Black Sunday. Η (μαύρη) μέρα που η Disney άνοιξε τις πύλες της...

17 Ιουλίου 1955

Το «πιο ευτυχισμένο μέρος στον κόσμο», η Disneyland, το πρώτο πάρκο που θα καθήλωνε γονείς και παιδιά και το οποίο οραματίστηκε ο Walt Disney, άνοιξε τις πύλες του στο κοινό. 

Το πάρκο που κατασκευάστηκε σε ένα μόλις χρόνο και μία μέρα και το οποίο κόστισε 17 εκατ. δολάρια, με τους τραπεζίτες να μιλούν για επερχόμενη οικονομική καταστροφή, θα γοήτευε μικρούς και μεγάλους και μέσα σε μόλις μία εβδομάδα θα έφθανε τους 160.000 επισκέπτες - επτά εβδομάδες αργότερα θα έφθανε το ένα εκατομμύριο (μέχρι το 2015 το είχαν επισκεφθεί 750 εκατ.), ξεπερνώντας σύντομα σε δημοτικότητα το Grand Canyon.

Τη μέρα εκείνη, 70 εκατομμύρια, ο μισός περίπου πληθυσμός της Αμερικής, είχε «βιδωθεί» πίσω από μία ασπρόμαυρη τηλεόραση για να δει αυτό το δημιούργημα, τον «Θρίαμβο της Αμερικάνικης Φαντασίας», ο σχεδιασμός του οποίου διήρκησε δύο δεκαετίες, που θα άλλαζε τα δεδομένα στην οικογενειακή διασκέδαση.

Ωστόσο, αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ότι η πρεμιέρα του πάρκου, το οποίο «στήθηκε» σε έναν πορτοκαλεώνα 160 στρεμμάτων στο Anaheim  της Καλιφόρνιας και σε καμία περίπτωση δεν ήταν έτοιμο για να υποδεχτεί κόσμο, ήταν καταστροφική, σε σημείο η αποφράδα αυτή ημέρα να μείνει στην ιστορία ως «Black Sunday» (μαύρη Κυριακή). «Probably for the first time in his career», έγραψε το Associated Press, «Disney disappointed thousands of youngsters» (Ηταν ίσως η πρώτη στιγμή στην καριέρα του Disney που απογοήτευσε τα πιτσιρίκια).  

Την πρώτη μέρα, η Disneyland άνοιξε αποκλειστικά για 15.000 επίλεκτους καλεσμένους, όπως δημοσιογράφους, συγγενείς και φίλους των εργαζομένων, αλλά και διάσημους-«κράχτες» όπως ο Jerry Lewis, ο Sammy Davis, ο Frank Sinatra και ο Ronald Reagan. 
Ωστόσο, το εισιτήριο πλαστογραφήθηκε, με αποτέλεσμα να καταφτάσουν στο πάρκο περισσότεροι από 28 χιλιάδες επισκέπτες. Σαν να μην έφθανε αυτό, ένας επιτήδειος εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και έστησε στο πλάι της πύλης μια σκάλα, ώστε με 5 δολάρια να μπαίνει ο κόσμος.

Ως εκ τούτου, δημιουργήθηκε κυκλοφοριακή συμφόρηση, με την ουρά των αυτοκινήτων να ξεπερνά τα επτά χιλιόμετρα και με πολλούς οδηγούς, εν μέσω καύσωνα, να κάνουν αναστροφή και να επιστρέφουν σπίτι τους. Οι δε ουρές για τα παιχνίδια ήταν ατελείωτες, με την αναμονή συχνά να ξεπερνάει τη μία ώρα, ενώ αρκετά παιχνίδια, όπως τα The Rocket to the Moon, Peter Pan and Dumbo και Flying Elephant, ήταν κλειστά.

Όμως, ενός κακού μύρια έπονται. Οι βάρκες στο κανάλι είχαν κολλήσει και οι εργαζόμενοι βουτούσαν στο νερό για να τις τραβήξουν. Την ίδια στιγμή, τα παγκάκια ήταν όλα μονίμως κατειλημμένα, τα μαγαζιά γεμάτα, ενώ μέσα σε λίγες ώρες, φαγητά και αναψυκτικά είχαν εξαντληθεί. 
Όλα αυτά, σε μία μέρα όπου η θερμοκρασία φλέρταρε με τους 38 βαθμούς Κελσίου και με τους επισκέπτες να μην έχουν ούτε νερό να πιούν. Τα σιντριβάνια θα μπορούσαν να προσφέρουν μια ανάσα δροσιάς, αλλά τα περισσότερα δεν λειτουργούσαν λόγω απεργίας των υδραυλικών. Οι δε τουαλέτες ήταν συνεχώς γεμάτες, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να ουρούν έξω, με το προσωπικό της Disney να κάνει τα στραβά μάτια.

Το πάρκο, προκειμένου να ανοίξει την προκαθορισμένη ημερομηνία, ήταν κατά 75% έτοιμο, με τους εργάτες να βάφουν, να καρφώνουν και να φυτεύουν δέντρα ακόμη και όταν άνοιξε τις πύλες του. Σταμάτησαν μόνο, για ευνόητους λόγους, μερικά λεπτά πριν από την 90λεπτη ζωντανή μετάδοση του σταθμού ABC, κατά τη διάρκεια της οποίας επιμελώς «σκεπάστηκαν» όλες οι ατέλειες.

Οι αναποδιές, όμως, δεν είχαν τέλος. Η άσφαλτος μέσα στο πάρκο, λόγω και της ζέστης, δεν είχε προλάβει να στεγνώσει. Τα τακούνια των γυναικών βούλιαζαν μέσα και τα παπούτσια των παιδιών είχαν γίνει μαύρα, με τους εργαζόμενους να προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση επικαλούμενοι ότι πρόκειται για ένα ακόμη τρικ.  

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η φωτιά που ξέσπασε, εξαιτίας διαρροής γκαζιού, στο Κάστρο της Ωραίας Κοιμωμένης. Πολλοί επισκέπτες αντικρίζοντας τις φλόγες να ξεπετάγονται από το παράθυρο του κάστρου, νόμιζαν ότι ήταν μέρος του σόου. Η φωτιά γρήγορα τέθηκε υπό έλεγχο και δεν εξαπλώθηκε στο υπόλοιπο κάστρο.