6 στους 10 Αθηναίους δηλώνουν δυσαρεστημένοι από την καθαριότητα της πόλης...

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 59% των κατοίκων της ευρύτερης Αθήνας δήλωσε πως δεν είναι ικανοποιημένο με την καθαριότητα της πόλης Η ελληνική πρωτεύουσα καταλαμβάνει μια από τις χειρότερες θέσεις ανάμεσα στις πρωτεύουσες των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης - χειρότερη όλων είναι η Ρώμη.

Χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να αμφισβητήσω τα αποτελέσματα της έρευνας, θα πρέπει να επισημάνω ότι τουλάχιστον η έρευνα που αφορά την Αθήνα (και στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν αλλάζει τίποτα) χαρακτηρίζεται από μία σημαντική ιδιαιτερότητα.

Εξηγούμαι. Ο Αθηναίος και εν γένει ο Ελληνας (αναφέρομαι σε ένα σημαντικό, θεωρώ, κομμάτι του πληθυσμού) δεν φημίζεται ότι διακατέχεται από κουλτούρα καθαριότητας. 

Πετάει τα σκουπίδια του κυριολεκτικά όπου βρει. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα αφήσει στο παρθένο δάσος όπου πήγε να κάνει πικ-νικ, στην παραλία (μαζί με τις γόπες που χώνει στην άμμο, αφήνει και τα κουτάκια της μπίρας), στον αρχαιολογικό χώρο (όπου θα πετάξει το περιτύλιγμα από τη σοκολάτα), στο δρόμο (αδειάζοντας το τασάκι ή πετώντας το διαφημιστικό φυλλάδιο ή ότι χαρτομάνι βρει), στη θάλασσα (πριν λίγες ημέρες, σε μια διήμερη δράση συγκεντρώθηκαν από τις παραλίες του Πόρου 70 λάστιχα, 150 μεγάλες σακούλες και τσουβάλια ανακυκλώσιμων υλικών, δίχτυα, μπαταρίες σκαφών, σωλήνες, σκοινιά και δεκάδες αντικείμενα από σίδερο, πλαστικό, γυαλί…). Συχνά, μάλιστα, για να μην κουραστεί, πετάει τα σκουπίδια, σημαδεύοντας τον κάδο (συχνά χωρίς επιτυχία), από τον 2^ο όροφο.

Στο δε χώρο όπου εργάζομαι, συχνά βλέπω τους σπουδαστές να αφήνουν τον καφέ τους στο παγκάκι και να φεύγουν – απαξιούν να το μεταφέρουν μέχρι το κάδο, που απέχει μόλις λίγα μέτρα μακριά. Φυσικά δεν μιλάμε για ανακύκλωση, όπου μέσα στον μπλε (ή τον συμβατικό) κάδο θα βρεις κάθε είδος απορρίμματος, ανακυκλώσιμο ή μη.

Αλλά αυτός είναι ο Ελληνας. Από τη μία του φταίει ότι η πόλη δεν καθαρίζεται σωστά, ενώ από την άλλη είναι ο ίδιος ο νούμερο ένα ρυπαντής, που θέλει έναν υπάλληλο καθαριότητας να τον ακολουθεί κατά πόδας για να μαζέψει τα σκουπίδια του. Και αν του πεις τίποτα, στην καλύτερη θα σου πει: «έλα τώρα, δεν βαριέσαι». Στη χειρότερη, ως πολύγλωσσος που είναι, θα σε στολίσει με «γαλλικά».

Κάποτε ο Κένεντι είχε πει: «Το ζήτημα δεν είναι τι μπορεί να κάνει το έθνος για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για το έθνος». Στην περίπτωσή μας, η κατάσταση είναι τραγική, καθώς τόσο το έθνος όσο και ένα μέρος των πολιτών του κρίνεται ως ανεπαρκές...