Είμασταν πάντα πολύ καλοί στο να
νοθεύουμε τα εθνικά μας προϊόντα. Για δεκαετίες ολόκληρες σερβίραμε τη
χωριάτικη με λευκό τυρί αντί για την πιο ακριβή φέτα. Πλέον φαίνεται ότι έχουμε
περάσει σε άλλο επίπεδο, καθώς η αναλγησία μερίδας ανθρώπων που θέλουν να λέγονται
επαγγελματίες του τουρισμού, και οι οποίοι δυστυχώς αμαυρώνουν τη συνολική
εικόνα του κλάδου, έχει χτυπήσει κόκκινο.
Όπως μου είπε μια φίλη, πριν από
λίγες ημέρες ταβέρνα στη Μεσσηνία σέρβιρε χωριάτικη σαλάτα με σπορέλαιο…
Ναι,
καλά το διαβάσατε, σπορέλαιο (φαίνεται ότι ακρίβυνε το ελαιόλαδο - sic). Μάλιστα, ο πελάτης ήταν
Έλληνας, που δραστηριοποιείται στο χώρο της εστίασης – δεν θέλω να φανταστώ τι
πουλάει αυτός ο τυχάρπαστος τύπος στους δύσμοιρους ξένους.
Όταν ο πελάτης αντιλήφθηκε την
προσθήκη… σπορέλαιου στη χωριάτικη παραπονέθηκε. Ο εστιάτορας όμως είχε έτοιμη
την απάντηση, την οποία προφανώς είχε δουλέψει στο μυαλό του: «γιατί το ελαιόλαδο
ήταν στον ήλιο και χάλασε»!!!
Ακόμα όμως και αν αυτό το ακραίο
σενάριο συνέβαινε, τι έκανε; Δεν πέρασε καν από το μυαλό του να βγει στη γύρα
και να αγοράσει δύο μπιτόνια ελαιόλαδο – όλα αυτά σε μια περιοχή που φημίζεται
για το παρθένο της ελαιόλαδο. Δεν πέρασε καν από το μυαλό του να σεβαστεί τον
επισκέπτη και να βγει με ειλικρινή διάθεση και να πει: «έτυχε κάτι έκτακτο και
ξεμείναμε από ελαιόλαδο, οπότε δυστυχώς δεν μπορούμε να σερβίρουμε χωριάτικη».
Δεν πέρασε καν από το μυαλό του ότι αυτή η ανόητη απάντηση, σε μια ακατανόητη
ενέργεια, απλώς κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Όμως αυτό είναι το επίπεδο
μερίδας των συμπατριωτών μας που αυτοαποκαλούνται επιχειρηματίες. Θεωρούν τον
πελάτη δεδομένο. Θεωρούν ότι τον έχουν του χεριού τους. Θεωρούν ότι είναι
«κουτόφραγκοι» και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παραπονεθούν. Το καλύτερο,
πάντως, είναι ότι θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι σωστοί επαγγελματίες…
Σωστά, είναι επαγγελματίες, της
συμφοράς όμως. Αγνοούν ότι στην εποχή του διαδικτύου και των κριτικών η φήμη
τους κινδυνεύει από τέτοιες ανήκουστες πρακτικές. Αντε τώρα να εξηγήσεις σε αυτούς
τους δήθεν επαγγελματίες ποια τα οφέλη της σωστής εξυπηρέτησης του πελάτη, του
μάρκετινγκ, της διαχείρισης παραπόνων, της διαχείρισης φήμης.
Μα αυτοί είναι που τα ξέρουν όλα,
εξάλλου στα επιμορφωτικά σεμινάρια, που συχνά είναι και δωρεάν, δεν
εμφανίζονται καν, επικαλούμενοι υπερβολικό φόρτο εργασίας. Όταν κάποια στιγμή
θα αραιώσει η πελατεία και θα τους μείνει το σπορέλαιο στο χέρι, τότε θα τους φταίει
ο πελάτης, που είναι περίεργος και απαιτητικός. Σωστά, πάντα φταίνε οι άλλοι,
ποτέ εμείς…
Τρομάρα τους…
