Η δεκαετία του '50 υπήρξε η δεκαετία της ευμάρειας. Ο πλανήτης που είχε αφήσει πίσω του έναν καταστροφικό πόλεμο, είχε πια αρχίσει να ορθοποδεί, με τον πληθυσμό να αυξάνεται κατακόρυφα - η εποχή εκείνη (και συγκεκριμένα από το 1946 έως το 1964 - η γενιά των babyboomers) υπήρξε η πιο ''πληθωρική'' σε γεννήσεις που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.
Αυτά ήταν φυσικά καλά νέα για τους διαφημιστές, οι οποίοι θα άλλαζαν άρδην τα διαφημιστικά δρώμενα. Με πρωτεργάτη τον David Ogilvy, μια ιστορική μορφή της διαφήμισης, οι διαφημιστές αναζητούν ένα κενό στην αγορά και το καλύπτουν εφευρίσκοντας ισχυρισμούς και χαρακτηριστικά που θα κάλυπταν αυτά τα κενά.
Η πιο εμβληματική του διαφήμιση ήταν, το 1957, για το σαπούνι Dove, για το οποίο επικαλέστηκε, αυθαίρετα, ότι ήταν ιδανικό για γυναίκες που δεν ήθελαν να έχουν ξηρή επιδερμίδα. Ηταν η πρώτη φορά που ένα σαπούνι θα προωθείτο με βάση το χαρακτηριστικό της ενυδάτωσης και όχι του καθαρισμού.
Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε: ''Θα μπορούσα να παρουσιάσω το Dove ως ένα σαπούνι που θα απευθύνεται στους άνδρες με βρώμικα χέρια, όμως προτίμησα να το προωθήσω στις γυναίκες που είχαν ξηρό δέρμα''.
Τι και αν το σαπούνι αυτό δεν είχε καμία διαφορά από τα ανταγωνιστικά σαπούνια. Οπως έλεγε και ο σοφός μας ο λαός ''είσαι ό,τι δηλώσεις'', έτσι και ο Ogilvy έλεγε ''διευκρίνισε ξεκάθαρα σε ποιους απευθύνεσαι και τι τους προσφέρεις'', θέτοντας τις βάσεις γι' αυτό που οι μαρκετίστες σήμερα αποκαλούν positioning (τοποθέτηση - πώς περνάει ένα προϊόν στο μυαλό του καταναλωτή).
Δεν προκαλεί έκπληξη που το Dove εξελίχθηκε στο πιο δημοφιλές σαπούνι, ούτε φυσικά που, λίγα χρόνια αργότερα, η Saab, που είχε προωθηθεί, πάλι από τον Ogilvy, ως το ιδανικό αυτοκίνητο για τους νορβηγικούς χειμώνες, ψηφίστηκε, τρία χρόνια μετά, το καλύτερο αυτοκίνητο για τους χειμώνες της Νορβηγίας.
