Η συναρπαστική ιστορία της FedEx

Ένας υπάλληλος της FedEx, ο Τσακ Νόλαντ, ο µοναδικός επιζών µιας αεροπορικής τραγωδίας, κατάφερε για πέντε ολόκληρα χρόνια να επιβιώσει σε ένα έρηµο και αφιλόξενο νησί. Έχοντας ως µοναδική παρέα όλα αυτά τα χρόνια µία µπάλα Wilson και ένα πακέτο της FedEx, ο Τσακ κατάφερε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες µέχρι τη διάσωσή του και την επιστροφή πίσω στην πατρίδα. Η ιστορία αυτή δεν ήταν πραγµατική, αλλά το σενάριο της ταινίας ''Ο Ναυαγός'' µε πρωταγωνιστή τον Τοµ Χανκς, που προβλήθηκε στις κινηµατογραφικές αίθουσες το 2000.

Η συγκεκριµένη ταινία αποτέλεσε µια απίστευτη διαφήµιση για την FedEx, δίνοντάς της την ευκαιρία να εδραιωθεί σε Ευρώπη και Ασία. Πάντως, αν και η FedEx συνεργάστηκε µε τους συντελεστές της ταινίας ώστε οτιδήποτε παρουσιαζόταν στην ταινία και έφερε το όνοµα της εταιρείας να είναι αυθεντικό, η ίδια δεν πλήρωσε ούτε ένα δολάριο για να προβληθεί.

Γυρίζουµε το ηµερολόγιο αρκετά χρόνια πίσω, στα 1966, όταν ο 22χρονος Φρεντ Σµιθ, φοιτητής στο Πανεπιστήµιο Γέιλ, συλλαµβάνει µια τρελή –όπως πολλοί την χαρακτήρισαν– ιδέα, ένα επαναστατικό σύστηµα µεταφοράς. Σύµφωνα µε αυτό, γράµµατα και δέµατα θα παραλαµβάνονται από όλη τη χώρα και θα φορτώνονται σε αεροπλάνα, τα οποία θα πετάνε προς µια κεντρική τοποθεσία, στην οποία θα φθάνουν µέχρι τις 11:00 το βράδυ. Στη συνέχεια θα ταξινοµούνται ανά προορισµό και µέχρι τις 4:00 το πρωί της επόµενης ηµέρας θα έχουν φορτωθεί σε αεροπλάνα για να φθάσουν στον τελικό τους προορισµό.

Η ιδέα αυτή, που περιγράφηκε στην εργασία που ετοίµασε ο Σµιθ για το µάθηµα της Οικονοµικής Θεωρίας, δεν συγκίνησε τον καθηγητή του, ο οποίος τον βαθµολόγησε οριακά πάνω από τη βάση. Ο νεαρός δεν πτοήθηκε και µετά την επιστροφή του από το Βιετνάµ, όπου υπηρέτησε ως αεροπόρος, προσπάθησε να αποδείξει ότι το παράτολµο αυτό εγχείρηµα έχει σοβαρές πιθανότητες να πετύχει.

Αποφασισµένος να υλοποιήσει την ιδέα του, ο Σµιθ, έχοντας µαζέψει 4 εκατ. δολάρια από κληρονοµιά και 91 εκατ. από διάφορους επενδυτές, ιδρύει εν έτει 1973 την Federal Express µε αντικείµενο την ταχυµεταφορά γραµµάτων και δεµάτων σε 25 αµερικάνικες πόλεις. Το πρώτο συστατικό του ονόµατος, το Federal, αντιπροσώπευε τον ευσεβή πόθο του ιδρυτή να αποσπάσει δανεικά κεφάλαια από την τράπεζα Federal Reserve.

Τα 14 ιδιόκτητα αεροπλάνα τύπου Falcon µετέφεραν τα εµπορεύµατα στο Μέµφις, από εκεί –το επόµενο πρωί– στο κοντινότερο αεροδρόµιο και µετά –µε τα φορτηγά της εταιρείας– στον τελικό προορισµό. Επιλέχθηκε το Μέµφις, διότι, αφενός, βάσει πληθυσµού ήταν η πλέον κεντρική τοποθεσία και, αφετέρου, χαρακτηριζόταν από ήπιο κλίµα, που σήµαινε ότι το αεροδρόµιο θα έκλεινε σπάνια εξαιτίας κακών καιρικών συνθηκών.

Βέβαια, η ιδέα του Σµιθ ήταν αρκετά ριψοκίνδυνη, αφού απαιτούσε σηµαντικές επενδύσεις για τη δηµιουργία ενός ολόκληρου συστήµατος µεταφοράς. Στα υπερβολικά έξοδα εκκίνησης σύντοµα προστέθηκαν και οι δαπάνες διαφήµισης αλλά και η αποστολή διαφηµιστικών µέσω ταχυδροµείου, µε αποτέλεσµα η νεοσύστατη επιχείρηση στους πρώτους 26 µήνες λειτουργίας να παρουσιάσει ζηµιές της τάξης των 29 εκατ. δολαρίων και να βρεθεί στα πρόθυρα της πτώχευσης.

Όµως, ο νεαρός επιχειρηµατίας είχε διαγνώσει σωστά τι χρειαζόταν η αγορά. Σε µια εποχή όπου η µεταφορά κάθε είδους εµπορεύµατος πραγµατοποιούταν µε αργούς ρυθµούς µε τα συµβατικά αεροπλάνα, πολλές επιχειρήσεις αλλά και νοικοκυριά θα ήταν διατεθειµένα να πληρώσουν κάτι παραπάνω ώστε να αποστείλουν δέµατα και γράµµατα µε ηµεροµηνία παράδοσης την επόµενη µέρα (ακόµα και το Σάββατο). Όντως, στα τέλη του 1976, η Federal Express διακινούσε ήδη 19.000 δέµατα κάθε βράδυ, εµφανίζοντας για πρώτη φορά κέρδη που έφθαναν τα 3,6 εκατ. δολάρια.

Αυτό όµως που έδωσε µια απίστευτη ώθηση στη νεοσύστατη επιχείρηση ήταν το 1977, όταν απελευθερώθηκε η αγορά αεροπορικών υπηρεσιών, που σήµαινε ότι οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία θα µπορούσε να πετάξει οπουδήποτε στην Αµερική. Η Federal Express, που αναβάθµισε το στόλο της αγοράζοντας αεροπλάνα τύπου Boeing 727, σύντοµα προσέλκυσε µεγάλους πελάτες, όπως η IBM και η αµερικάνικη πολεµική αεροπορία, και βρέθηκε να διακινεί –πέρα των γραµµάτων και των δεµάτων– ανταλλακτικά, αίµα, όργανα για µεταµοσχεύσεις, φάρµακα και οτιδήποτε άλλο απαιτούσε άµεση παράδοση.

Γνωρίζατε ότι...

Για λόγους οικονοµίας, η FedEx εγκατέλειψε το πορφυρό χρώµα προς όφελος του λευκού για το λογότυπό της πάνω στα αεροπλάνα και τα φορτηγά της. Το πορφυρό χρώµα ήταν πιο ευαίσθητο στις ακτίνες του ήλιου, απαιτούσε ειδική επένδυση ώστε να µην ξεβάφει και πιο συχνό βάψιµο. Σαν να µην έφθαναν αυτά, απαιτούσε µεγαλύτερες ποσότητες σε χρώµα από ό,τι το άσπρο, µε αποτέλεσµα τα αεροπλάνα να ζυγίζουν περισσότερο, τουτέστιν χρειάζονταν περισσότερα καύσιµα, αλλά και να απορροφούν σε µεγαλύτερο βαθµό τις ηλιακές ακτίνες, ήτοι περισσότερος ψυχρός αέρας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύµφωνα µε υπολογισµούς τής εταιρείας, η εξάλειψη του πορφυρού είχε ως αποτέλεσµα η FedEx να εξοικονοµήσει 10 εκατ. δολάρια σε εργατικό και λειτουργικό κόστος.

To 1994 επιλέχθηκε το όνοµα FedEx, η συντοµευµένη εκδοχή του αρχικού ονόµατος, το οποίο είχε ήδη επικρατήσει στους κύκλους των πελατών της από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της. Συν τοις άλλοις, το όνοµα Federal Express έµοιαζε µάλλον µε κακόγουστο αστείο για τον ισπανόφωνο πληθυσµό της Αµερικής, αφού ταυτιζόταν µε το Federales (αστυνοµία).

Ενδεικτικό τής επιτυχίας της FedEx είναι ότι σήµερα ο στόλος της υστερεί µόνο έναντι της American Airlines, κατατάσσοντάς την έτσι στη δεύτερη θέση παγκοσµίως, ενώ έχει υπολογιστεί ότι καθηµερινώς διακινεί τρία εκατοµµύρια δέµατα. Όσο για τον Φρεντ Σµιθ, ο οποίος δικαιώθηκε πανυγηρικά για την πρωτοποριακή του ιδέα, δεν παρέλειψε στις πρώτες έντυπες καταχωρίσεις της FedEx να απεικονίζει ένα δέµα το οποίο έφερε τη διεύθυνση του Πανεπιστηµίου Γέιλ (προφανώς µε αποδέκτη τον καθηγητή που τον είχε βαθµολογήσει οριακά πάνω από τη βάση).

Πηγή:  Γνωστά Ονόματα Αγνωστες Ιστορίες 3 (εκδ. Σταμούλης)