Ο τουρισμός της αποζημίωσης και η απάτη της διάρροιας...

H συνταγή είναι γνωστή και δοκιμασμένη (και για πολλά χρόνια άκρως επικερδής). Πρόκειται για μια πρακτική που ακολουθήθηκε σχεδόν αποκλειστικά από Βρετανούς παράγοντες και τουρίστες και που ονομάστηκε, από τους Κύπριους ξενοδόχους, ως «τουρισμός των αποζημιώσεων» ή, από τους αντίστοιχους Ισπανούς, «η απάτη της διάρροιας».

Όλα ξεκίνησαν όταν το 2014 σκανδαλώδης νόμος στην Βρετανία επέτρεπε στους τουρίστες που είχαν στομαχικές διαταραχές να κάνουν μήνυση στο ξενοδοχείο ή τον tour operator ακόμα και τρία χρόνια μετά το ταξίδι(!), ζημιώνοντας εν τέλει κυπριακά, ισπανικά (όπου η «ζημιά» έφθασε, από το 2014, τα 60 εκατ. δολάρια) και τούρκικα ξενοδοχεία με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με την βρετανική νομοθεσία, θα μπορούσε να ζητηθεί αποζημίωση ύψους ενός εκατομμυρίου λιρών από ένα ξενοδοχείο με 1.000 κρεβάτια.

Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, χιλιάδες Βρετανοί τουρίστες που επέστρεφαν στη χώρα τους μετά τις διακοπές τους σε μεσογειακούς προορισμούς, κατέφευγαν με την παρότρυνση και τις συμβουλές επιτήδειων παραγόντων (οι οποίοι, γνωστοί και ως ambulance lawyers, συχνά τους εντόπιζαν ενόσω έκαναν τις διακοπές τους στο ξενοδοχείο), σε απαιτήσεις (claims) εναντίον των ξενοδοχείων όπου έκαναν διακοπές, προβάλλοντας επιχειρήματα για προβλήματα ιατρικής φύσης (κυρίως στομαχικές διαταραχές) που, δήθεν, αντιμετώπισαν, λόγω της κακής ποιότητας του φαγητού, κατά την παραμονή τους στο ξενοδοχείο.

Χάρη σε αυτή την καλοστημένη βιομηχανία, οι «δικηγόροι των ασθενοφόρων» εισέπρατταν περίπου το 60% της συνολικής αποζημίωσης που θα ελάμβανε ο τουρίστας, που φυσικά είχε κλείσει πακέτο all inclusive.

Μέσω των δικηγόρων αυτών, τα αιτήματα των τουριστών αποστέλλονταν στους οργανωτές ταξιδίων και αυτοί, με τη σειρά τους, τα προωθούσαν στα ξενοδοχεία, απαιτώντας αποζημιώσεις, ασχέτως αν δεν ήταν δυνατό να αποδειχθεί η αυθεντικότητά τους. Τα περιθώρια αντιδράσεων των ξενοδόχων, αρχικά, ήταν περιορισμένα καθώς δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν τον κύριο «αιμοδότη» τους, τη βρετανική αγορά, που τους γέμιζε τα δωμάτια. Συχνά η υπόθεση κατέληγε στα βρετανικά δικαστήρια, τα οποία τις περισσότερες φορές έπαιρναν αποφάσεις υπέρ των τουριστών.

Το 2017 το φαινόμενο του «τουρισμού των αποζημιώσεων» έφθασε στην κορύφωσή του, καταγράφοντας μάλιστα στην Ισπανία αύξηση κατά 500% συγκριτικά με 10 χρόνια πριν – μόνο στη Μαγιόρκα, όπου για την εκκίνηση νομικών διαδικασιών αρκούσε απλώς μία απόδειξη για ένα φάρμακο εναντίον της διάρροιας, η αύξηση, συγκριτικά με το 2015, έφθασε το 700%. 
Όλα τα χιλιάδες παράπονα προήλθαν από Βρετανούς (σε σημείο να γίνουν περίγελος για το "ευερέθιστο στομάχι" τους) και όλα αφότου αυτοί είχαν φύγει από το ξενοδοχείο. Ωστόσο, το 2018, τα σχετικά περιστατικά σχεδόν εκμηδενίστηκαν, τουλάχιστον στην Ισπανία – το ίδιο λίγο-πολύ ισχύει για την Τουρκία, την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα.

Πώς έγινε αυτό; Απλώς αναλαμβάνοντας συντονισμένη δράση, με τη συνεργασία δημόσιων και ιδιωτικών φορέων στην Ισπανία (προσλήφθηκαν, μάλιστα, από τα ξενοδοχεία και ντετέκτιβ που ‘’ξετρύπωναν’’ τους πωλητές που είχαν στείλει οι «δικηγόροι των ασθενοφόρων» εις άγραν πελατών) και τη συμβολή του British Foreign Office, που εισηγήθηκε την αλλαγή της νομοθεσίας στη Βρετανία.

Την ίδια στιγμή, τα ξενοδοχεία αξιοποίησαν όλα τα όπλα που είχαν στη φαρέτρα τους. Όταν κάποιος Βρετανός τουρίστας απαιτούσε από τα βρετανικά δικαστήρια αποζημίωση, ισχυριζόμενος ότι παρουσίασε στοματικές διαταραχές ή υπέστη τροφική δηλητηρίαση, ακόμα και κατάθλιψη ενόσω βρισκόταν στο ξενοδοχείο, άρχισαν να μελετούν το προφίλ του σε Facebook και Instagram για να δουν τις αναρτήσεις που έκανε κατά τις ημέρες που δήλωνε ότι ήταν άρρωστος.

Με τα στοιχεία αυτά, καθώς και με δεδομένα προερχόμενα από τις πωλήσεις (π.χ. τι καταναλώσεις έκανε εκείνη τη μέρα σε αλκοόλ), αλλά και οπλισμένοι με πιστοποιητικά ποιότητας σχετικά με το φαγητό τους (στην Τουρκία, πολλά παραλιακά ξενοδοχεία δημιούργησαν τμήματα με αποκλειστική αρμοδιότητα τη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων για την ενοχή των κατηγόρων τους), ξεσκεπάστηκε η απάτη και πολλοί Βρετανοί με «ευερέθιστο στομάχι» βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, αντιμετωπίζοντας ποινές φυλάκισης και τσουχτερά χρηματικά πρόστιμα (συν τα δικαστικά έξοδα – στην Κρήτη ξενοδοχείο μήνυσε το 2017 ζευγάρι Βρετανών αξιώνοντας 170.000 λίρες – διαβάστε το περιστατικό εδώ). Την ίδια στιγμή, πολλοί τέτοιοι Βρετανοί χαρακτηρίσθηκαν ως persona non grata για τα ισπανικά ξενοδοχεία. 

Πλέον, τα νέα διαδόθηκαν και η «απάτη της διάρροιας», δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι, πνέει τα λοίσθια...