από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης (γνωστές και ως sirley valentines, από την ομώνυμη ταινία) που έρχονταν στην Κρήτη για να ζήσουν τον απόλυτο έρωτα.

Το γιατί η Κρήτη και οι υπόλοιποι προορισμοί της Ελλάδας εγκλωβίστηκε σε ένα μοντέλο που δυστυχώς δεν αναδεικνύει τα αμέτρητα θέλγητρά της είναι μια άλλη ιστορία, λίγο-πολύ γνωστή. Το εύκολο χρήμα, η έλλειψη επιχειρηματικότητας και γνώσεων μάρκετινγκ, η προσκόλληση σε μοντέλα που πλέον είναι ξεπερασμένα (βλ. all inclusive), η απροθυμία επαγγελματιών και υπαλληλικού προσωπικού να «δουλέψουν» και άλλους μήνες, πέρα από τους καλοκαιρινούς, είναι μερικοί μόνο παράγοντες που καθιέρωσαν την Κρήτη, έναν καλοκαιρινό προορισμό που κάλλιστα, λόγω κλίματος και μορφολογίας εδάφους, θα μπορούσε να έχει 12μηνο τουρισμό.

Φθάσαμε λοιπόν στο 2019, με το νησί να «πνίγεται» το καλοκαίρι από τουρίστες (και φυσικά δεν μιλάμε για ποιοτικούς επισκέπτες, αλλά για προορισμούς παραδομένους στο «βραχιολάκι» και σε νεαρούς τουρίστες που δεν αφήνουν τίποτα – βλ. Μάλια) και πλέον ο βόρειος άξονας του νησιού να χαρακτηρίζεται ως κορεσμένος, με το καμπανάκι του overtourism να μας χτυπάει την πόρτα και να απειλεί με απαξίωση άλλοτε μαγευτικούς προορισμούς (βλ. Ελαφονήσι, Μπάλος).

Το ζητούμενο είναι η διεύρυνση της σεζόν και η επανατοποθέτηση (repositioning, στη γλώσσα του μάρκετινγκ) της Κρήτης ως 12μηνου προορισμού, με τις προσπάθειες να έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια (έχουν γίνει αξιόλογες ενέργειες σε επίπεδο μάρκετινγκ και branding), με ενθαρρυντικά μάλιστα αποτελέσματα. 
Ωστόσο, η επανατοποθέτηση θέλει χρόνο και συνεχή προσπάθεια (και αλλαγή μυαλών και νοοτροπίας) και δεν είναι κάτι που θα συμβεί από τη μία στιγμή στην άλλη. 
Θέλει, όμως, και τόλμη, προκειμένου η Κρήτη να μην έχει την τύχη της υπερκορεμένης Σαντορίνης, όπου έχει τσιμεντωθεί κάθε σπιθαμή γης (δυστυχώς η βόρεια Κρήτη έχει "αξιοποιηθεί'' σε υπερθετικό βαθμό τουριστικά από άκρου εις άκρου). Για παράδειγμα, σήμερα ο Μπάλος είναι κλινικά νεκρός - θα πρέπει άμεσα να κλείσει για το κοινό ή τουλάχιστον να θεσπιστεί εισιτήριο εισόδου.

Η επένδυση σε υποδομές (ο βόρειος οδικός άξονας του νησιού είναι τραγικός) και ιδιαίτερα στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού είναι μονόδρομος, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα νησί που πέρα από φιλόξενο είναι αυτάρκες και έχει πολλά να προσφέρει (π.χ. αγροτουρισμός, γαστρονομικός, πολιτιστικός, περιπατητικός, αθλητικός, ορειβατικός τουρισμός).

Απαιτείται άμεσα η διασύνδεση του πρωτογενή με τον τριτογενή τομέα (τι κρίμα, αλήθεια, ένα νησί με εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα να μην έχει επαρκή διασύνδεση με τον τουρισμό). 
Πάνω από όλα όμως απαιτείται σχέδιο και όραμα (πρέπει κάποια στιγμή πέρα από τα ευχολόγια να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για την Κρήτη που θέλουμε να έχουμε σε 10 χρόνια και τους τουρίστες που θέλουμε να φέρουμε), τα οποία δυστυχώς τόσα χρόνια μας έλειπαν…