Το 1979 η Domino's Pizza είχε μόλις βρει πώς θα διαφοροποιηθεί από τον ανταγωνισμό. Τη χρονιά εκείνη εγκαινίασε την πολιτική “30 minutes or it’s free”, την υπόσχεση δηλαδή παράδοσης της πίτσας μέσα σε μόλις 30 λεπτά, αλλιώς ο πελάτης δεν θα πλήρωνε τίποτα.
Πράγματι η εν λόγω ενέργεια διεύρυνε το μερίδιο αγοράς της Domino's, καθώς οι καταναλωτές ήταν κερδισμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο: θα απολάμβαναν ζεστή πίτσα σε λίγα μόλις λεπτά από την παραγγελία ή λιγότερο ζεστή πίτσα δωρεάν.
Ωστόσο η εγγύηση αυτή έμελλε να βαφτεί με αίμα καθώς στα 14 χρόνια που παρέμεινε σε ισχύ καταγράφηκαν δεκάδες ατυχήματα, αρκετά θανατηφόρα (σύμφωνα με μία εκδοχή το επάγγελμα του "ντελιβερά" της Domino's ήταν πιο επικίνδυνο από αυτό ενός εργάτη σε οικοδομή ή ορυχείο), καθώς οι οδηγοί έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα και συχνά παραβίαζαν κόκκινους σηματοδότες για να παραδώσουν την πίτσα μέσα στο 30λεπτο.
Υπό το βάρος της αρνητικής δημοσιότητας και δύο μηνύσεων, το 1993 ο ίδιος ο ιδρυτής της Domino's ανακοίνωσε την παύση της συγκεκριμένης προσφοράς, ισχυριζόμενος ωστόσο ότι δεν ζητήθηκε ποτέ από τα παιδιά που έκαναν παραδόσεις να είναι απρόσεκτα στο δρόμο.
Πράγματι η εν λόγω ενέργεια διεύρυνε το μερίδιο αγοράς της Domino's, καθώς οι καταναλωτές ήταν κερδισμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο: θα απολάμβαναν ζεστή πίτσα σε λίγα μόλις λεπτά από την παραγγελία ή λιγότερο ζεστή πίτσα δωρεάν.
Ωστόσο η εγγύηση αυτή έμελλε να βαφτεί με αίμα καθώς στα 14 χρόνια που παρέμεινε σε ισχύ καταγράφηκαν δεκάδες ατυχήματα, αρκετά θανατηφόρα (σύμφωνα με μία εκδοχή το επάγγελμα του "ντελιβερά" της Domino's ήταν πιο επικίνδυνο από αυτό ενός εργάτη σε οικοδομή ή ορυχείο), καθώς οι οδηγοί έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα και συχνά παραβίαζαν κόκκινους σηματοδότες για να παραδώσουν την πίτσα μέσα στο 30λεπτο.
Υπό το βάρος της αρνητικής δημοσιότητας και δύο μηνύσεων, το 1993 ο ίδιος ο ιδρυτής της Domino's ανακοίνωσε την παύση της συγκεκριμένης προσφοράς, ισχυριζόμενος ωστόσο ότι δεν ζητήθηκε ποτέ από τα παιδιά που έκαναν παραδόσεις να είναι απρόσεκτα στο δρόμο.