Το
1965 ένα ζευγάρι Αμερικανών από την Νέα Υόρκη είχε τη φαεινή ιδέα να πάει την επίπονη
εμπειρία της γέννησης σε άλλο επίπεδο.
Η ιδέα τους ήρθε μετά από μία επίσκεψη στο ζωολογικό
κήπο, όταν παρατήρησαν πώς οι ελεφαντίνες γεννούν εν κινήσει τα μωρά τους.
Σύμφωνα,
λοιπόν, με την πατέντα, όταν η γυναίκα αισθάνεται έτοιμη, ξαπλώνει σε ένα
κυκλικό τραπέζι, στο οποίο και δένεται. Τότε, το τραπέζι αρχίζει να περιστρέφεται
με μεγάλη ταχύτητα, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή το μωρό να εκτοξευτεί, αλλά να
συγκρατηθεί από ένα προστατευτικό δίχτυ.
Μολονότι
πρόκειται για έναν περίτεχνο μηχανισμό, με δικλείδες ασφαλείας που προστατεύουν
τη μαμά και το παιδί, η εφεύρεση δεν κατάφερε ποτέ να εφαρμοστεί στην πράξη –
δεν δοκιμάστηκε ούτε από τους εφευρέτες του, καθότι ήταν άτεκνοι. Σε αυτό,
δίχως αμφιβολία, δεν συνέβαλε η υψηλή τιμή και πολυπλοκότητά του, καθώς και το
μικροσκοπικό δίχτυ, που μάλλον δεν απέπνεε σιγουριά και ασφάλεια. 