To γύρο του διαδικτύου
κάνει ανάρτηση γνωστής δημοσιογράφου σχετικά με την «περιπέτειά της» σε ταβέρνα
της Σύρου. Σας την παραθέτω αυτούσια:
«Είπαμε να βγούμε για
μεζέ και την «πατήσαμε»… σαν τουρίστες!
1 κομμάτι χταπόδι (1
μικρό πλοκάμι), 18 ευρώ! Τα δύο 36!
5 ροδέλες καλαμάρι
τηγανητό 11 ευρώ, συν ένα μπουκάλι νερό και κουβέρ 54,50 ευρώ!
Και φυσικά ούτε το
δείγμα χταποδιού αλλά ούτε και το καλαμάρι ήταν φρέσκα.
Κι όχι δεν τα ζύγισαν
μπροστά μας γιατί δεν είναι ΤΟ εστιατόριο. Ένα μικρό μαγαζί είναι στριμωγμένο
μεταξύ ενός γωνιακού καταστήματος και ενός ιχθυοπωλείου, σε δρόμο που οδηγεί
στα μανάβικα της Ερμούπολης, σε χρώματα και διακόσμηση τυποποιημένου φολκλόρ.
Στο άκουσμα των
γαλλικών η σερβιτόρα μας πέρασε για ξένους, παρόλο που διευκρινίσαμε ότι μιλάμε
άπταιστα ελληνικά. Εκείνη έκανε πως δεν άκουσε. Όπως δεν άκουσε ότι ζητήσαμε
τιμοκατάλογο τουλάχιστον τρείς φορές. Άρχισε να αραδιάζει τι έχει το κατάστημα
και χαλαροί από τις διακοπές, αλλά κυρίως ανυποψίαστοι, παραγγείλαμε τα
παραπάνω…
Η γεύση τυποποιημένη,
όχι όμως οι τιμές, όπως διαπιστώσαμε λίγη ώρα αργότερα. Παρόλο που δεν ήταν
ευκολοχώνευτες, ζητήσαμε ως … καλοί «τουρίστες», να πληρώσουμε με κάρτα αλλά
όπως μας είπαν το κατάστημα δεν διαθέτει POS και παίρνει μόνο μετρητά, ενώ στην
απόδειξη δεν υπάρχει καμία αναφορά από τα πιάτα που παραγγείλαμε.
Οποιος ψάξει να βρει
στο κατάστημα (στο οποίο τρώνε πολλοί τουρίστες), που υπάρχουν αναρτημένες οι
τιμές, απλώς θα χάσει τον χρόνο του, τουλάχιστον μέχρι σήμερα…»
Σύρος, Αύγουστος 2017
Η καταγγελία της
δημοσιογράφου συνοδεύτηκε από μία ακόμη ανάρτηση, ως απάντηση σε αρκετούς
Συριανούς που την λοιδόρησαν…
«Μικρογραφία της
ελληνικής νοοτροπίας
Εκείνο που μου έκανε
εντύπωση στην ανάρτηση που έκανα για το κατάστημα με τις αστρονομικές τιμές στη
Σύρο, είναι ότι πολλοί ξένοι παραθεριστές που βρίσκονται στο νησί κι έτυχε να
τη διαβάσουν, μου έστειλαν ευχαριστήρια μηνύματα για την προειδοποίηση.
Αντιθέτως ορισμένοι
ντόπιοι αντί να σταθούν σε μια από τις πιο ανίατες πληγές του ελληνικού
τουρισμού, έβαλλαν εναντίον μου, κατηγορώντας ότι πρόθεση ήταν να δυσφημήσω τον
τόπο μου. Θεωρούσαν ότι έπρεπε να αποσιωπηθεί το περιστατικό και να καταγγελθεί
μόνο στις αρμόδιες υπηρεσίες, όπως και προηγουμένως έγινε, αλλά οι αρχές
επέδειξαν πλήρη αδιαφορία. Αυτό στάθηκε και η αφορμή για την ανάρτησή μου
κατόπιν παρότρυνσης του ξένου συζύγου μου.
Επιθυμία μας μπροστά
στη γενικότερη αδιαφορία και απραξία της ελληνικής πραγματικότητας, ήταν όχι να
βρούμε το μπελά μας, αλλά να καταγγείλουμε την καταχρηστική συμπεριφορά κάποιων
που βλάπτουν εξαιρετικούς εστιάτορες της Σύρου, στους οποίους έχουμε απόλυτη
εμπιστοσύνη και ήταν ο κύριος λόγος που στο εν λόγω κατάστημα δεν επιμείναμε
για να μας φέρουν τιμοκατάλογο. Άλλωστε πόσες φορές σε ταβερνάκια οι βιαστικοί
σερβιτόροι δεν λένε: να σας φέρω κατάλογο ή να σας πω τι έχω;
Πουθενά στο κείμενο δεν
κατηγορώ ή δυσφημώ τη Σύρο, αλλά έναν καταστηματάρχη που με τις πρακτικές του
εξαπατά καθημερινά ανυποψίαστους τουρίστες, οι οποίοι αν νιώσουν δυσαρεστημένοι
από τον τόπο που επισκέπτονται, να είστε σίγουροι ότι δεν θα ξαναγυρίσουν και
θα τον δυσφημίσουν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, εντός κι εκτός Ελλάδας.
Τελικά σε μια χώρα που
θέλει να εξαφανίσει τέτοιες απαράδεκτες νοοτροπίες και να πάει μπροστά, ποιος
κάνει περισσότερο κακό; Εκείνος ο οποίος θέλει να τις αποσιωπήσει, να τις
κρύψει κάτω από το χαλάκι ή εκείνος που τις καταγγέλλει;».
Προσωπικά δεν μου κάνει εντύπωση
η περίπτωση ενός ακόμα «αρπαχτικού» που εξαπατά τον κόσμο, ντόπιο και μη.
Αναρωτιέμαι, ωστόσο, γιατί η αγορανομία και το υγειονομικό δεν κάνουν τίποτα. Αυτός
ο άρπαγας, που έχει κάνει πλήθος παρανομιών, όπως και πολλοί άλλοι, δυσφημεί το νησί και αμαυρώνει την εικόνα του. Τι εικόνα, άραγε, περνάμε στον τουρίστα (ο οποίος, ωστόσο, έχει μερίδιο ευθύνης, καθώς στην εποχή τουTripAdvisor μπορεί να έχει άμεσα πρόσβαση σε πολύτιμες πληροφορίες) που επιστρέφει πίσω στη χώρα του; Ότι πλήρωσε 55 ευρώ για ένα γεύμα που δεν άξιζε ούτε τα μισά; ότι δεν του
έδειξαν τιμοκατάλογο; ότι δεν είχαν μηχάνημα για κάρτες;
Αυτό δυστυχώς που μου προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη αηδία είναι ότι αυτός ο άρπαγας βρήκε υποστηρικτές, κυρίως ντόπιους. Αυτή είναι η αρρωστημένη νοοτροπία που ευημερεί ιδιαίτερα στην επαρχία. Αντί να τον επικηρύξουν, αυτοί τον επικροτούν. Ισως βέβαια και αυτοί να κάνουν τα ίδια.
Πάντως, αν κάποιος γνωρίζει το
όνομα της ταβέρνας (από την περιγραφή ή τις φωτογραφίες που έχει ανεβάσει η
δημοσιογράφος, Μαρία Δεναξά, στο προφίλ της), ας μου το στείλει για να το
κοινοποιήσω.
