Πρέπει να ομολογήσω ότι η
συγκυρία ήταν διαβολική. Μόλις είχα ολοκληρώσει μία ομιλία στο εξαιρετικό ξενοδοχείο
Met στη
Θεσσαλονίκη, για ιδιοκτήτες φροντιστηρίων ξένων γλωσσών σχετικά με την παροχή «υποδειγματικής
εξυπηρέτησης του πελάτη», όπου παρουσίασα ορισμένες βασικές αρχές για το πώς
μία επιχείρηση μπορεί, μέσα από την ποιοτική εξυπηρέτηση, να ξεχωρίσει στο
μυαλό του πελάτη.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι λίγο
αργότερα θα είχα την τύχη (μάλλον την ατυχία) να γνωρίσω μία επιχείρηση που
ακύρωνε όλες αυτές τις αρχές.
Είχαμε λοιπόν με την σύζυγο μία
ώρα για να "σκοτώσουμε" πριν πάρουμε την πτήση για Αθήνα. Για κακή μας
τύχη, ο δρόμος μας έβγαλε στο Omilos,
ένα συμπαθητικό καφέ-μπαρ κυριολεκτικά πάνω στο κύμα.
Στο Omilos λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη, η
προχειρότητα και η τσαπατσουλιά φάνηκαν από την αρχή. Δεν ήταν μόνο τα βρώμικα
ποτήρια που μας έφεραν, και τα οποία τα επιστρέψαμε, ή οι άθλιες τουαλέτες,
αλλά το ότι έπρεπε να ζητήσουμε μετά από αναμονή 20 λεπτών να μας φέρουν
τον κατάλογο.
Όμως η συνέχεια ήταν ακόμη καλύτερη. Πέρασαν 45 λεπτά και δεν είχε έρθει κανείς να πάρει παραγγελία. Κάποια στιγμή η σερβιτόρα ήρθε να πάρει παραγγελία από το διπλανό τραπέζι, που ήρθε μετά από εμάς, καθότι και αυτοί είχαν δυσανασχετήσει. Εμάς μας αγνόησε. Τόσο άθλια εξυπηρέτηση είχα χρόνια να βιώσω. Εν τέλει, αγανακτήσαμε και φύγαμε.
Τώρα θα μου πει κάποιος, «μα
καλά, τι περίμενες Κυριακή μεσημέρι;». Σωστά, δεν διαφωνώ. Στο βωμό του κέρδους
ο επιχειρηματίας του κάθε Omilos το μόνο που κοιτάζει είναι να αυξήσει όσο περισσότερο μπορεί
τα έσοδά του με τη μικρότερη «θυσία» (στην περίπτωσή μας, απασχολώντας λιγότερο
προσωπικό). Για τον πελάτη, ούτε λόγος. Το μόνο που θέλουν είναι να του
αδειάσουν το πορτοφόλι.
Εγώ πάντως, αγαπητοί κύριοι του Omilos, δεν σας έκανα την χάρη. Προτιμώ να ξοδέψω αλλού τα χρήματά μου, κάπου που να με σέβονται και να μου δείξουν ότι είμαι σημαντικός (από τις βασικότερες αρχές της ποιοτικής εξυπηρέτησης, την οποία προφανώς δεν γνωρίζετε...).
Φρόντισα πάντως να σας ανταποδώσω τη "φιλοξενία" γράφοντας για τα καμώματά σας στο TripAdvisor, στα Google Reviews και στη σελίδα σας στο Facebook. Αν και ξέρω ότι θα με αγνοήσετε, όπως και κάνατε με όλους τους άλλους που έχουν γράψει αρνητικά σχόλια για εσάς (σωστά, η κριτική από τον κάθε "περίεργο" δεν σας αρέσει), ωστόσο θεωρώ ότι έπραξα το καθήκον μου.
