Πολλές φτωχές οικογένειες που ζούσαν στην επαρχία, χρησιμοποίησαν την υπηρεσία για να "ταχυδρομήσουν" το παιδί τους (στα ρούχα του οποίου είχε επισυναφθεί το γραμματόσημο) σε συγγενείς.
Ενα κοριτσάκι, μάλιστα, είχε σταλεί, μέσω τρένου και με συνοδό τον ταχυδρόμο, στην γιαγιά της, που ζούσε 120 χιλιόμετρα μακριά, έναντι μόλις 53 σεντς, τιμή εξαιρετικά φθηνή συγκριτικά με την αγορά ενός εισιτηρίου.
Ωστόσο η εν λόγω παρεχόμενη υπηρεσία δεν θα μακροημέρευε, καθώς απαγορεύτηκε, όταν είδε τα φώτα της δημοσιότητας, μετά από λίγο καιρό.
