Μια
επιστολή που εξυμνεί την Ελλάδα έγραψε Ιταλίδα τουρίστρια, την οποία δημοσιεύει
η ηλεκτρονική αλλά και έντυπη έκδοση της Corriere della Sera με τον τίτλο: «Ας
αγκαλιάσουμε σφιχτά την Ελλάδα, την τελευταία παραλία της Ευρώπης».
Η
Κιάρα Φεραρέζε επισκέφθηκε φέτος διάφορα ελληνικά νησιά και, ούσα απόλυτα
ενθουσιασμένη, αποθεώνει την ελληνική φιλοξενία, χαρίζοντάς μας μια απρόσμενη
θετική δημοσιότητα, που αντάξιά της (όσον αφορά το περιεχόμενο και την απήχηση) δεν θα μπορούσε να ήταν και η πιο ευφυής
διαφημιστική καμπάνια.
Ολόκληρη
η επιστολή, όπως την παρουσιάζει η iefimerida.gr, αναφέρει:
«Δεν
μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι την πολύ σύντομη εβδομάδα των διακοπών που
πέρασα στα ελληνικά νησιά. Μαζί με το χώρο των χειραποσκευών
του αεροπλάνου που έκλεισα, εδώ και μερικές εβδομάδες, έκλεισα και εκείνο το
φωτεινό παράθυρο που βλέπει στο γαλάζιο ή μάλλον στα τόσα γαλάζια του Αιγαίου.
Με τα μάτια κλειστά και με ένα αίσθημα θλίψης, προσπαθώ να διατηρήσω τις
αναμνήσεις εκείνες, που θα μου χρησιμεύσουν ως απόθεμα ομορφιάς και ανθρωπιάς
για όλο το χρόνο.
Ανήκω
στην μεγάλη κατηγορία των εραστών της Ελλάδας, που συναντιούνται σε κάθε παραλία,
πάντα έτοιμοι να απαριθμήσουν όλα τα νησιά που έχουν επισκεφθεί, να προτείνουν
τα πιο όμορφα, να νιώσουν ικανοποίηση για κάποιες κοινές απόψεις, αλλά και με
λίγο φθόνο για όσους έχουν επισκεφθεί περισσότερες.
Σε
αυτές τις παραλίες ανταμώνουν Γάλλοι, Βέλγοι, Γερμανοί, Ρώσοι, Ολλανδοί,
Σκανδιναβοί και φυσικά Ιταλοί. Σε αυτές τις παραλίες που μιλάμε μπερδεμένα
αγγλικά και που αισθάνεται κανείς ότι ανήκει σε έναν και μόνο λαό.
Ναι
γιατί η Ελλάδα είναι ακριβώς η παραλία της Ευρώπης, το ακραίο τέλος: Αρκετά
μακριά για να δραπετεύσεις από την καθημερινότητα, αρκετά κοντά και οικεία για
να νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Είναι όμως κυρίως οι Έλληνες που σε κάνουν να
νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Είναι αυτοί που συνεννοούνται σε όλες τις γλώσσες
της τρελής Ευρώπης, που αναγνωρίζουν από μακριά, με μια ματιά τις ποικίλες
εθνικότητες των τουριστών και χαιρετούν τον καθένα στη σωστή γλώσσα, αυτοί που
σου νοικιάζουν ομπρέλες σε προσιτές τιμές και που σου σερβίρουν πιάτα λαχανικών
με γεύση λαχανικών. Είναι αυτοί που λατρεύουν τις εικόνες μιας αρχαίας και
συναρπαστικής πίστης, αλλά δε δυσφορούν μπροστά σε εκείνους που πιστεύουν σε
διαφορετικό Θεό.
Γνωρίζουμε
όλοι ότι η Ελλάδα είναι φτωχή, ότι τα αεροδρόμια έχουν δοθεί στους Γερμανούς,
ότι με δυσκολία τα βγάζουν πέρα. Ωστόσο, δεν τους λείπει η ευγένεια, κανείς δε
σε κοιτάζει με περιφρόνηση αν δεν ξέρεις αγγλικά, όλοι είναι πρόθυμοι να σε
βοηθήσουν αν έχεις ξεχάσει αναμμένα τα φώτα του αυτοκινήτου και βρεθείς χωρίς
μπαταρία.
Σχεδόν παντού υπάρχουν Ευρωπαίοι που εγκατέλειψαν τη χώρα τους και
ήρθαν εδώ για να καλλιεργήσουν πεπόνια ή να πουλήσουν χειροποίητα καφτάνια.
Σίγουρα θα υπάρχει λόγος. Στην Ελλάδα αισθάνεται κανείς πραγματικά Ευρωπαίος,
Ευρωπαίος όπως θα έπρεπε να είναι: πολιτισμένος, φιλικός, ανεκτικός. Ας
αγκαλιάσουμε σφιχτά αυτούς τους Έλληνες όχι μόνο επειδή μας έδωσαν τον Όμηρο
και τον Πλάτωνα, αλλά και για αυτό που μας δωρίζουν τώρα, από άποψη ανθρωπιάς».
Ολοι όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό (και όχι μόνο) στην χώρα μας, ας συγκρατήσουν αυτή την επιστολή. Ας μην ξεχάσουν ότι ένας ενθουσιασμένος επισκέπτης (προσέξτε, χρησιμοποιώ αυτό τον όρο αντί του "ικανοποιημένος" - θεωρώ ότι η διαφορά είναι αντιληπτή) αποτελεί τον καλύτερο διαφημιστή, τον "πρεσβευτή" μας στον έξω κόσμο.
