Η ιστορία είναι παλιά αλλά
καταδεικνύει την προχειρότητα και την έλλειψη επαγγελματισμού που διέπει
ορισμένους δήθεν επαγγελματίες.
Για τα βαφτίσια της κόρης μου
είχαμε επιλέξει να δειπνήσουμε (συνολικά 40 άτομα) στο κρητικό εστιατόριο Μπιφτεκάαατσι,
στον Χολαργό. Είπαμε τουλάχιστον, παρά τις αλμυρές τιμές που είχε (ωστόσο, το
περιβάλλον ήταν άκρως συμπαθητικό και η ποιότητα των προσφερόμενων προϊόντων αρκετά καλή), τα χρήματα να πάνε σε έναν πατριώτη, από το
νησί.
Στην πρώτη, λοιπόν, διερευνητική συνάντηση
που είχαμε, δεν εμφανίστηκε ο ιδιοκτήτης (ισχυρίστηκε ότι το ξέχασε), με τον
οποίο είχαμε συνεννοηθεί στο τηλέφωνο, και άφησε στη θέση του έναν υπάλληλό του.
Ηταν η πρώτη ένδειξη ερασιτεχνισμού…
Συμφωνήσαμε για τρεις επιλογές
πιάτων, οι οποίες, όταν φθάσαμε, έγιναν η εξής μία «μπιφτέκια» (μας είπαν ότι
έγινε μπέρδεμα και ότι τα υπόλοιπα διοχετεύτηκαν σε άλλα τραπέζια, έλεος). Δεύτερη
ένδειξη…
Εμφανώς δυσαρεστημένοι (ψύχραιμοι ωστόσο λόγω της περίστασης) από το
αναπάντεχο αυτό γεγονός, καθώς οι καλεσμένοι μας δεν είχαν επιλογές, ζητήσαμε
(ή μάλλον απαιτήσαμε) 10 πιάτα ψαρονέφρι, τα οποία, όπως διαπιστώσαμε στο
τέλος, μας τα χρέωσαν (συνολικά μας χρέωσαν 1.350 ευρώ). Τρίτη ένδειξη…
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο
ιδιοκτήτης δεν ζήτησε καν συγγνώμη, ούτε εκείνη τη στιγμή ούτε αργότερα, που μας
κατέστρεψε μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας. Τέταρτη ένδειξη…
Ας είμαστε ειλικρινείς, οι
καταναλωτές δεν έχουν την απαίτηση να είσαι τέλειος και όλα να πάνε κατ’ ευχήν,
έχει όμως την απαίτηση όταν τα πράγματα στραβώσουν να είσαι εκεί και να τα
διορθώσεις. Δυστυχώς στο Μπιφτεκάαατσι δεν το γνωρίζουν αυτό…
