Στον εισαγγελέα παραπέμπουν οι
Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, οι οποίοι θα προχωρήσουν στον καταλογισμό προστίμου,
το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο για τη διερεύνηση τυχόν αξιόποινων πράξεων, σχετικά με
τις επιδείξεις με δελφίνια.
Η υπερασπιστική γραμμή του
Αττικού Πάρκου κινείται στο ότι δεν πρόκειται για παράσταση αλλά για
εκπαιδευτική παρουσίαση, επισημαίνοντας πως έχει αθωωθεί δικαστικά δύο φορές για
το ίδιο ζήτημα.
Οι Επιθεωρητές περιγράφουν
20λεπτη ψυχαγωγική παράσταση με δελφίνια, για την οποία ο επισκέπτης καταβάλλει
τρία ευρώ, πλέον του εισιτηρίου. Σύμφωνα με το νόμο, απαγορεύονται ρητά οι
παραστάσεις με τη συμμετοχή ζώων.
Σαν να μην έφθαναν αυτά, οι
Επιθεωρητές, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Καθημερινή, διαπίστωσαν ότι η
άδεια λειτουργίας του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου είχε λήξει από το Μάρτιο του
2013. Η άδεια μπορεί να ανανεώθηκε μετά τον έλεγχο, τον Ιούλιο του 2017, ωστόσο
το Πάρκο λειτουργούσε για τέσσερα χρόνια
(!) χωρίς την προβλεπόμενη άδεια.
Το δε Αττικό Ζωολογικό Πάρκο
απορρίπτει αυτά τα επιχειρήματα, αναφέροντας πως η χρήση της λέξης «παράσταση»
δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, καθώς οι συμπεριφορές που βλέπει το κοινό
είναι φυσιολογικές και εξηγούνται στο κοινό κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής
παρουσίασης. Ως προς τη χρέωση εισιτηρίου, αναφέρει πως ήταν προαιρετική «προς
οικονομική διευκόλυνση των επισκεπτών λόγω της οικονομικής κρίσης» και
καταργήθηκε τον Ιανουάριο του 2017.
Για πολλούς, πάντως, το όλο θέμα
εγείρει ηθικά διλήμματα σχετικά με την αναγκαιότητα ύπαρξης όλων αυτών των
κερδοσκοπικών θεαμάτων στα οποία πρωταγωνιστούν τα «αιχμάλωτα» δελφίνια, τα
οποία μετατρέπονται σε κλόουν για τις ανάγκες ενός «χαριτωμένου» σόου.
Υπάρχει, βέβαια, και ο αντίλογος,
καθώς πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν (ανάμεσά τους και η διοίκηση του
Αττικού Πάρκου), ότι ο όρος «αιχμαλωσία» δεν αρμόζει για τα μοντέρνα ζωολογικά
πάρκα αφού πρόκειται για ζώα γεννημένα υπό ανθρώπινη φροντίδα.
Πώς ξεκίνησε η «βιομηχανία των δελφινιών»
Μια οικογενειακή ταινία, ο «Φλίπερ»,
πυροδότησε το ενδιαφέρον του κοινού για να γνωρίσει με λεπτομέρειες πράγματα
σχετικά με τη νοημοσύνη των δελφινιών. H ταινία έκανε παγκόσμια επιτυχία. Τα
ενυδρεία, από την προβολή της ταινίας και μετά άρχισαν να κόβουν εισιτήρια για
εκατομμύρια επισκέπτες, οι οποίοι ήθελαν να απολαύσουν τα κόλπα που κάνουν αυτά
τα καταπληκτικά πλάσματα. Το πείραμα πέτυχε και έτσι δημιουργήθηκε μία
νέα κατηγορία στον χώρο της βιομηχανίας της διασκέδασης, η οποία μάλιστα
απέφερε και αποφέρει τεράστια έσοδα.
Τότε, κανείς δεν γνώριζε τις
συνέπειες της αιχμαλωσίας για τα δελφίνια: όπως ότι όταν είναι ελεύθερα στους
ωκεανούς μπορούν να κολυμπήσουν από 40 έως 100 μίλια τη ημέρα, ότι οι χημικές
ουσίες προκαλούν προβλήματα υγείας και τύφλωση στα πανέμορφα θηλαστικά και ότι
εξαιτίας της αιχμαλωσίας η διάρκεια ζωής τους έχει μειωθεί από τα 25 χρόνια στα
πέντε.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Ρικ Ο'
Μπάρι, ο εκπαιδευτής των δελφινιών στην ταινία, μεταλλάχθηκε στον πιο μαχητικό
ακτιβιστή κατά της αιχμαλωσίας των δελφινιών, όταν ένα από τα δελφίνιά του «αυτοκτόνησε»
μπροστά στα μάτια του («με κοίταξε μέσα στα μάτια, πήρε μια ανάσα, βυθίστηκε
στον πυθμένα και έμεινε εκεί», δήλωσε αργότερα συγκλονισμένος).
Τι ισχύει σε άλλες χώρες
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι
η βιομηχανία των δελφιναρίων πνέει τα λοίσθια. Τα τελευταία χρόνια όλο και
περισσότερες χώρες όπως η Κροατία, η Ουγγαρία, η Ελβετία, η Σλοβενία και η
Φινλανδία θέσπισαν κανονισμούς βάσει των οποίων απαγορεύεται η εισαγωγή στη
χώρα ή η αιχμαλωσία των κητωδών για εμπορευματικούς σκοπούς.
Αρωγός για την αφύπνιση του
κοινού και την απαγόρευση της εν λόγω βιομηχανίας στάθηκε η διείσδυση των μέσων
κοινωνικής δικτύωσης, καθώς δημοσιοποιήθηκαν ατυχή γεγονότα όπως θάνατοι
εκπαιδευτών από επιθέσεις δελφινιών σε αιχμαλωσία, ή βίντεο που έδειχναν την κατάσταση
των ζώων.
Μολονότι, στην Ελλάδα, το ποσοστό
αποδοκιμασίας της αιχμαλωσίας δελφινιών αγγίζει το 81%, η έλλειψη γνώσης του
ελληνικού κοινού λειτουργεί ανασταλτικά ως προς την κατάργηση της βιομηχανίας των
δελφιναρίων.
Την ίδια στιγμή, μια άλλη
βιομηχανία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται, ιδιαίτερα στο εξωτερικό, αυτή της
παρατήρησης δελφινιών/φαλαινών, καθώς το κοινό επιθυμεί να θαυμάσει τα ζώα αυτά
στο φυσικό τους περιβάλλον, όπου επιδεικνύουν τη φυσική τους άγρια συμπεριφορά
και όχι την αλλαγμένη, ανθρωποποιημένη που παρατηρείται στα δελφινάρια.
