Η εικόνα είναι ιδιαίτερα γνώριμη
στις πολεμικές ταινίες: οι Αμερικάνοι στρατιώτες που είναι στα χαρακώματα σε
κάποιο διάλειμμα από τις πολεμικές συρράξεις βγάζουν και τρώνε μία σοκολάτα.
Υπάρχει ωστόσο ένα ολόκληρο άγνωστο παρασκήνιο γύρω από τις σοκολάτες που
έτρωγαν οι στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όλα ξεκίνησαν το 1937 όταν ο
συνταγματάρχης Λόγκαν προσέγγισε τον ιδιοκτήτη της σοκολατοβιομηχανίας Hershey και του ζήτησε να
παρασκευάσει μία ειδική σοκολάτα για τους στρατιώτες, που θα πληρούσε τα εξής
κριτήρια: να μπορεί να μεταφερθεί με ευκολία στην τσέπη (βάρος μόλις 113 γρ.),
να έχει υψηλή διατροφική αξία, να αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες (ώστε να μην
λιώνει μέσα στην τσέπη) και να έχει γεύση λίγο καλύτερη από την… «βραστή πατάτα»,
ώστε οι στρατιώτες να καταφεύγουν σε αυτήν μόνο σε καταστάσεις εκτάκτου
ανάγκης, όταν δεν έχουν τίποτα άλλο να φάνε και όχι πιο πριν.
Μολονότι η σοκολάτα αυτή
απαιτούσε διαφορετική παραγωγική διαδικασία από τις συμβατικές σοκολάτες της
αγοράς, εντούτοις ο ιδιοκτήτης της Hershey, που διέκρινε μία επιχειρηματική ευκαιρία, έδωσε το
πράσινο φως για την παρασκευή της.
Όταν εντέλει η D ration, όπως ονομάστηκε,
βγήκε από την γραμμή παραγωγής, οι στρατιώτες δεν ενθουσιάστηκαν, καθώς η γεύση
της ήταν κάτι παραπάνω από πικρή. Τρεις μόλις μπάρες της D ration, η οποία ήταν
ιδιαίτερα στιβαρή -καθώς θρυμματιζόταν με δυσκολία (απαιτούνταν μαχαίρι για να
κοπεί σε κομματάκια)- και άντεχε σε θερμοκρασίες μέχρι 49 βαθμούς Κελσίου,
έφθαναν για να καλύψουν τις ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού για μία μέρα
(1.800 θερμίδες).
Η πρώτη παραγγελία, που αριθμούσε
90.000 σοκολάτες, προωθήθηκε δοκιμαστικά σε στρατιωτικές μονάδες στο Τέξας. Τα
αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά και έτσι ο Στρατός συνέχισε τις παραγγελίες. Η
ζήτησή της, όπως αναμενόταν, κορυφώθηκε στο διάστημα 1940-45 όταν η Αμερική
ενεπλάκη στον Πόλεμο, με τις παραγγελίες να φθάνουν το αστρονομικό νούμερο των
τριών δισεκατομμυρίων τεμαχίων, όλες από τον ίδιο προμηθευτή.
Τι και αν οι στρατιώτες τη
μισούσαν (αρκετοί την πετούσαν, ιδιαίτερα όσοι δεν διέθεταν δυνατή
οδοντοστοιχία) αποκαλώντας την "Hitler's Secret Weapon" (το μυστικό
όπλο του Χίτλερ), καθώς τους ανακάτευε το στομάχι και το έντερο. Ωστόσο, ο
σκοπός αγιάζει τα μέσα…
