Στον τουρισμό υπάρχει ένας
βασικός κανόνας ο οποίος λέει «ό,τι προορισμός είσαι τέτοιους τουρίστες έχεις».
Οι καλοί προορισμοί είναι αυτοί
που προσελκύουν τους καλούς τουρίστες, δηλαδή αυτούς που ξοδεύουν τα
περισσότερα χρήματα και κάνουν την τουριστική δραστηριότητα πιο αποδοτική.
Να επαναλάβουμε για μια ακόμη
φορά πως καλός προορισμός δεν είναι ο όμορφος προορισμός. Καλός προορισμός
είναι ο οργανωμένος προορισμός, δηλαδή αυτός που διαθέτει σύγχρονες υποδομές,
υψηλά επίπεδα καθημερινού πολιτισμού, εξαιρετική οργάνωση, καλές υπηρεσίες και
ασφάλεια. Αν είναι και όμορφος, δηλαδή διαθέτει φυσικές ομορφιές και ιστορία,
ακόμη καλύτερα. Οι ομορφιές και η ιστορία είναι αυτές που προσελκύουν τους
τουρίστες, η κακή οργάνωση και υποδομές αυτά που τους διώχνουν.
Την εικόνα του καλού προορισμού
δεν την διαμορφώνουν μόνο οι τουριστικές επιχειρήσεις αλλά και το κράτος. Στον
τουρισμό, ιδιώτες και κράτος είναι συνεταίροι καθώς ο τουρίστας δεν
χρησιμοποιεί μόνο τις ιδιωτικές υποδομές αλλά και τις δημόσιες. Δεν
χρησιμοποιεί μόνο τις παροχές ενός ξενοδοχείου αλλά και ό,τι υπάρχει έξω από
αυτό.
Αν έξω από ένα καλό ξενοδοχείο
βασιλεύουν τριτοκοσμικές καταστάσεις, το παιχνίδι χάθηκε.
Τα γράφουμε όλα αυτά γιατί εδώ
φέτος ακόμη περισσότερο, ακούγονται στις τουριστικές περιοχές έντονα παράπονα
για την ποιότητα των τουριστών που έρχονται στη χώρα μας. Όταν λέμε ποιότητα
εννοούμε κυρίως την χαμηλή δυνατότητα που έχουν να ξοδέψουν χρήματα. Αυτό
αποτυπώνεται και από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος που καταμετρά την
τουριστική δαπάνη. Τα στοιχεία καταδεικνύουν πως ένας τουρίστας στην Ελλάδα
δαπανά τα μισά χρήματα από ότι στην Ισπανία και πολύ λιγότερα απ΄ότι στην
Κύπρο, την Τουρκία, την Κροατία και άλλους μεσογειακούς προορισμούς.
Ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας,
είναι φανερό πως στη χώρα μας υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τις κακές και
γερασμένες δημόσιες υποδομές, το χαμηλό επίπεδο καθημερινού πολιτισμού, την
ανεπαρκή οργάνωση, τις κακές δημόσιες υπηρεσίες (π.χ. υγεία, συγκοινωνίες,
καθαριότητα – ούσα μία από τις πιο βρώμικες χώρες της Ευρώπης) ακόμη και με την
ασφάλεια. Μπορεί να μην έχουμε τρομοκρατικές επιθέσεις αλλά η
μικροεγκληματικότητα σε βάρος των τουριστών οργιάζει ανενόχλητη, ενώ στην
άσφαλτο οι κανόνες είναι για να παραβιάζονται.
Ωστόσο ακόμη και εκεί που
δημιουργήθηκαν υποδομές και στοιχειώδη οργάνωση, οι ιδιώτες τις κατέστρεψαν.
Πεζόδρομοι γέμισαν με τραπεζοκαθίσματα και εμπορεύματα, παρκαρισμένα μηχανάκια
και ενίοτε αυτοκίνητα, πλατείες βανδαλίστηκαν, τοίχοι μουντζουρώθηκαν. Δυστυχώς
η αντίληψη μας για τον δημόσιο χώρο παραμένει τριτοκοσμική.
Χιλιάδες καταπατήσεις και
αυθαίρετα έχουν κάνει τις τουριστικές περιοχές τσίρκο. Στη χώρα μας, που
αποτελεί βασίλειο του λαϊκισμού, μας βολεύει να πιστεύουμε πως τα αυθαίρετα
είναι καταδικαστέα μόνο όταν τα κάνουν οι πλούσιοι. Όταν τα κάνουν οι άλλοι
θεωρούνται κάτι σαν κοινωνική δικαιοσύνη.
Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά γύρω
μας και ας μην παραπονούμαστε για την ποιότητα των τουριστών που προσελκύει η
χώρα μας. Ό,τι αξίζουμε το έχουμε. Ας ευχηθούμε πως όταν και όποτε αλλάξουμε
μυαλά, η κατάσταση δεν θα είναι μη αναστρέψιμη.
Πηγή: εξαίρετο άρθρο του Σάκη
Παπαδόπουλου στα Omorfa Taxidia (21/4/2019)
