Ανέκαθεν η πολιτική και το
εκάστοτε κυβερνών κόμμα προσέδιδαν απλόχερα πολύτιμα μαθήματα για το τι πρέπει
να αποφεύγουν όλες οι επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους. Για την ακρίβεια,
διαχρονικά αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν εξαιρετικά παραδείγματα προς
αποφυγή.
Ας δούμε λοιπόν τέσσερα
«παραστρατήματα» τα οποία έκριναν όχι μόνο την τύχη του Αλέξη, αλλά και αρκετών
προκατόχων του:
1. Overpromise, Underdeliver. Πρόκειται για το
κλασικό ατόπημα. Υπόσχεσαι πάρα πολλά, κάνεις πολύ λίγα. Οι πολιτικοί
υπόσχονται πολλά για να πάρουν την εξουσία (π.χ. «θα σκίσω τα μνημόνια», «η
χώρα θα είναι διαφορετική σε έξι μήνες», «θα επανιδρύσουμε το κράτος»), αλλά
στο τέλος δεν καταφέρνουν να αντεπεξέλθουν. Είναι σαν τo ξενοδοχείο που υπόσχεται μία αξιομνημόνευτη
εμπειρία, ένα καλό value for money,
αλλά εν τέλει παίρνει κάτω από τη βάση απογοητεύοντας το κοινό του, το οποίο, για παράδειγμα, θα δυσαρεστηθεί από τη μούχλα που μυρίζει το δωμάτιό του (πραγματική προσωπική εμπειρία).
2. Hire the wrong associates. Άλλο ένα
σιγουράκι. Μία
από τις πιο γνωστές ατάκες του Bill Marriott ήταν: «Προσλαμβάνετε πάντα άτομα που είναι πιο έξυπνα από
εσάς». Ο εκάστοτε πρωθυπουργός, έχοντας προφανώς τους δικούς του λόγους (π.χ.
να εξυπηρετήσει δικούς του ανθρώπους), κάνει ακριβώς το αντίθετο. Μαζεύει
τριγύρω του ότι πιο ανίκανο και άχρηστο υπάρχει, με αποτέλεσμα αυτά τα
«κουρασμένα παλικάρια» να μην παράγουν κανένα έργο. Το έργο αυτό το έχουμε δει
πολλάκις. Δυστυχώς πολλά ξενοδοχεία σήμερα συμβιβάζονται με προσωπικό β’
διαλογής (είτε λόγω τοποθεσίας δεν έχουν πολλές επιλογές είτε απλώς αδυνατούν να κρατήσουν τους πιο ικανούς), αδυνατώντας να αντιληφθούν ότι οι άνθρωποί τους, οι συνεργάτες τους,
είναι αυτοί που θα κάνουν τη διαφορά.
3. Stick to your office. Αντί να βγουν έξω από
το γραφείο τους, να μιλήσουν με πολίτες, να ακούσουν και να αφουγκραστούν τα
προβλήματά τους, αυτοί είναι αποκομμένοι μέσα στη γυάλα τους, χωρίς καμία επαφή
με την πραγματικότητα. Ακούν τους κόλακες και πιστεύουν ότι όλα πάνε καλά. Όταν
φθάνει η ώρα των εκλογών, αναρωτιούνται τι πήγε στραβά. Τότε όμως είναι αργά. Οι
έξυπνοι επιχειρηματίες εφαρμόζουν το managing by wandering around (μάνατζμεντ μέσω της
περιήγησης), βγαίνοντας από το γραφείο τους και συνομιλώντας με πελάτες και
υπαλλήλους. Δεν είναι τυχαίο ότι στα πάρκα της Disney οι διευθυντές περνούν το 80% του χρόνου τους στον χώρο παραγωγής, δηλαδή στο πάρκο.
4. Crisis management. What is this? Το
κερασάκι στην τούρτα. Η στιγμή που η πλάστιγγα έγειρε οριστικά υπέρ του
αντιπάλου (όπως αντιλαμβάνεστε, αναφέρομαι στο Μάτι). Τα μοιραία λάθη, με
τραγικά αποτελέσματα (σε αμέτρητες ανθρώπινες ζωές), που ανέδειξαν την
ανεπάρκεια της πολιτείας, την έλλειψη σχεδίου, την παντελή απουσία μιας
αποτελεσματικής διαχείρισης κρίσης. Το πάθημα του 2007 στην Ηλεία δεν μας έγινε
μάθημα. Δεν μάθαμε τίποτα. Κάναμε τα ίδια λάθη. Γιατί; Επειδή πιστεύαμε ή
προσευχόμασταν ότι κάτι ανάλογο δεν θα συμβεί σε εμάς. Και όμως, πολλές μεγάλες
επιχειρήσεις δεν έχουν συντάξει ακόμη και σήμερα ένα ξεκάθαρο πλάνο για το πώς
θα αντιμετωπίσουν μία κρίση (βλ. Boeing). Φανταστείτε μόνο τι θα συμβεί αν μία νησιώτικη εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων αμελήσει τη συστηματική συντήρηση των αυτοκινήτων της – μην ξεχνάμε ότι η πρόληψη είναι το παν.
