Το 1903, ανακαλύφτηκαν οι πρώτοι
υαλοκαθαριστήρες. Όσο και αν φαντάζει παράξενο, εφευρέτης ήταν μία γυναίκα, η
Αμερικανίδα Μαίρη Άντερσον, που σε μία βόλτα με το τραμ πρόσεξε πόσο επικίνδυνη
ήταν η οδήγηση όταν χιόνιζε ή έβρεχε, καθώς οι οδηγοί αναγκάζονταν να βγάλουν
το κεφάλι έξω για να δουν.
Αν και ο μηχανισμός που δημιούργησε ήταν πολύ απλός
(δύο βραχίονες, που θα κινούνταν χειροκίνητα, στους οποίους είχε προσαρμόσει
ελαστικές λωρίδες), η εφεύρεσή της αρχικά δεν «συγκίνησε» κανέναν, αφού θεωρήθηκε ελάχιστα πρακτική. Εξάλλου, πολλοί πίστευαν ότι ένας τέτοιος
μηχανισμός θα αποσπούσε την προσοχή του οδηγού…
Έχοντας υποστεί τη χλεύη του
κοινού για την «ελάχιστα πρακτική» εφεύρεσή της, η Αντερσον καταχώνιασε την
ευρεσιτεχνία της στο συρτάρι, οπότε και έληξε η ισχύ της. Λίγο αργότερα, το 1917,
ανακαλύφθηκαν οι αυτόµατοι υαλοκαθαριστήρες (η εφευρέτριά τους, Σαρλότ
Μπριτζγουντ, επίσης δεν κέρδισε χρήματα ή φήμη), οι οποίοι αρχικά αποτελούσαν έξτρα
εξοπλισµό και κόστιζαν 4,75 δολάρια (έναντι 89 σεντς των απλών) – καθιερώθηκαν σε
όλα τα αυτοκίνητα από το 1926.
