Αεροσυνοδοί. Ενας αιώνας ιστορίας...

Πρόκειται για ένα επάγγελμα που ήδη μετράει 100 χρόνια ζωής και το οποίο έχει παρουσιάσει διάφορες διακυμάνσεις και ανατροπές. Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένα πράγματα για τις αεροσυνοδούς, που πιθανώς να μην γνωρίζουμε:

Ø  Μολονότι πρόκειται για ένα γυναικοκρατούμενο επάγγελμα, η πρώτη αεροσυνοδός ήταν… άνδρας, ένας Γερμανός ονόματι Heinrich Kubis, ο οποίος βοηθούσε τους επιβάτες στο  Zeppelin LZ 10 Schwaben. Μάλιστα, στην καταστροφή του Hindeburg επιβίωσε πηδώντας έξω από το παράθυρο.

Ø Τη δεκαετία του ’20, οι άνδρες προσλαμβάνονταν αποκλειστικά ως αεροσυνοδοί, γνωστοί και ως «cabin boys» (αρμοδιότητά τους είναι και ο ανεφοδιασμός με καύσιμα), από όλες σχεδόν της αεροπορικές εταιρείες της εποχής.

Ø  Για πρώτη φορά προσλαμβάνονται γυναίκες αεροσυνοδοί το 1930. Οι προδιαγραφές είναι αυστηρές: πρέπει να είναι μέχρι 25 ετών, να είναι ελαφρύτερες από 52 κιλά και το ύψος τους να μην υπερβαίνει το 1,62 μ.

Ø  H πρώτη αεροσυνοδός ήταν μια νοσοκόμα, η Ellen Church, που ήθελε να γίνει πιλότος, όμως το αφεντικό της επέμενε ότι οι νοσοκόμες έπρεπε να γίνουν αεροσυνοδοί. Ανάμεσα στις αρμοδιότητές τους ήταν να καθαρίζουν την καμπίνα, να ξεσκονίζουν και να επιβλέπουν τους επιβάτες ώστε να μην κατευθυνθούν προς την έξοδο κινδύνου.

Ø Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’30 υπήρχαν 200-300 αεροσυνοδοί, με μέσο χρόνο παραμονής στο επάγγελμα τα 2-3 χρόνια, ένεκα των περιορισμών στην ηλικία και την οικογενειακή κατάσταση (έπρεπε να είναι νέες, ανύπαντρες – η πρώτη που το κατάργησε ήταν η TWA το 1957).

Ø  Το 1944 η TWA προσδίδει «άρωμα θηλυκότητας», καθώς επιστρατεύει γνωστό σχεδιαστή μόδας για τις στολές των αεροσυνοδών.

Ø Τη δεκαετία του ’50, και ενώ η γυναικεία παρουσία λειτουργεί ως εργαλείο μάρκετινγκ αποπνέοντας πρεστίζ, οι αεροπορικές εταιρείες «σκοτώνουν τα γερασμένα άλογα» όταν φθάσουν τα 32 τους χρόνια (προς τα τέλη της δεκαετίας το νούμερο ανέβηκε στα 35, ενώ για τους άνδρες έγινε πιο χαλαρό, καθώς έφθανε τα 60 τους χρόνια) ή μείνουν έγκυες.

Ø  Η αποθέωση της σέξι γυναίκας αεροσυνοδού κορυφώνεται τη δεκαετία του ’60, κάτι που διαφαίνεται από τη λιτή ενδυμασία τους (φορώντας πολύχρωμες μίνι φούστες και μπότες go-go, αλλά και καυτά σορτς) και τα ‘’τολμηρά’’ σλόγκαν των αεροπορικών εταιρειών όπως το «ξέρει η γυναίκα σας ότι πετάτε μαζί μας;» της Braniff και το «πώς τη θέλετε την αεροσυνοδό σας;» της TWA.

Ø  Οι ισορροπίες αλλάζουν το 1971 όταν ο Celio Diaz μήνυσε την Pan Am επειδή απορρίφθηκε δύο φορές καθώς ήταν άνδρας. Το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ του και πλέον οι αεροπορικές εταιρείες αναγκάζονται να προσλαμβάνουν περισσότερους άντρες. Την ίδια σχεδόν εποχή το δικαστήριο κρίνει παράνομους τους όρους που έθεταν οι αεροπορικές σχετικά με την ηλικία και την οικογενειακή κατάσταση.

Ø Η αεροσυνοδός ως εργαλείο μάρκετινγκ και διαφοροποίησης θα περάσει στο περιθώριο το 1978, με την απελευθέρωση των τιμών των εισιτηρίων. Μέχρι τότε οι τιμές καθορίζονταν από το κράτος. Αμέσως η επικοινωνιακή στρατηγική των αεροπορικών εταιρειών αλλάζει και εστιάζει στις τιμές και τις προσφορές. Πλέον οι στολές των αεροσυνοδών γίνονται πιο λειτουργικές.

Ø Παρ’ όλα αυτά, τη δεκαετία του ’80 μόλις το 19% των αεροσυνοδών είναι άνδρες, αν και αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει. Αλλάζει επίσης και το ονοματολογικό με το θηλυπρεπές «stewardess» να δίνει τη θέση του στο πιο ουδέτερο «flight attendant»...