Τα καρτελάκια με τα ονόματα των υπαλλήλων, τα οποία εσχάτως έχουν
μετεξελιχθεί σε μπλούζες που φέρουν το όνομα του υπαλλήλου, έχουν διάφορα
πλεονεκτήματα, καθώς μέσα από αυτά ενθαρρύνεται η επικοινωνία με τους πελάτες
(οι τελευταίοι είναι πιο εύκολο να ξεκινήσουν συζήτηση), η αναφορά για
προβλήματα και η λύση τους γίνεται εφικτή (π.χ. «με εξυπηρέτησε ο τάδε…»), αναγνωρίζεται
η προσπάθεια (π.χ. «όλοι τους ήταν υπέροχοι, αλλά ο τάδε ήταν αυτός που ξεχώρισε»)
και τέλος κρατάει το προσωπικό σε εγρήγορση, καθώς γνωρίζουν ότι είναι πλέον
αναγνωρίσιμοι.
Μολονότι σήμερα πολλοί είναι αυτοί που τα απεχθάνονται, ιδιαίτερα οι millennials (θεωρούν ότι
ορισμένοι «κακοί» πελάτες τους απειλούν ότι θα γράψουν αρνητική κριτική), έχει
ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η καθιέρωσή τους οφείλεται στον σκληρό αγώνα
έγχρωμων πρώην σκλάβων, σε μία περίπτωση με ρατσιστικό υπόβαθρο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1860, οι αχθοφόροι που εργάζονταν για λογαριασμό
του George Pullman,
του ανθρώπου που δημιούργησε τα Pullman sleeping cars (εξ ου και ο όρος «πούλμαν»), πολυτελή σιδηροδρομικά βαγόνια, ήταν όλοι τους
έγχρωμοι πρώην σκλάβοι. Ο Pullman τους προτιμούσε καθώς, πέρα του ότι ήταν πιο «φθηνοί», λόγω του παρελθόντος
τους ήταν πιο υποτακτικοί και εξυπηρετικοί απέναντι σε μια εκλεκτή πελατεία
λευκών.
Όλοι οι αχθοφόροι είχαν το ίδιο όνομα: George. Οι επιβάτες τους αποκαλούσαν υποτιμητικά με το
όνομα του ιδρυτή, άσχετα αν το όνομά τους ήταν διαφορετικό (υπολογίζεται ότι
από τους 12.000 αχθοφόρους, μόλις 360 ονομάζονταν George) – τα χρόνια εκείνα ήταν σύνηθες οι αφροαμερικάνοι
σκλάβοι να φέρουν το όνομα του ιδιοκτήτη τους…
O ίδιος ο Pullman φαίνεται
ότι απολάμβανε αυτή την εξέλιξη. Μάλιστα, απαιτούσε από τους αχθοφόρους του (που
ήταν οι πιο χαμηλά αμοιβόμενοι του κλάδου, αν και συγκριτικά με άλλους έγχρωμους
κατείχαν μία θέση με πρεστίζ) να ανταποκρίνονται στο άκουσμα του «George». Ακόμα και στις διαφημιστικές
καταχωρίσεις είχε ως σλόγκαν το: «Sit back and let George do it».
Μισό αιώνα μετά, οι αχθοφόροι του George Pullman, μετά από σκληρό δικαστικό αγώνα, κατάφεραν να
υπερασπιστούν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και να φορούν ταμπελάκια με το πραγματικό
τους όνομα και επώνυμο…
