Πριν
από 50 χρόνια, ένας διαφημιστής στην Νέα Υόρκη ονόματι Donald Draper παρουσίασε σε έναν από
τους μεγαλύτερους πελάτες της εταιρείας του, την Heinz, μια πρόταση για μια διαφημιστική
καμπάνια που ήταν αρκετά μπροστά από την εποχή της: το προϊόν δεν θα φαινόταν
καθόλου στη διαφήμιση (abstract advertising),
παρά μονάχα θα άφηνε τον κόσμο να το φαντάζεται, βλέποντας θελκτικές
φωτογραφίες και μια χαρακτηριστική ατάκα (σλόγκαν) που θα ανέφερε το όνομά του.
Ο πελάτης δεν ενθουσιάστηκε από την τολμηρή προσέγγιση και προτίμησε να
διαλέξει έναν πιο συμβατικό τρόπο προώθησης του προϊόντος του, απορρίπτοντας τη
ριζοσπαστική πρόταση του διαφημιστή.
H διαφήμιση θα έδειχνε
λαχταριστά πορτρέτα φαγητών -όπως τραγανές τηγανητές πατάτες, ζουμερά cheeseburger και τρυφερές
μπριζόλες- αλλά η κέτσαπ δεν θα υπήρχε πουθενά. Η μόνη αναφορά στο προϊόν θα
ήταν το σλόγκαν που θα αναγραφόταν πάνω από τα φαγητά «Pass the Heinz» (Πέρασέ μου τη Heinz).
H εν λόγω ιστορία είναι
προϊόν μυθοπλασίας από ένα επεισόδιο της εξαιρετικής αμερικανικής σειράς «Mad Men», η οποία αφηγείται τις ζωές των διαφημιστών μιας μεγάλης εταιρείας, της Madison Avenue, κατά τις δεκαετίες του
'50 και του '60. Η εν λόγω καμπάνια που είχε, δήθεν, προτείνει ο Draper στη Heinz ήταν όντως πολύ καινοτόμα για την
εποχή της, η κεντρική ιδέα όμως ήταν ιδιοφυής. Η διαφήμιση άφηνε τον εν δυνάμει
πελάτη να φαντάζεται το προϊόν, να το σκέφτεται για ώρες μετά τη θέαση της
διαφήμισης και, εν τέλει, να το λαχταρά. Και όλα αυτά χωρίς καν να δείχνει το
μπουκάλι της κέτσαπ.
Πενήντα
χρόνια μετά, σε μια εξίσου ιδιοφυή κίνηση της Heinz (της πραγματικής, αυτή τη φορά), η
καμπάνια «Pass the Heinz»
παίρνει σάρκα και οστά. Σε μια σύζευξη του πραγματικού και του φανταστικού κόσμου,
η Heinz αποφάσισε να
υλοποιήσει την καμπάνια του Draper,
σχεδόν ακριβώς όπως την είχε παρουσιάσει στη σειρά, και να την κυκλοφορήσει
στην Νέα Υόρκη τόσο σε έντυπη μορφή όσο και σε άλλες μορφές (διαφημιστικές
πινακίδες κ.λπ).
Πηγή:
απόσπασμα από άρθρο του www.huffingtonpost.gr
