Γιατί υπάρχουν καθρέπτες στους ανελκυστήρες;

Έχετε αναρωτηθεί  για ποιο λόγο υπάρχουν καθρέπτες μέσα στα ασανσέρ (αλλά και στους χώρους που περιμένει ο κόσμος για να μπει στο ασανσέρ);

Πολλοί θα απαντήσετε το προφανές: έτσι περιορίζεται το αίσθημα κλειστοφοβίας που δημιουργείται δεδομένης της στενότητας του χώρου, καθώς το μέγεθος του θαλάμου εικονικά διπλασιάζεται. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο πραγματικός λόγος…

Ηδη από τα πρώτα χρόνια, όταν οι ανελκυστήρες έγιναν απαραίτητοι και τα κτίρια άρχισαν να «ψηλώνουν», πολλοί άνθρωποι είχαν παραπονεθεί ότι ήταν εξαιρετικά αργοί.

Πολλές εταιρείες τότε έσπευσαν να κατασκευάσουν πιο γρήγορους και ασφαλείς ανελκυστήρες. Το πρόβλημα, όμως, ήταν ότι αυτή η πρακτική ήταν η πιο δαπανηρή.
Ωστόσο, μία εταιρεία είδε το πρόβλημα από μία διαφορετική οπτική γωνία, καθότι έκρινε ότι το πρόβλημα δεν το είχαν οι ανελκυστήρες που ήταν αργοί, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι που τους χρησιμοποιούσαν (το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε ''Η ψυχολογία των ουρών αναμονής'').

Διαπίστωσαν ότι ήταν καθαρά θέμα αντίληψης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που εκπονήθηκε, οι άνθρωποι
πίστευαν εσφαλμένα ότι οι ανελκυστήρες κινούντο πιο αργά. Αντιλήφθηκαν ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν να απασχοληθούν με κάτι κατά τη διάρκεια της διαδρομής, με αποτέλεσμα ο χρόνος να κυλά βασανιστικά, ιδιαίτερα όταν ήταν μόνοι.

Τότε αποφασίστηκε να μπουν καθρέφτες προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού (αλλά και να ενδυναμώσουν το αίσθημα της ασφάλειας), το οποίο θα είχε να ασχοληθεί με άλλα πράγματα (π.χ. οι γυναίκες θα «τσέκαραν» τα μαλλιά ή το κραγιόν τους, οι άνδρες θα κρυφοκοίταζαν τις κυρίες), απομακρύνοντας ταυτόχρονα τυχόν σκέψεις σχετικές με την επικινδυνότητα των ανελκυστήρων.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι σε μεταγενέστερη έρευνα οι καταναλωτές όχι μόνο δεν παραπονέθηκαν, αλλά δήλωναν και ευχαριστημένοι επειδή οι ανελκυστήρες κινούνταν πλέον πιο γρήγορα, αν και στην πραγματικότητα η ταχύτητά τους ήταν η ίδια.